Πριν έναν χρόνο περίπου συμμετείχα σε μια διαδικτυακή λέσχη βιβλίου με τη συγγραφέα ιαπωνικής και αμερικανικής καταγωγής Ruth Ozeki. Σε ένα σημείο της ομιλίας της σχολίασε πως η Marie Kondo έφερε το δυτικό πολιτισμό σε επαφή με μια ιαπωνική φιλοσοφία σύμφωνα με την οποία, για να το πούμε απλά, τα αντικείμενα έχουν ψυχή. Γι’ αυτό, προτού για παράδειγμα βγάλουμε από το σπίτι, και τη ζωή μας, ένα ζευγάρι φθαρμένες κάλτσες, ας τις κρατήσουμε για λίγο κοντά μας να τις ευχαριστήσουμε που κράτησαν ζεστά τα πόδια μας. Ενώ προσπαθώ να ανοίξω δρόμο στο δωμάτιο του γιου μου, ανάμεσα σε τουβλάκια και υλικά χειροτεχνίας που κείτονται διάσπαρτα στο δάπεδο, εύχομαι σιωπηρά αυτά τα αντικείμενα να μην έχουν ψυχή, γιατί αν είχαν ψυχή, και φωνή, θα άρχιζαν να ουρλιάζουν όλα μαζί: Μαζέψτε μας, επιτέλους! Μας έχετε εγκαταλείψει εδώ και αιώνες στο ίδιο σημείο! Από την άλλη, είναι κάπως παρηγορητική η σκέψη ότι ακόμα και η Marie Kondo έχει παραδεχτεί ότι οι «μαγικές» συμβουλές οργάνωσης που δίνει δεν πιάνουν πάντα σε ένα σπίτι με μικρά παιδιά.
Μητέρα πλέον και η ίδια, έχει πει, σε παλαιότερη συνέντευξή της στο «Parents»: «Η μητρότητα με έμαθε να συγχωρώ περισσότερο τον εαυτό μου. Η χαρά που προσφέρει ξεπερνάει οποιαδήποτε ικανοποίηση θα μπορούσε να απορρέει από ένα τέλεια καθαρό και τακτοποιημένο σπίτι» (ομολογεί, ενώ σκίζει τα πτυχία της, μέσα σε ένα παιδικό δωμάτιο όπου τα ρουχαλάκια και τα παιχνίδια ξεχειλίζουν από κάθε πιθανό κι απίθανο σημείο).
Συμβουλές οργάνωσης για οικογένειες
Παρ’ όλα αυτά η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, οπότε προτού συμβιβαστούμε και κρατήσουμε μόνο τη χαρά της μητρότητας, αποχαιρετώντας για τα επόμενα δεκαοκτώ χρόνια το καθαρό και τακτοποιημένο σπίτι, ας δοκιμάσουμε τις παρακάτω συμβουλές που έχει δώσει στο ιστολόγιό της:
- Όσο καθαρίζουμε και τακτοποιούμε, εξηγούμε στα παιδιά τι κάνουμε και προσπαθούμε να τους δείξουμε, μέσα από τη συμπεριφορά μας, ότι αυτή η διαδικασία δεν είναι αγγαρεία αλλά αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας με θετικά αποτελέσματα.
- Ενθαρρύνουμε τα παιδιά μας να μαζεύουν τα παιχνίδια τους στο τέλος – η Kondo μάς διαβεβαιώνει ότι μπορούμε να αρχίσουμε να τα παρακινούμε να το κάνουν ήδη από τη στιγμή που περπατούν, μετά τα πρώτα γενέθλιά τους.
- Εξασφαλίζουμε μια θέση για κάθε τι: Φροντίζουμε κάθε παιχνίδι και αντικείμενο να έχει το δικό του αποθηκευτικό χώρο, τον οποίο γνωρίζουν και τα παιδιά. Μόνο έτσι μπορούν να συμμετέχουν στην τακτοποίηση.
- Σεβόμαστε τους περιορισμούς κάθε αποθηκευτικού χώρου: Αναγνωρίζοντάς το, θα κάνουμε το απαραίτητο ξεσκαρτάρισμα ώστε τα αντικείμενα να χωρούν πάντα στο συρτάρι, την ντουλάπα ή το κουτί που τους αναλογεί.
BOOM Note: Όπως καταλήγει η Mari Kondo: «Κάποιες μέρες, βέβαια, είναι χαμένη μάχη το να προσπαθώ να παρακινήσω τις κόρες μου να τακτοποιήσουν. Αντί να απελπίζομαι ή να επιχειρήσω να το κάνω στη διάρκεια όλης της ημέρας, περιμένω μέχρι να πέσουν για ύπνο και τότε καθαρίζω μέσα σε περίπου δέκα λεπτά, γιατί τα πάντα στο σπίτι μας έχουν τη θέση τους». Μάλλον θα τη χρειαστούμε για λίγο και στο δικό μας σπίτι.
