Είτε το παιδί σας πηγαίνει παιδικό σταθμό είτε λύκειο, θα έρθει ένα απόγευμα Κυριακής ή ένα πρωινό Δευτέρας και θα σας πει με ύφος που ακροβατεί ανάμεσα στην γκρίνια και το νάζι: «Μαμά, δεν θέλω να πάω σχολείο!» Πώς θα αντιδράσετε τότε; Θα επιμείνετε να πάει σχολείο ή θα του δώσετε την επιλογή να μείνει σπίτι; Η ψυχολόγος Αλεξία Βερνίκου μάς δίνει tips και τις σωστές απαντήσεις.
It's ok!
Είναι απόλυτα φυσιολογικό να υπάρχουν μέρες που τα παιδιά μας δεν θέλουν να πάνε σχολείο. Τα καλά νέα είναι ότι και εμείς κάποτε αισθανθήκαμε έτσι. Υπήρχαν μέρες, που ως παιδιά δεν θέλαμε να πάμε σχολείο, και πιθανότατα ακόμα και ως ενήλικες πλέον έρχονται μέρες που δεν θέλουμε να πάμε στη δουλειά. Όμως... πρέπει. Και ξεκινάμε πάντα με αυτό.
Το σχολείο είναι φίλος μας
Εξηγούμε από νωρίς στα παιδιά μας τη σημασία της γνώσης και της μάθησης. Εμπιστευόμαστε το σχολείο που επιλέγουμε και γινόμαστε «σύμμαχοι». Έτσι, τα παιδιά μας εμπιστεύονται και αυτά το σχολείο και ξεκινάει μια υγιής σχέση με αυτό.
I've been there!
Αναγνωρίζουμε το συναίσθημα των παιδιών μας, την κούραση, τον φόβο και το άγχος. Μιλάμε για εμάς τους ίδιους ως παιδιά και τη δική μας εμπειρία με το σχολείο. Μήπως είχαμε αισθανθεί και εμείς έτσι;
Η καλή μέρα απ'το πρωί φαίνεται
Η συζήτηση εξαρτάται από την ηλικία τους, οι βάσεις, όμως, μπαίνουν από νωρίς. Άρα, από το προνήπιο κιόλας, το καθημερινό ξύπνημα για το σχολείο πρέπει να γίνει ρουτίνα και υποχρέωση και όχι επιλογή.
Η ειλικρίνεια είναι ο πιο σύντομος δρόμος
Να μερικές φράσεις που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε:
- Όπως οι μεγάλοι πρέπει να πηγαίνουν στις δουλειές τους, έτσι και τα παιδιά πρέπει να πηγαίνουν στο σχολείο.
- Ούτε εγώ θέλω να πάω σήμερα στη δουλειά. Μακάρι να μπορούσαμε να μείνουμε σπίτι.
- Κι εγώ νυστάζω και δυσκολεύομαι να σηκωθώ. Δύο μέρες ακόμα μέχρι το Σαββατοκύριακο, κουράγιο...
I'll make you an offer you can't refuse!
Σε κάθε περίπτωση η επιλογή του να μείνει σπίτι δεν θα πρέπει να είναι δελεαστική. Οι γονείς έχουν και εκείνοι τις δικές τους υποχρεώσεις και το σπίτι πρέπει να «αδειάζει».
Keep calm and follow the rules
Αναγνωρίζουμε τη δυσκολία τους και αποδεχόμαστε ότι έχουμε αισθανθεί και εμείς έτσι. Επιμένουμε, όμως, ότι το σχολείο είναι υποχρεωτικό. Εάν το κάνουμε προαιρετικό, τότε θα προσθέσουμε ακόμα ένα διαπραγματεύσιμο ζήτημα στη ζωή τους και μια αφορμή για ρήξη στη σχέση μας.
Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες
Όσο καλή προετοιμασία κι αν έχουμε κάνει, θα υπάρξουν μέρες που τα παιδιά μας θα μας εκφράσουν ανοιχτά ότι δεν θέλουν να πάνε σχολείο. Στην περίπτωση αυτή, το πιο βασικό είναι να τα ακούσουμε και να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε το γιατί. Πρόκειται για παράγοντα κοινωνικό ή συναισθηματικό;
- Εάν ο παράγοντας σχετίζεται με το σχολείο, για παράδειγμα υπάρχει κάποια δυσκολία στη σχέση με άλλα παιδιά ή με κάποιον εκπαιδευτικό, τότε βοηθάμε ενεργά να ξεπεραστεί και να επιλυθεί το πρόβλημα σε συνεργασία τόσο με το παιδί μας όσο και με το σχολείο. Ανάλογα με την ηλικία, τη βαθμίδα και τη σοβαρότητα, η επίλυση μπορεί να πάρει από λίγο έως πολύ χρόνο. Κατά τη διάρκεια αυτή, στεκόμαστε δίπλα του.
- Εάν ο παράγοντας έχει να κάνει με το ίδιο το παιδί μας, για παράδειγμα κούραση, άγχος, τεμπελιά, χειριστικότητα ή ανυπακοή, τότε κατανοούμε όλα τα παραπάνω, αλλά επιμένουμε πως το σχολείο είναι μια υποχρέωση την οποία οφείλει να αναλάβει.
Οι εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα
Εξαιρέσεις υπάρχουν σε όλους τους κανόνες. Εάν νιώσουμε ότι το παιδί μας είναι ιδιαίτερα φορτισμένο και κρίνουμε ότι ένα διάλειμμα θα λειτουργούσε θετικά, το αφήνουμε να ξεκουραστεί ή να περάσει μια όμορφη ημέρα μαζί μας. Στην περίπτωση αυτή, η απόφαση είναι δική μας (και όχι του παιδιού), ονοματίζουμε την εξαίρεση και εξηγούμε τον λόγο.
Be prepared
Η αντίδραση περιμένουμε να εμφανιστεί ιδιαίτερα έντονη αυτόν τον Σεπτέμβριο που έχει προηγηθεί μια 3μηνη περίοδος καραντίνας και ένα καλοκαίρι. Είναι λογικό τα παιδιά να δυσκολευτούν να ξαναμπούν στη λογική της καθημερινής σχολικής ρουτίνας και να αντιδράσουν. Άρα, αυτή η σχολική χρονιά ας ξεκινήσει με περισσότερη υπομονή από μέρους μας. Ας είμαστε ακόμα πιο κοντά, συναισθηματικά, στα παιδιά μας, έτοιμοι να αφουγκραστούμε τις ανησυχίες και τις αγωνίες τους.
Η Αλεξία Βερνίκου είναι ψυχολόγος και οικογενειακή ψυχοθεραπεύτρια | www.avparenting.com
Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στο 5ο τεύχος του BOOM που μπορείτε να ξεφυλλίσετε online πατώντας επάνω στο εξώφυλλο!
