Διαβάσαμε την προσέγγιση της κλινικής Ψυχολόγου Ελίνας Κάζη και τη μοιραζόμαστε μαζί σας. Αξίζει να τη διαβάσετε.
Τελικά τι φοβόμαστε; Φόβος μην αρρωστήσουμε εμείς ή οι δικοί μας, φόβος για οικονομικές δυσκολίες, φόβος της αβεβαιότητας, φόβος του να μην πετύχουμε να διαχειριστουμε τα πάντα (για παράδειγμα τα παιδιά στο σπίτι, «μένουμε σπίτι»!)
Ο καθένας από εμάς αντιδρά όπως μπορεί.
Αυτή η κατάταση μας αποσυντονίζει και σε μία κοινωνία όπου οι έννοιες της ελευθερίας και της εγρήγορσης είναι τόσο υψηλά στην βαθμίδα , το «μένουμε σπίτι» μας αναγκάζει να αλλάξουμε εντελώς τις συνήθειές μας. Αυτό από μόνο του είναι μία πηγή stress, μη γνωρίζοντας επιπλέον πόσο καιρό θα διαρκέσει, και αναμένοντας παθητικά τις νέες οδηγίες για να δουμε τί «σχέδια» θα κάνουμε...Πολλοί από εμάς δεν δουλέυουμε πια, άλλοι χάσαμε τις δουλειές μας και είμαστε κλεισμένοι σε ένα σπίτι με την οικογένειά μας ... ένα σπίτι που είναι βέβαια δικό μας, το αγαπάμε, μία οικογένεια που είναι η δική μας, οι δικοί μας άνθρωποι! Λογικό να έχουμε το αίσθημα του κενού εσωτερικά και εξωτερικά... άδεια πόλη, άδεια γειτονιά... Για κάποιους είναι όμως πιο δύσκολα από άλλους! Ηλικιωμένοι σε νοσοκομεία ή σε μονάδες φροντίδας , άτομα που εξαρτώνται από άλλους και έχουν χάσει τη χαρά της ημέρας τους! Το επισκεπτήριο! Άνθρωποι που ζουν μόνοι ή απομακρυσμένοι και δεν έχουν ούτε πρόσβαση στο internet. Για να μη μιλήσω για τους κλειστοφοβικούς...
Το κλειδί για να μειώσουμε το άγχος μας, είναι να το ονομάσουμε για να συνειδητοποιήσουμε τι πραγματικά φοβόμαστε. Ο φόβος είναι ένα φυσιολογικό συναίσθημα. Μας βοηθά να είμαστε σε εγρήγορση σε περίπτωση κινδύνου και μπορεί να μας ενθαρρύνει να πάρουμε τις κατάλληλες αποφάσεις. Δεν πρέπει να μας παραλύει! Δεν είναι ο κορωνοϊός που μας αγχώνει αλλά το πώς εμείς βλέπουμε την κατάσταση αυτή, η δική μας οπτική στη νέα αυτή συνθήκη, το υποκειμενικό βίωμα. Παραδείγματος χάρη, η γενική γνώση που έχουμε για τον κορωνοϊό, είναι ότι κινδυνεύουν οι ευπαθείς ομάδες, ότι στον υπόλοιπο πληθυσμό μπορεί να εκδηλωθεί σαν μία κοινή γρίπη κλπ. Αυτή είναι η γνώση που έχουμε για τον ιό. Η γνώση που αναφέρεται στην συγκεκριμένη κατάσταση που βιώνω , «μένουμε σπίτι», είναι η γνωστική εκτίμηση της κατάστασης, δηλαδή η αξιολόγηση της προσωπικής σημασίας όσων γνωρίζω και όσων πιστεύω. Κατά συνέπεια, η γνώση για τον ιό από μονή της δεν οδηγεί στην εκδήλωση συναισθηματικών αντιδράσεων.π.χ φόβο. Για να συμβεί κάτι τέτοιο, απαιτείται ένα επιπλέον βήμα, αυτό της αξιολόγησης της προσωπικής σημασίας. Τι σημασία δίνω στην κάθε πληροφορία; Πόσο αντικειμενική είναι; Τι μου προσφέρει και τί μου στερεί; Είναι πολύ σημαντικό να έχουμε σωστή, έγκυρη και φιλτραρισμένη πληροφόρηση. Όχι ειδήσεις κάθε μέρα, όλη μέρα! Βάζουμε την κοινή λογική και την νοηματοδότηση που έχει για εμάς!
