Ας το παραδεχτούμε, το έχουμε κάνει όλες.
Άθελά μας, επειδή καμιά φορά η γλώσσα τρέχει πιο γρήγορα από τη σκέψη, έχουμε εκθέσει τη δασκάλα ή τον δάσκαλο του παιδιού μας στο παιδί μας.
Και ξέρετε, φέτος, θα πρέπει ως γονείς να πάρουμε την απόφαση να μην το επαναλάβουμε.
Θυμάμαι τον εαυτό μου να ξεστομίζει φράσεις όπως «έλα ρε Μπίθα, η μαμά ξέρει καλύτερα» ή «θα πάρω εγώ τη δασκάλα σου και θα της εξηγήσω γιατί». Όταν τα έλεγα, δεν ήξερα πραγματικά τι σκεφτόμουν. Στη χθεσινή συνάντηση γνωριμίας που είχαμε με τη δασκάλα του Οδυσσέα, η αξιαγάπητη αυτή δασκάλα που έτυχε στο παιδί μου (και τι χαρά πήρα - οι γνωστές χαρές της μάνας!) μας είπε το εξής: «Πώς θα σας φαινόταν αν έλεγα μια φορά στο παιδί σας: η μαμά σου δεν ξέρει τι λέει;».
Και μόνο που το άκουσα, με έπιασε αμέσως το στομάχι μου.
Πώς θα ήταν αν η δασκάλα που είναι στο απυρόβλητο με «άδειαζε» με μια φράση της στο παιδί μου;
Σοκ.
Εγώ γιατί να το κάνω αυτό με τόση ευκολία από την ασφάλεια του σπιτιού μου;
Την επόμενη φορά λοιπόν που θα διαφωνείτε κάθετα με τη δασκάλα (που, ναι, θα συμβεί), την επόμενη φορά που η δασκάλα του παιδιού σας θα κάνει κάτι με το οποίο ίσως δεν συμφωνείτε, την επόμενη φορά που θα έχετε την οποιαδήποτε ένσταση ή διαφωνία, μην πείτε τίποτα στο παιδί σας.
Κρατήστε το για εσάς και την επόμενη ημέρα προσπαθήστε να επικοινωνήσετε με τη δασκάλα ή τον δάσκαλο του παιδιού σας και συζητήστε κατ' ιδίαν.
Εμείς οι άνθρωποι τείνουμε να βλέπουμε τη ζωή μόνο μέσα από τα δικά μας μάτια και από τη δική μας πλευρά. Χτες κοιτούσα τη δασκάλα του Οδυσσέα και σκεφτόμουν τι άγχη θα έχει κι εκείνη. Τα δικά μου άγχη επί 25, όσοι θα είναι οι μαθητές της. Άγχος για τη νέα αρχή, άγχος για μία ακόμα ιδιαίτερη χρονιά, βάρος να βγει η χρονιά σωστή, να είναι αντάξια των προσδοκιών των παιδιών, να καταφέρει να γίνει αγαπητή, να μπορέσει να μεταδώσει τη γνώση, να προετοιμάσει τους πολίτες του μέλλοντος. Έχετε σκεφτεί ποτέ το βάρος της ευθύνης που φέρουν οι δάσκαλοι όλων των βαθμίδων;
Με μπαμπά Μαθηματικό, που τα 40 χρόνια περίπου που δίδαξε είχε κατά κύριο λόγο μαθητές Γ' Λυκείου, γνωρίζω πολύ καλά την αγωνία των εκπαιδευτικών αλλά και τη στενοχώρια που βιώνουν όταν οι γονείς των μαθητών τους δεν είναι σύμμαχοί τους. Έχουμε γράψει με την Αλεξία Βερνίκου ένα πολύ ωραίο άρθρο στο ΒΟΟΜ που κυκλοφορεί, για το τρίγωνο Μαθητής - Δάσκαλος - Γονιός, και αξίζει να το διαβάσετε κάνοντας κλικ εδώ.
Αύριο τα παιδιά μας επιστρέφουν στα σχολεία τους. Και φέτος η χρονιά θα είναι μαγική. Θα είναι διαφορετική. Τα παιδιά μας δικαιούνται μια μοναδική χρονιά. Και, για να γίνει αυτό, θα πρέπει να έχουν δύο πολύ ισχυρούς συμμάχους που θα λειτουργούν από κοινού για το δικό τους καλό. Τους εκπαιδευτικούς και τους γονείς τους.
Πάμε λοιπόν ενωμένοι σαν γροθιά να στηρίξουμε τα παιδιά μας. Το έχουν ανάγκη.
Καλή σχολική χρονιά στους μαθητές, τους γονείς και τους δασκάλους!
Φέτος θα είναι όλα διαφορετικά, θα δείτε.
Με αγάπη,
Μυρτώ
