Μιλά για το παιδί του και το πρόσωπό του φωτίζεται σε δευτερόλεπτα, τρελαίνεται όταν κάνουν αγκαλιές, ενώ γυρίζουν μαζί όλη την Αθήνα με το ποδήλατο. Ο Μιχάλης Σαράντης, εδώ και δυόμιση χρόνια, ανακαλύπτει τα αχαρτογράφητα νερά της πατρότητας με τόλμη, τρυφερότητα και αυτογνωσία!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: Lily Collins, Maria Menounos & 8 ακόμη celebrities που απέκτησαν παιδί μέσω παρένθετης μητέρας
Μιχάλη, σε λίγους μήνες η Βίκυ γίνεται 3 ετών. Σε τι φάση βρίσκεστε; Μίλησέ μου για εκείνη.
Η μικρή είναι Υ-ΠΕ-ΡΟ-ΧΗ! Είναι ένα παιδί που μιλάει πολύ, έχει χαρακτήρα και χιούμορ. Το φαντασιακό της είναι στον Θεό, έχει τρομερή μνήμη και η καθημερινότητα μαζί της είναι αποκαλυπτική. Επίσης, είναι πολύ ευαίσθητη, μπαίνει στα πράγματα αθώα και σε αυτό έχει συνωμοτήσει πολύ η γιαγιά της, η μαμά της Μαίρης (σ.σ. Μηνά), η οποία είναι μια γλύκα, γεμάτη καλοσύνη, ανιδιοτέλεια και χαρά.
Εκφράζεσαι πάντα με τα πιο τρυφερά λόγια για την κόρη σου. Κάθε φορά που μιλάς για εκείνη, το πρόσωπό σου φωτίζεται, «λιώνεις».
«Λιώνω», γιατί με υπερβαίνει η ύπαρξή της και το γεγονός ότι ζω την εμπειρία της γονεϊκότητας. Βλέπω αυτόν τον μικρό άνθρωπο ως ένα θαύμα. Η Βίκυ με κάνει να θέλω να γίνομαι καλύτερος. Υπάρχει μία τρομερά ανιδιοτελής αγάπη, που, μέχρι να γεννηθεί η μικρή, δεν ήξερα τι μορφή έχει. Τώρα καταλαβαίνω. Από την πρώτη στιγμή που την αντίκρισα, αντιλήφθηκα τι σημαίνει να αγαπάς με αυτόν τον τρόπο. Το πρόσωπό μου λοιπόν φωτίζεται για όλους αυτούς τους λόγους, και όχι γιατί, για παράδειγμα, της κάνω όλα τα χατίρια. Είμαι πολύ γενναιόδωρος απέναντί της, δεν το έχω βρει ακόμα με τα όρια, το ψάχνω, αλλά ταυτόχρονα με φέρνει αντιμέτωπο με τον εαυτό μου.
Τι σας αρέσει να κάνετε οι δυο σας;
Βόλτες! Τη βάζω στο ποδήλατό μου, στο ειδικό καθισματάκι, και γυρίζουμε όλη την Αθήνα, ενώ παράλληλα μιλάμε. Παρατηρεί πράγματα γύρω της, ρωτάει, της απαντάω, μιλάμε πολύ.
Και τι σε συγκινεί περισσότερο σε εκείνη;
Η ύπαρξή της. Το γεγονός ότι είναι δημιούργημα της σχέσης μου με τη Μαίρη, ενός πολύ μεγάλου έρωτα, και ότι αυτός ο έρωτας έχει πάρει σάρκα και οστά, και τον βλέπουμε να μεγαλώνει κάθε μέρα.
«Με συγκινεί να βλέπω τη Μαίρη να γίνεται μάνα κάθε μέρα μπροστά στα μάτια μου»
Μιλάς πάντα και για τη Μαίρη με απίστευτη τρυφερότητα. Τι θαυμάζεις περισσότερο σε εκείνη ως μαμά;
Όλα! Με συγκινεί να βλέπω τη Μαίρη να γίνεται μάνα κάθε μέρα μπροστά στα μάτια μου. Έχει έναν αδιανόητο τρόπο να αφουγκράζεται τη μικρή, να αυτοσχεδιάζει, να βρίσκει τρόπους να την οδηγήσει εκεί που πρέπει για να νιώθει ασφαλής, να τη βγάζει από ένα tantrum κάπως μαγικά. Με τρελαίνουν ο τρόπος και η αφοσίωσή της, το ότι, ενώ κουράζεται πολύ όπως και εγώ, δεν κάμπτεται. Βλέπω ότι όντως, αν το θέλεις, μπορείς να αποκτήσεις υπερδυνάμεις. Η Μαίρη είναι ένα αξιοθαύμαστο πλάσμα σε όλα του.
