Δηλώνει «μαμά της εμπειρίας», αν και ακόμα δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι είναι μαμά! Δεν χορταίνει τα ταξίδια με την Ada, γεμίζοντας το Instagram feed μας με μαγικές εικόνες, ενώ παραδέχεται πως η μητρότητα τής άνοιξε νέους ορίζοντες. Η σχεδιάστρια μόδας Χριστίνα Κοντοβά μιλά στο BOOM και... «λιώνει» για την κόρη της. Κι εμείς, με τον ισχυρό δεσμό που υπάρχει ανάμεσά τους!
Χριστίνα, έχουν περάσει περίπου 2,5 χρόνια από τη μέρα που είστε με την Ada μαζί στο σπίτι σας στην Αθήνα. Ποιο είναι το μεγαλύτερο μάθημα που έχεις πάρει από τη μητρότητα όλο αυτό το διάστημα;
Έμαθα πώς είναι να αλλάζουν οι άνθρωποι μέρα με τη μέρα, πώς μεγαλώνουν, πώς εξελίσσονται. Η μητρότητα μου δίδαξε να είμαι πιο ανοιχτή, τόσο σε συναισθήματα όσο και σε καταστάσεις, αλλά και ότι όλα είναι ρευστά.
Θυμήσου την πρώτη φορά που άκουσες τη λέξη «μαμά». Ποιες σκέψεις και συναισθήματα σε κατέκλυσαν;
Η Ada με είπε μαμά πολύ γρήγορα. Η αλήθεια είναι πως τις μεγάλες γυναίκες στην Αφρική τις φωνάζουν mama, οπότε στην αρχή νομίζω ότι αυτό εννοούσε. Ήταν πολύ συγκινητικό! Το μοιράστηκα αμέσως με τις φίλες μου, αλλά εκείνη τη στιγμή αναρωτήθηκα κιόλας αν είπε εμένα μαμά. Δεν περίμενα να το ακούσω. Νομίζω ότι ποτέ δεν το περιμένεις. Αμέσως σκέφτηκα «είμαι τώρα εγώ μαμά;». Και είναι στιγμές που ακόμα το λέω στον εαυτό μου. Δεν το έχω συνειδητοποιήσει 100% και δεν ξέρω πόσος καιρός πρέπει να περάσει για να το καταλάβω.
Μοιάζεις με την Ada;
Έχουμε πολλά κοινά χαρακτηριστικά με την κόρη μου και αυτό με συγκινεί βαθιά. Παίρνω κι εγώ πολλά από εκείνη, αλλά και η Ada από εμένα. Γι’ αυτό προσέχω τι θα δώσω από τη δική μου προσωπικότητα. Νιώθω ότι φέρω μεγάλη ευθύνη σε αυτά που θα της δείξω, θα της πω ή θα κάνω, αλλά ταυτόχρονα θέλω να στηρίξω την προσωπικότητά της, να μην την αλλάξω, να την αποδεχθώ.
Δέχεσαι μηνύματα για την υιοθεσία από άλλες μαμάδες ή από γυναίκες που σκέφτονται να ακολουθήσουν αυτόν τον δρόμο προς τη μητρότητα;
Είναι πάρα πολλά τα μηνύματα που δέχομαι, ακόμα και τώρα, που έχουν περάσει πάνω από 2 χρόνια από τη στιγμή που μίλησα ανοιχτά για την υιοθεσία της Ada. Συνήθως, μου στέλνουν γυναίκες που έχουν άγχος για το πώς να ξεκινήσουν τη διαδικασία ή όσες δεν είναι σίγουρες αν θα στραφούν στην υιοθεσία ή αν θα κάνουν εξωσωματική γονιμοποίηση. Νομίζω ότι θέλουν να επικοινωνήσουμε για να ακούσουν αυτό το κάτι παραπάνω. Έχουν το άγχος της επιβεβαίωσης και θεωρώ ότι το διαδικαστικό είναι αυτό που τις φοβίζει περισσότερο. Είναι πολλά, επίσης, τα υιοθετημένα παιδιά που μου στέλνουν μηνύματα και μοιράζονται μαζί μου το πότε το έμαθαν ή πώς το έζησαν.
Υπάρχουν στιγμές που σκέφτεσαι τα παιδιά της Αφρικής;
Πολύ συχνά. Γι’ αυτό και συνεχίζω να κάνω κάποιες δράσεις. Η αλήθεια είναι ότι, όσο ήμουν στην Ουγκάντα, αναρωτιόμουν πολλές φορές «αφού μπορώ, γιατί δεν υιοθετώ άλλο ένα παιδί;». Ξέρω όμως ότι έκανα το καλύτερο που μπορούσα για εμένα και την κόρη μου. Γι’ αυτό και πιο πολύ προσπαθώ να έχω θετική σκέψη για αυτά τα παιδιά. Λέω στον εαυτό μου ότι θα βρουν τον δρόμο που έχει οριστεί από το σύμπαν για εκείνα. Δεν θέλω να στενοχωριέμαι ή να λυπάμαι. Πάντα με ρωτούσαν «πώς άντεχες να βλέπεις τη φτώχεια όσο ήσουν στην Ουγκάντα;» και έλεγα «εγώ δεν έβλεπα μόνο αυτό. Έβλεπα και τη χαρά τους». Δεν θεωρώ ότι είμαι ανώτερή τους. Ναι μεν έχω καλύτερες συνθήκες ζωής, αλλά ποτέ δεν ξέρεις πώς έρχονται τα πράγματα.
