Η είδηση έκανε το γύρο του ελληνικού διαδικτύου: Πελάτης αθηναϊκού εστιατορίου παρέλαβε την παραγγελία του, ένα μπέργκερ από το οποίο δεν είχαν αφαιρεθεί οι πίκλες όπως είχε ζητήσει. Στο τηλεφώνημά του που ακολούθησε, εξαπέλυσε προσβολές κατά εργαζομένου της επιχείρησης, τον οποίο αποκάλεσε «καθυστερημένο». Προφανώς, και δυστυχώς, δεν είναι το μοναδικό περιστατικό αγένειας προς επαγγελματία της εστίασης, ωστόσο ήρθε στο φως από την απάντηση που έστειλε το ίδιο το εστιατόριο, Tarantino Burgers Athens, στον αγενή πελάτη, κοινοποιώντας τη και στα social media:
«Αγαπητέ πελάτη που χτες αποκαλέσατε τηλεφωνικά τον εργαζόμενό μας “καθυστερημένο” επειδή ξέχασε να βγάλει τις πίκλες από το μπέργκερ σας, θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε πως αυτός ο άνθρωπος έχει 2 γλυκύτατα παιδιά που έχουν αυτισμό. Καλό σας βράδυ και μην επιλέξετε ποτέ ξανά το εστιατόριό μας».
Η παραπάνω ανάρτηση επιβεβαιώνει το δυσάρεστο γεγονός ότι βρισκόμαστε στο 2023 και ακόμα κάποιοι χρησιμοποιούν τη λέξη «καθυστερημένος» για να προσβάλουν τον συνάνθρωπό τους: έναν όρο όχι μόνο μη επιστημονικά δόκιμο αλλά και εξαιρετικά υποτιμητικό, προς αυτόν στον οποίο απευθύνεται και προς πολλούς ακόμα που σήμερα περιγράφουν πολλές, διαφορετικές επίσημες διαγνώσεις χωρίς μειωτικό χαρακτήρα.
Γι’ αυτό και είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον η απάντηση που έδωσε το εστιατόριο στον αγενή πελάτη. Όχι μόνο γιατί δεν έπεσε στην παγίδα μιας θυμωμένης αντεπίθεσης, αλλά και επειδή μέσα από το σχόλιο για τα «γλυκύτατα παιδιά με αυτισμό» του εργαζόμενού του δεν θέλησε να προκαλέσει τον οίκτο για το πρόσωπό του – εξάλλου ο χαρακτηρισμός «καθυστερημένος» είναι μη αποδεκτός ανεξάρτητα από την οικογενειακή κατάσταση ενός ανθρώπου – αλλά να υποδείξει εμμέσως στον αγενή πελάτη, και σε όλους τους χρήστες των social media που πιθανόν έχουν καταφύγει σε σχετικούς χαρακτηρισμούς, πόσο τραγικά παρωχημένος είναι.
Αυτό το γεγονός μού θύμισε το όχι και τόσο μακρινό παρελθόν των δικών μου παιδικών χρόνων, όταν η προσβολή «καθυστερημένο» εξαπολυόταν από τους νταήδες του σχολείου προς οποιοδήποτε παιδί ήταν λίγο «διαφορετικό», ωθώντας το ακόμα περισσότερο στο περιθώριο και την απομόνωση και ενισχύοντας ψυχικά τραύματα που σήμερα ενδεχομένως ακόμα προσπαθεί να επουλώσει.
Είναι άσχημο να υπάρχουν ακόμα άτομα που τον χρησιμοποιούν – και που γενικά δεν διστάζουν να προσβάλουν άσχημα έναν επαγγελματία ακόμα και για ασήμαντα λάθη, σαν να είναι δουλικό τους – τουλάχιστον όμως χαίρομαι που ο γιος μου μεγαλώνει σε μια κοινωνία η οποία καταδικάζει τέτοια περιστατικά, είτε στον φυσικό κόσμο είτε μέσα από τα social media. Είναι κι αυτό ένα βήμα προόδου, καθόλου δεδομένης για τις προηγούμενες γενιές.