Από εκεί που προσπαθούσαμε όλοι μας για την εικόνα μας, για την προσωπική μας αξία, την κοινωνική αναγνώριση και το αίσθημα επιτυχίας, ξαφνικά όλα αυτά είναι ανούσια, δεν έχουν καμία σημασία...και πρέπει να ασχοληθούμε με αυτά που ήταν αυτονόητα ...την τροφή, την υγεία, τις βιολογικές μας ανάγκες, την ανάγκη για ασφάλεια και προσταστία. Επιθυμία σταθερής απασχόλησης , ασφάλεια για την υπαρξή μου μέσα στο περιβάλλον το οποίο ζω, οικονομία, εργασία... Και ακολουθούν οι κοινωνικές ανάγκες. Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον και έχει ανάγκη να ζει σε ομάδες, να νιώθει αποδεκτός , να έχει φιλικές σχέσεις και να προσφέρει και να δέχεται αγάπη. Όλες αυτές οι παραπάνω είναι οι ανάγκες που πλήττονται αυτήν την εποχή αγνοώντας τις ανάγκες που ασχολούμασταν πριν τον κορωνοϊό! Κύρος, φήμη, σεβασμός, ανεξαρτησία, αυτοεκτίμηση και ανάγκες που έχει ο άνθρωπος για να γίνει αυτό που ονειρεύεται!
Έχουμε λοιπόν να διαχειριστούμε ανάγκες που τις θεωρούσαμε υλοποιημένες.
Τι μπορούμε να κάνουμε; Να αναπροσαρμόσουμε τα δεδομένα μας! Δεν είναι όλα μαύρα! Είναι διαφορετικά. Διαφορετικά από τα συνηθισμένα. Η ευτυχία λένε ότι εξαρτάται:
α) από τις ηδονές της ζωής δηλαδή θετικά συναισθήματα που βιώνουμε όταν βρισκόμαστε σε ένα ευχάριστο περιβάλλον, π.χ. σε μία παραλία, όταν απολαμβάνουμε την παρέα καλών φίλων, γευόμαστε μια λιχουδιά και γενικά ικανοποιούμε το σώμα μας και τις βασικές βιολογικές μας ανάγκες. Πώς το κάνουμε αυτό στα χρόνια του κορωνοϊού; Γευόμαστε τα πάντα! Θα παχύνουμε... το μόνο σίγουρο! Μιλάμε μέσω skype, messanger, viber με τους φίλους μας! Πρωτόγνωρο αλλά με πολύ γέλιο ιδίως αν έχετε μεγάλη παρέα! Κάνουμε μία βόλτα γύρω από το σπίτι μας ή στον κήπο μας (αν έχουμε είμαστε τυχεροί!). Εστιάζουμε σε θετικές εικόνες, σκέψεις, συναισθήματα.
β) από την ικανοποίηση των επιθυμιών. Το αντικείμενο της επιθυμίας είναι προσωπικό και διαφοροποιείται σημαντικά για κάθε άνθρωπο. Σε αυτή τη φάση περιορίζουμε τις επιθυμίες μας αλλά προσθέτουμε και άλλες που τις είχαμε ξεχασμένες λόγω έλλειψης χρόνου! Διάβασμα, ημερολόγιο (μην το κοροιδεύετε! Οι περισσότερες ψυχοθεραπευτικές προσεγγίσεις το έχουν εντάξει στις διαδικασίες τους). Άσκηση! Ναι, θα παχύνουμε όλοι αλλά μπορούμε να γυμναστούμε. Υπάρχουν πολλά προγράμματα για όλα τα γούστα χωρίς την απαραίτητη χρήση εξοπλισμού γυμναστηρίου. Όσοι έχετε παιδιά μπορείτε να τους ζητήσετε να κατεβάσουν ένα challenge για 15, 30 μέρες και να το κάνετε μαζί! Βασικό αυτού του σταδίου είναι να βρουμε ένα ενδιαφέρον και να δεσμευτούμε στην υλοποίησή του.
