Τόσο καιρό, είτε συμπαθούμε είτε όχι την Κωνσταντίνα, θεωρώ πως σίγουρα οι περισσότεροι έχουμε νιώσει συμπόνοια για αυτό το κορίτσι που έχει μάθει να κατακεραυνώνεται από τα media και βέβαια συχνά να το απολαμβάνει.
Διάβαζα τα σχόλια κάτω από τις Instagram-ικές αναρτήσεις της κυρίως από γυναίκες, που τις έλεγαν "άντε για το κρύβεις", "πες το πια, θα σκάσεις στο τέλος" και άλλα πολλά που θα έλεγε κανείς, πως επώνυμα, με το account σου δύσκολα εκφράζεις, όσο κι αν πιθανώς θα εξέφραζες τα ίδια σε μια παρέα το βράδι πίνοντας ένα χαλαρό ποτό.
Η Κωνσταντίνα τόσο καιρό επέλεξε τον δρόμο της σιωπής και κατά τη γνώμη που πολύ καλά έκανε. Το σημερινό της ποστ, ναι είχε μια κλασική θα λέγαμε Σπυροπουλική πόζα, ήταν όμως ειλικρινές, τρυφερό και βαθύ.
Η απάντηση είναι Ναι. Αυτό το ναι που πολλές φορές παλεύουμε για μια ολόκληρη ζωή να ακούσουμε με κάθε θυσία. Και άλλοτε είναι τόσο εύκολο και απλό. Δεν έχει όμως σημασία, γιατί αυτό σου δίνει δύναμη. Και μόλις το ακούσεις και αισθανθείς ανακούφιση τότε σε περιμένει κάτι άλλο.
Φόβος, άγχος, αγωνία, δεύτερες σκέψεις και αυτό το Αν που είναι μονίμως καρφωμένο στο μυαλό σου. Από την άλλη, ευγνωμοσύνη και ένα απλόχερο Και τεράστιο ευχαριστώ για τη ζωή που έρχεται 🙏🏼
Δεν υπάρχει γυναίκα που να μην θέλει να το φωνάξει τόσο δυνατά και να γιορτάσει με τη χαρά της.
Χρειάζεται όμως χρόνο, να προετοιμαστεί για αυτή την αλλαγή, να αισθανθεί έτοιμη να το μοιραστεί, δεν το κρύβει απλά φοβάται, είναι τόσο εύθραυστο, το κρατά σαν φυλαχτό.
Μη βιαστείτε να την κρίνετε, δεν ξέρετε τι περνάει.
Χαίρομαι που σήμερα ανήμερα της Παναγίας Τσαμπίκας μπορώ πλέον να το μοιραστώ μαζί σας.
Προσωπικά με άγγιξε πολύ το σημείο που εξηγεί πως κάθε γυναίκα θέλει τον χρόνο της. Με λίγα λόγια η Κωνσταντίνα απάντησε σε όσους τη ρωτούσαν πως πρακτικά δεν το έκρυβε, απλά τόσο καιρό φοβόταν για αυτό το εύθραυστο πλάσμα που κυοφορούσε και επέλεξε να το κρατήσει σαν φυλαχτό.
Καμιά φορά ξέρετε, τα όμορφα λόγια έρχονται από εκεί που δεν τα περιμένεις. Κωνσταντίνα, σου ευχόμαστε με το καλό.
Συνέχισε να το κρατάς σαν φυλαχτό.
Με αγάπη,
Μυρτώ
