Family

Έχω ακούσει άλλες μαμάδες να λένε ότι «το παιδί μου είναι ο καλύτερός μου φίλος» και είμαι τουλάχιστον επιφυλακτική απέναντι σε τέτοιες δηλώσεις.

Οι προηγούμενες γενιές συνήθως βλέπουμε τα δικά μας παιδικά χρόνια μέσα από το πρίσμα της νοσταλγίας, επιμένοντας ότι όλα ήταν πιο «αθώα» τότε που «δεν υπήρχαν τα tablet και που τα παιδιά έπαιζαν στους δρόμους και τις αλάνες κρυφτό και κυνηγητό».

* Από την Χριστίνα Πίκουλα

Η αναζήτηση νταντάς μπορεί να είναι ένα απαιτητικό task για τις μαμάδες που είτε «αποχωρίζονται» το παιδί τους για πρώτη φορά προκειμένου να επιστρέψουν στη δουλειά τους μετά την άδεια μητρότητας, είτε δεν εργάζονται αλλά χρειάζονται μερικές ώρες μέσα στην ημέρα ή την εβδομάδα για τον εαυτό τους.

Κάποιοι νιώθουν ευτυχισμένοι και πλήρεις με το μοναχοπαίδι, άλλοι – μάλλον οι περισσότεροι – αποφασίζουν να κάνουν δύο παιδιά αλλά να παραμείνουν εκεί αφού, σύμφωνα με μια διαδεδομένη συμβουλή, όταν ξεφεύγουμε από την αναλογία ένα παιδί ανά γονιό τα πράγματα δυσκολεύουν υπερβολικά.

Και εκεί που αρχίζουμε να θηλάζουμε και ανακαλύπτουμε τη μαγεία αυτής της εμπειρίας, που μας φέρνει πιο κοντά από οποιαδήποτε άλλη με το μωρό μας, διαβάζουμε για τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του θηλασμού και του μητρικού γάλακτος και ανακαλύπτου

Αγαπητή μαμά, Μπορεί να μην έχουμε ξανασυναντηθεί, αλλά σήμερα είναι σαν να σε γνωρίζω από καιρό. Καταλαβαίνω ακριβώς πώς νιώθεις.

Γράφει η Μένια Κουκογιάννη*  «Είσαι τόσο δυνατή». «Δεν ξέρω πώς αντέχεις…» «Δεν μπορώ να φανταστώ τι περνάς…» Μερικές από τις φράσεις που ακούμε εμείς οι μαμάδες στην ογκολογία.