Όταν γυρνάω σπίτι από τη δουλειά και βρίσκω την κόρη μου να παίζει ήρεμη στο πάτωμα του δωματίου της με τον παππού, ενώ η γιαγιά της πλένει τα τελευταία πιάτα του νεροχύτη, θέλω να ψιθυρίσω ένα μεγάλο ευχαριστώ. Όταν μυρίζει από την είσοδο ακόμα φρεσκομαγειρεμένο φαγητό που με περιμένει ενώ πεινάω σαν λύκος, θέλω να χοροπηδήσω από τη χαρά μου. Όπως και κάθε φορά που το παιδί μου είναι ευτυχισμένο, ασφαλές και το σπίτι μου τακτοποιημένο. Για κάθε εργαζόμενη μητέρα η φροντίδα που δέχεται από τους γονείς ή τα πεθερικά της για να βοηθήσουν την οικογένεια, είναι ένα ανεκτίμητο δώρο που δεν ξεπληρώνουν όλα τα ευχαριστώ του κόσμου.
Η ανακούφιση που νιώθω κάθε φορά που οι δικοί μου θα κρατήσουν την κόρη μου για να πεταχτώ σε μια δουλειά, ή που θα την περιμένουν να γυρίσει από το σχολείο και δε χρειάζεται να δώσω έξτρα οδηγίες ούτε να εξηγήσω τα αυτονόητα, μου δίνει φτερά να ευχαριστηθώ πραγματικά όσα έχω να κάνω. Μια βόλτα με τον σύντροφό μου, να τελειώσω ανενόχλητη τις εκκρεμότητες στο γραφείο, να συναντήσω μια φίλη χωρίς να αγχώνομαι για την ώρα, να διατηρήσω μια επαφή με τον έξω κόσμο και να ζήσω τη ζωή μου ακόμα και αν είμαι full time mommy τόσο στο σπίτι όσο και στη δουλειά. Ο μυστικός κώδικας που έχουν αναπτύξει με το εγγόνι τους με ηρεμεί και με καθησυχάζει πως έχουν βρει μεταξύ τους τον δικό τους τρόπο επικοινωνίας και αυτός είναι ένας ακόμα λόγος να θέλω να τους πω ευχαριστώ. Γιατί χωρίς εκείνους η ζωή μας θα ήταν αλλιώς. Θα ήταν ένα συνεχόμενο τρέξιμο που θα με έβγαζε στο ίδιο σημείο, σαν την κυκλική ρόδα των χάμστερ, με στόχο να τα καταφέρω, χωρίς καμία επιλογή για την παραμικρή στάση.
Είναι φορές που θα ήθελα να τους ξεπληρώσω κάθε ευχαριστώ που οφείλω. Με ένα μεγάλο δώρο, ένα ιδιαίτερο ταξίδι που ξέρω πως λαχταρούν ή απλά παίρνοντας μακριά κάποιες τους ανησυχίες. Η ασφάλεια, η αγάπη, η φροντίδα που δείχνουν κάθε φορά στο παιδί μου που χρειάζεται κάποιον να μείνει μαζί του είναι κάτι το ανεκτίμητο, σπάνιο και πολύτιμο για μένα και το μόνο που θέλω να τους πω ξανά και ξανά είναι πως τους ευχαριστώ. Για τις ατέλειωτες κατασκευές στο πάτωμα, τα γέλια, τις επαναλαμβανόμενες αστείες ιστορίες που λατρεύει η κόρη μου, το κρυφτό, το παγωτό και τα κρυμμένα σοκολατάκια, τη μεγάλη χύτρα φαγητό που θα φτάσει και για την επόμενη μέρα, την πίτα της στιγμής γιατί είχα μια λιγούρα, εκείνες τις πρώτες στιγμές με το μωρό, τη χαρά στα μάτια τους όταν το πρωτοπήραν αγκαλιά, το facetime που είναι πάντα available για να ακούσουν τα νέα, τα αθλητικά του παιδιού γιατί "τα είδε και τα ήθελε", τα χατίρια που δεν έχουν τελειωμό, τα χάδια την ώρα του ύπνου και όλα όσα μου επιβεβαιώνουν κάθε φορά πως το παιδί μου βρίσκεται στα καλύτερα χέρια.
Είναι ο τρόπος τους να λένε σ’αγαπώ σε εμένα και τον σύντροφό μου, ακόμα και αν δε θυμίζουμε σε τίποτα τα παιδάκια που ήμασταν κάποτε και για πρώτη φορά αναγνωρίζω την προσφορά τους, καθώς κοιτώντας γύρω μου συνειδητοποιώ πως τίποτα δεν είναι δεδομένο.
Παππούδες και γιαγιάδες της ζωής μας πρέπει να ομολογήσω πως είμαστε πολύ τυχεροί που σας έχουμε και πως η βοήθειά σας είναι μια σανίδα σωτηρίας μέσα στη δύσκολη καθημερινότητα.
Με έναν μαγικό τρόπο που ποτέ δε θα καταλάβω είναι καλύτεροι παππούδες από γονείς, είναι πιο τρυφεροί και δίκαιοι με το παιδί μου αλλά όσο και να το παρατηρώ δε με πειράζει. Γιατί αυτό που λαχταρώ όσο τίποτα όταν της κρατούν συντροφιά, είναι να τη γεμίζουν φιλιά και να την πνίγουν από αγάπη. Μια αγάπη τόσο διαφορετική αλλά και τόσο αληθινή.. Αυτήν που έχουν όλοι οι "παππούδες" για τα παιδιά των παιδιών τους, τα δυο φορές παιδιά τους, τα εγγόνια τους.
Από την Ισμήνη Γεωργιλάκη
Inspiration: Mother.ly
