Από την πρώτη κιόλας στιγμή που μπαίνει κανείς στο Littles αισθάνεται «σαν στο σπίτι του». Και πράγματι, το Κέντρο Προσχολικής Εκπαίδευσης Littles στεγάζεται σε ένα μοναδικής αισθητικής αρχοντικό του 19ου αιώνα στην Κηφισιά, που κάποτε ήταν πράγματι σπίτι! Δεν είναι μόνο αυτό όμως που δημιουργεί τη homy ατμόσφαιρα…
Γέλια και χαμόγελα!
Ένα σχολείο είναι πρώτα πρώτα οι άνθρωποι, από αυτόν που θα σε καλωσορίσει στην είσοδο, μέχρι τον δάσκαλο που θα περάσεις την ημέρα και ολόκληρη τη χρονιά μαζί. Και εδώ όλοι οι άνθρωποι σκορπούν γέλια, χαμόγελα και θετική διάθεση όλη μέρα!
«Μου μυρίζει Littles!»
Αυτό μας απάντησε ένας από τους μαθητές όταν τον ρωτήσαμε πώς μυρίζει το σχολείο. Και είναι αλήθεια, πως από το ζυμωτό ψωμί και τα φρεσκοψημένα κουλουράκια, μέχρι το μεσημεριανό φαγητό που ετοιμάζει η μαγείρισσα, όλα εδώ θυμίζουν σπιτικές μυρωδιές και κεράσματα!
Αγκαλιές!
Όλα τα παιδιά δυσκολεύονται στον αποχωρισμό από τη μαμά και τον μπαμπά και πάντα το πρωί τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα. Οι αγκαλιές όμως και τα φιλιά από τους ανθρώπους του Littles βοηθάνε πάντα να αλλάξει η διάθεση και έτσι ξαφνικά μπαίνουν όλα στην τροχιά του παιχνιδιού.
Η μέρα λοιπόν ξεκινά.
Ας μαζέψουμε τις γωνιές από το πρωινό παιχνίδι και ας πούμε όλοι μαζί την καλημέρα και τα νέα μας σε ένα κύκλο. Μα ποιος λείπει; Παρατηρούμε, μετράμε και σημειώνουμε τα ονόματα και «μικροί απουσιολόγοι» δίνουν τα δικά τους στατιστικά στη γραμματεία του σχολείου: «Είμαστε 17 σήμερα!» και χαρούμενοι που θυμήθηκαν σωστά τον αριθμό, επιστρέφουν γρήγορα στην τάξη τους.
Και ξαφνικά όλα ζωντανεύουν!
Σαν ένα πολυάσχολο κεντρί μελισσών, μικρές ομάδες αρχίζουν και μετακινούνται πάνω, κάτω, αριστερά, δεξιά μέσα στο σχολείο. Η δραστηριότητα του atelier ξεκινάει και η Ίρις έχει βγάλει ήδη πινέλα, μπογιές, κούτες και ένα εκατομμύρια άλλα υλικά στην αίθουσα των εικαστικών, για να φτιάξει μαζί με τα παιδιά ό,τι βάλει ο νους τους. Άλλες ομάδες κατευθύνονται στον κήπο: Ώρα για παραμύθι ή για μάθημα έξω, μιας και ο καιρός στην Ελλάδα το επιτρέπει πολύ. Ο Σπύρος, με το μικρό του γιουκαλίλι, αρχίζει το τραγούδι και τα παιχνίδια στην τάξη του χορού. Οι δασκάλες των Αγγλικών ξεκινούν τα τραγούδια από νωρίς. «Χρόνια πολλά!», «Α! Σήμερα περιμένουμε για επίσκεψη τους γονείς στην τάξη!», «Οι τσάντες της δανειστικής βιβλιοθήκες είναι έτοιμες;», «Γυρίσαμε από την εκδρομή, ήταν τέλεια!» είναι μερικές από τις φράσεις που ακούμε από όλες τις τάξεις ανάμεσα στα ασταμάτητα γέλια.
Ώρα για κολατσιό.
Μα πότε πέρασε κιόλας η ώρα;! Πικ νικ στον κήπο ή κολατσιό μέσα στις τάξεις;! Τα παιδιά ετοιμάζουν το τραπέζι, μετρώντας και βάζοντας τα απαραίτητα! Καλή μας όρεξη λοιπόν. Μόλις όλοι τελειώσουν και μαζέψουν, φύγαμε για τον κήπο όπου ξεχύνονται μικροί και μεγάλοι - συνήθως οι δεύτεροι για να προφτάσουν τους πρώτους!
«Για εμάς το σχολείο είναι καρδιά», λέει η Αγγελική Σπυρακοπούλου, παιδαγωγός και διευθύντρια του Littles. «Όταν τα παιδιά, οι γονείς ή οι συνεργάτες μας παίρνουν χαρά, εμείς παίρνουμε ακόμη μεγαλύτερη. Η δομή και οι αμέτρητοι παράγοντες για τους οποίους φροντίζουμε ώστε να λειτουργεί άψογα το σχολείο μπορεί να μην είναι πάντα εμφανείς. Το σίγουρο είναι ότι βλέπουμε τη δουλειά μας σαν τη σημαντικότερη στον κόσμο!»
Μία μέρα στα Littles μόλις τελείωσε και ούτε που καταλάβαμε πώς πέρασε. Μπορούμε να έρθουμε πάλι αύριο;!
