Με ποιους τρόπους τα βοηθάμε να αντιληφθούν το νόημα και να νιώσουν την ατμόσφαιρα της γιορτής; Πώς απαντάμε στις ερωτήσεις τους και τα ενθαρρύνουμε να ξεπεράσουν τον φόβο για τα βεγγαλικά; Η ψυχολόγος Αγγελική Καβαλλιεράτου λύνει όλες τις απορίες μας.
Για παιδιά μέχρι την προσχολική ηλικία
Τα πρώτα χρόνια της ζωής τους, συνήθως, συνδέουν το Πάσχα με στιγμές όπως όταν παίρνουν τα δώρα των νονών και τα σοκολατένια αυγά. Παρ’ όλα αυτά, μπορούμε να τα φέρουμε σε επαφή με την όλη ατμόσφαιρα ακολουθώντας τις παραδόσεις και χτίζοντας μαζί τους τις ομορφότερες αναμνήσεις, που, ακόμα κι αν δεν τις θυμούνται με λεπτομέρειες στο μέλλον, θα τις συνδυάζουν με την οικογενειακή θαλπωρή και τη θρησκευτική κατάνυξη.
Για παιδιά προσχολικής και σχολικής ηλικίας
Σε μεγαλύτερα παιδιά μπορούμε να μιλήσουμε και για το νόημα του Πάσχα, περιγράφοντάς το με απλές λέξεις σαν μια ιστορία. Για παράδειγμα:
- Τους εξηγούμε τον εορτασμό του σαν μια συνέχεια των Χριστουγέννων. Αφηγούμαστε μια ολοκληρωμένη ιστορία, όπως στα παραμύθια, εστιάζοντας στον κύκλο της ζωής.
- Συνδέουμε κάθε παράδοση που ακολουθούμε με τον συμβολισμό της, π.χ. τα κόκκινα αυγά με το αίμα και τη θυσία του Χριστού.
- Αξιοποιούμε παιδικά βιβλία με θέμα το Πάσχα.
Για παιδιά κάθε ηλικίας
Το πιο σημαντικό είναι να συνδέσουν αυτές τις ημέρες με σημαίνουσες έννοιες όπως η συγχώρεση, η ελπίδα, η δύναμη της αγάπης και της πίστης. Εν συνεχεία, μπορούμε να μιλήσουμε μαζί τους και για άλλες, εξίσου σπουδαίες αξίες: δίκαιο-άδικο, καλό-κακό κλπ. Αφήνουμε κάθε παιδί να διαχειριστεί τον συμβολισμό του Πάσχα με τον δικό του τρόπο, απαντώντας με ενδιαφέρον αλλά χωρίς κριτική στις απορίες του.
BOOM Note: Κάθε οικογένεια μπορεί να προσεγγίσει το συγκεκριμένο θέμα με προσωπικό τρόπο, επιλέγοντας το πότε και το πώς θα μιλήσει στα παιδιά της γι’ αυτό.
Και, αν το παιδί μας φοβάται τα βεγγαλικά;
Πώς θα το βοηθήσουμε να διαχειριστεί τον φόβο του:
-Το προετοιμάζουμε μιλώντας του για τα βεγγαλικά πριν από την Ανάσταση.
-Προσπαθούμε εμείς να παραμείνουμε ψύχραιμοι.
-Το αγκαλιάζουμε και το παρηγορούμε, εφόσον χρειάζεται.
-Ακούμε ό,τι προσπαθεί να μας εκφράσει, δεν αγνοούμε την αγωνία του.
-Εάν, παρ’ όλα αυτά, το παιδί μας συνεχίζει να φοβάται, μένουμε σε απόσταση από το σημείο όπου ακούγονται πιο έντονα.
-Δεν το πιέζουμε να παρευρίσκεται εκεί εφόσον δεν το επιθυμεί.
Αγγελική Καβαλλιεράτου, Ψυχολόγος/Συστημική Οικογενειακή Ψυχοθεραπεύτρια, www.aggelikikavallieratou.gr