Γράφεις ένα γράμμα για να το διαβάσει η Ada όταν γίνει 18 χρόνων. Τι της λες;
Θα της έλεγα ότι θα έκανα ξανά από την αρχή όλη τη διαδικασία για να είμαστε μαζί. Και ότι δεν έχει σημασία το πώς, αλλά το ότι εμείς οι δύο –με κάποιον τρόπο– θα γινόμασταν οικογένεια. Ήδη βέβαια έχω καταγράψει σε ένα βίντεο 8-10 ωρών τα πάντα. Τις σκέψεις που έκανα πριν τη συναντήσω, προτού πάω στην Ουγκάντα και γίνει το matching, τη στιγμή που συναντηθήκαμε… Όλα, μέχρι και τη μέρα που φτάσαμε στην Ελλάδα, ώστε να το δει όταν μεγαλώσει. Να δει τη δική μου πλευρά.
Μοιράζεσαι συχνά στο Instagram στιγμιότυπα από τα ταξίδια σου με την Ada. Ποιο ταξίδι από όσα έχετε κάνει μαζί ξεχωρίζεις και γιατί;
Ξεχωρίζω το ταξίδι που κάναμε στη Ζανζιβάρη τα περασμένα Χριστούγεννα. Ακριβώς επειδή ήταν στην Αφρική, κατάλαβα ότι το παιδί μου αισθανόταν οικεία. Ένιωθε ότι βρισκόταν εκεί όπου ανήκει, στις ρίζες της. Η χαρά της και η διάθεσή της ήταν στα ύψη. Τελευταία, μου ζητάει συχνά να ξαναπάμε στην Ουγκάντα. Και σίγουρα θα το κάνουμε.
Εκτός από μαμά, είσαι και μια επιτυχημένη επιχειρηματίας-σχεδιάστρια μόδας. Πόσο εύκολο είναι να συνδυαστούν αυτοί οι δύο ρόλοι;
Οργανώνω έτσι τον χρόνο μου ώστε να τα καταφέρνω όλα. Και να είμαι συνεπής στη δουλειά μου, και να είμαι κοντά στην Ada, αλλά και να έχω τον προσωπικό μου χρόνο. «Ακούω» τις ανάγκες μου. Δεν υπάρχει μυστικό! Υπάρχουν βέβαια στιγμές που σκέφτομαι τον εαυτό μου πριν γίνω μαμά και λέω «τι εννοούσες όταν έλεγες ότι δεν έχεις χρόνο;».
Mommy guilt. Ένα τεράστιο κεφάλαιο για τις μαμάδες. Έχεις νιώσει μέχρι τώρα ενοχές ως μαμά;
Κάθε μέρα νιώθω ενοχές! Ξέρω όμως ότι κάνω το καλύτερο που μπορώ και ότι δεν είμαι τέλεια. Κάνω λάθη, μαθαίνω από αυτά και έχω το περιθώριο να γίνομαι ολοένα και καλύτερη. Και, ξέρεις… το θεωρώ υγιές αυτό.
Λες «μπράβο» στη μαμά Χριστίνα;
Δεν ξέρω για «μπράβο», ξέρω όμως ότι με παραδέχομαι για όσα έχω καταφέρει όσον αφορά τη μητρότητα. Αναγνωρίζω στον εαυτό μου ότι προσφέρω στο παιδί μου όσο το δυνατόν περισσότερες εμπειρίες. Θέλω να είμαι μια μαμά της εμπειρίας. Μπορεί να μην είμαι ανά πάσα στιγμή εκεί, γιατί όντως δουλεύω πολύ, αλλά, όταν είμαι με την Ada, φροντίζω να «γεμίζουμε» τον χρόνο μας δημιουργικά.
ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΕ ΤΗ ΦΡΑΣΗ...
Η Χριστίνα ως μαμά είναι… εκεί.
Η Χριστίνα πριν γίνει μαμά ήταν… πολύ ανεξάρτητη.
Το πρώτο πράγμα που κάνεις όταν ξυπνάς είναι… διαλογισμό.
Δεν φεύγεις ποτέ από το σπίτι χωρίς… την τσάντα μου.
Ο μεγαλύτερος φόβος σου είναι… να μην μπορώ να δω την Ada να μεγαλώνει.
Η αγαπημένη συνήθεια που έχετε με την Ada είναι… τα ταξίδια.
Don’t forget to follow her: @ckontova
A mother is your first friend, your best friend, your forever friend!
Διαβάστε αυτό και πολλά ακόμα άρθρα στο νέο τεύχος του BOOM που μπορείτε να διαβάσετε online πατώντας επάνω στο εξώφυλλο!