γ) από την αντικειμενική λίστα. Βιώνουμε ευτυχία όταν μπορέσουμε να ικανοποιήσουμε κάποια από αυτά που θεωρούμε πολύτιμα επιτεύγματα: επιτυχία στην καριέρα, φιλία, ομορφιά, μόρφωση, αγάπη, γνώση, ήσυχη συνείδηση. Το επίκεντρο σε αυτό το σημείο είναι οι ουσιαστικές, ειλικρινείς και παραγματικές σχέσεις με τους άλλους. Μην ξεχνάτε ότι έρευνες δείχνουν πως αυτό που διαφοροποιεί τους ευτυχισμένους από τους δυστυχισμένους ανθρώπους είναι η εξωστρέφεια, δηλαδή οι ευτυχισμένοι άνθρωποι διαφέρουν από τους δυστυχισμένους στο ότι έχουν ισχυρό δίκτυο πραγματικών φίλων, προσανατολίζουν την ενέργειά τους προς τους άλλους, είναι γενναιόδωροι και αλτρουιστές. Επικεντρωθείτε σ' αυτό και μείνετε μέσα! Μείνετε συνδεδεμένοι με τους αγαπημένους σας! Και οργανωθείτε! Βάλτε πρόγραμμα το τι θα κάνετε την ημέρα σας.
Ακολουθείστε μία καθημερινότητα, μία ρουτίνα:
- Μαγειρέψτε
- Διαβάστε
- Παίξτε επιτραπέζια
- Μιλήστε στο τηλέφωνο με όλους τους αγαπημένους σας
- Καθαρίστε ότι θέλατε τόσο καιρό και δεν είχατε χρόνο
- Δείτε ταινίες και σειρές
- Γυμναστείτε
- Νιώστε ευγνωμοσύνη για αυτά που έχετε
- Επεξεργαστείτε τα συναισθήματα σας για διάφορα θέματα που τόσο καιρό αμελούσατε
- Κρατείστε ημερολόγιο
- Εστιάστε σε θετικές σκέψεις και ελέγξτε τις αρνητικές και καταστροφικές
Μένουμε κοινωνικά «ενεργοί»!
Ήδη γίναμε πιο ανθρώπινοι! Χειροκροτούμε τους γιατρούς και τους νοσηλευτές (που μέχρι πρότεινος έφταιγαν για πολλά στο μυαλό κάποιων), σκεφτόμαστε την υγεία των διπλανών μας (να μην θυμηθούμε πόσο εναντιωθήκαμε με την απαγόρευση του καπνίσματος), έχουμε έναν κοινό στόχο (ο καθένας ήταν στον δικό του κόσμο)...
Θα περάσει και αυτό! Αρκεί να βρείτε δημιουργικούς τρόπους για να ανταπεξέλθετε στο «μένουμε σπίτι». Εγώ βρήκα αυτόν τον τρόπο για να γεμίσω τη μέρα μου. Ξεκινάω το επόμενο!
Συμπερασματικά! Δεν έχουμε ατομική ευθύνη μόνο να μην κολλήσουμε τους άλλους και να προφυλλάσουμε τους εαυτούς μας, έχουμε και ατομική ευθύνη να είμαστε καλά και ψυχικά ισορροπημένοι.
See you! ουπς λάθος!
See you soon!
Ελίνα Κάζη
Διαβάστε περισσότερα ενδιαφέροντα άρθρα εδώ.