Πολλές φορές το πρόγραμμά σου είναι επιβαρυμένο λόγω δουλειάς. Νιώθεις τύψεις, επειδή λείπεις αρκετές ώρες από το σπίτι;
Συνέχεια νιώθω τύψεις. Ένας λόγος που δεν έκανα θέατρο τη σεζόν που πέρασε ήταν για να είμαι τα βράδια στο σπίτι. Αν και έχω συνηθίσει να δουλεύω κάθε χρόνο στο θέατρο, φέτος πολύ συνειδητά αποφάσισα να απέχω και να κάνω άλλα πράγματα, γιατί ήθελα να αφιερώνω τα βράδια μου στο παιδί και κατ’ επέκταση σε εμένα. Γιατί πιστεύω ότι δεν κάνουμε κάτι μόνο για κάποιον άλλον, πρώτα το κάνουμε για εμάς.
Πιστεύεις ότι «κουβαλάμε» τους γονείς μας στον τρόπο που μεγαλώνουμε τα παιδιά;
Οπωσδήποτε! Πιστεύω ότι είμαστε οι γονείς μας 100% και, εφόσον το αντιληφθούμε αυτό, καλό είναι να δούμε ποια είναι τα θετικά τους, ποια τα αρνητικά τους, τι λάθη και τι σωστά έκαναν, ώστε να γίνουμε η εξελιγμένη εκδοχή τους. Για εμένα, όλα έρχονται από την οικογένεια στο παιδί. Και το καταλαβαίνω τώρα αυτό, όντας μπαμπάς. Εγώ μεγάλωσα πολύ ωραία, με πολλή αγάπη, αλλά και αρκετά λάθη από τους γονείς, όπως συμβαίνει σε όλους, όμως τα συγχώρησα μέσα μου κατευθείαν, γιατί από την πρώτη στιγμή κατάλαβα ότι δεν υπάρχει λυσάρι. Ο γονέας δημιουργείται εν εξελίξει, και είναι κανονικό και ανθρώπινο να κάνεις λάθος. Το θέμα είναι να έχεις τη νηφαλιότητα και την αντίληψη να το συνειδητοποιήσεις.
Ποιο «μάθημα ζωής» θα ήθελες να δώσεις όχι με λόγια, αλλά με το παράδειγμά σου στην κόρη σου;
Να μη φοβάται, γιατί ο φόβος είναι ένα φαινόμενο το οποίο μπορεί να ξεκινήσει πολύ ανεπαίσθητα στη ζωή σου και τελικά να καταλήξεις να αντιμετωπίζεις φοβίες σχεδόν απέναντι σε όλα και σε όλους. Να πρωταγωνιστεί αυτή η σκιά αντί για τη χαρά, το φως, την ανεμελιά και την απόλαυση. Και σ’ το λέω, γιατί σε οποιαδήποτε κατάσταση, εγώ σκέφτομαι αμέσως το worst-case scenario. Γι’ αυτό θα ήθελα η μικρή μου –και προς τα εκεί την οδηγώ– να είναι ένα ελεύθερο παιδί. Ευτυχώς, μέχρι τώρα δεν είναι καθόλου φοβική και, αν τύχει και φοβηθεί κάτι, της το ξορκίζουμε με παιχνίδι.
Ας κάνουμε μία προβολή στο μέλλον, και ας πούμε ότι η κόρη σου είναι 18 ετών. Τι θα ήθελες να σκέφτεται για εσένα;
Με πας πολύ μακριά, αν και περνούν πολύ γρήγορα τα χρόνια! Θα ήθελα να σκέφτεται ότι ο μπαμπάς και η μαμά προσπάθησαν και έκαναν το καλύτερο για εκείνη.
Κλείνοντας, είμαι σίγουρη ότι έχεις πει πολλές φορές «εδώ είναι η ευτυχία μου»! Θέλω όμως να μου περιγράψεις την πιο δυνατή εικόνα για εσένα.
Όταν κάνουμε ομαδική αγκαλιά, δεν θέλω τίποτα άλλο! Πολλές φορές, η Μαίρη παίρνει τη μικρή αγκαλιά και πάω κι εγώ, ενώ άλλες φορές πάμε και οι δύο και τη βουτάμε, και της λέμε «έλα να σου δώσουμε ένα φιλάκι», «δώσε μας κι εσύ», και τότε αισθάνομαι ότι ζω την απόλυτη ευτυχία.
BOOM Note: Ο Μιχάλης Σαράντης πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Όμορφη Πόλη – 100 χρόνια Μίκης Θεοδωράκης», σε σκηνοθεσία Γιώργου Βάλαρη, που θα κάνει καλοκαιρινή περιοδεία στην Ελλάδα και την Κύπρο. Παράλληλα, στις 30 Αυγούστου, θα βρίσκεται στο Θέατρο Λυκαβηττού, με την παράσταση «Αίας», σε σκηνοθεσία Γιώργου Νανούρη, και με τον Απόστολο Χαντζαρά μαζί του να ζωγραφίζει επί σκηνής.
Photos: Olia Paspalaki
Instagram: @mihalisarantis
Αυτό το άρθρο δημοσιεύθηκε στο νέο, καλοκαιρινό τεύχος του BOOM που μπορείτε να διαβάσετε online πατώντας στο εξώφυλλο!
