Του ζητήσαμε να μας πει όλα όσα άλλαξαν όταν έγινε μπαμπάς. Μας είπε ότι δεν μπορεί να τα βάλει σε λέξεις αλλά τελικά μας παρέδωσε μια λίστα πραγμάτων που μας έκαναν να δακρύσουμε από ευτυχία.
Θα αγαπήσεις όπως δεν είχες φανταστεί ποτέ ότι θα μπορούσες.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη στιγμή που είδα για πρώτη φορά τα παιδιά μου... Μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα ένιωσα τα πιο πρωτόγνωρα συναισθήματα της ζωής μου. Ξαφνικά, έπρεπε να προστατεύσω αυτό το μικρό θαύμα. Τίποτα δεν πρόκειται να σε προετοιμάσει για τη μοναδική διαδρομή που θα διανύσεις ως πατέρας, αλλά η αγάπη που θα νιώσεις γι’ αυτό το πλάσμα θα κάνει αυτήν τη διαδρομή πιο εύκολη και συναρπαστική.
Ο χρόνος περνάει πάρα πολύ γρήγορα…
Όλοι έχουμε εκτεθεί στη φράση «Χαρείτε τη στιγμή όσο μπορείτε, θα μεγαλώσουν πολύ γρήγορα», η οποία όμως δεν μπορεί να σε προετοιμάσει για το πόσο αληθινή είναι! Χαρείτε τις μικρές στιγμές της καθημερινότητας μαζί τους. Ζήστε το! Γιατί πριν καν το καταλάβετε θα αρχίσουν να μιλάνε, θα έχουν άποψη, θα διαφωνούν και θα φτάσει η στιγμή που θα αρχίσετε να ψάχνετε το ιδανικό σχολείο γι’ αυτά.
Η επιτυχία βρίσκεται στις μικρές στιγμές!
Δεν υπάρχει κάτι πιο αγχωτικό από το να περπατάς στις μύτες των ποδιών σου, βλέποντας στην έξοδο του δωματίου ένα αχνό φως, έχοντας την πλάτη σου γυρισμένη στην κούνια που μόλις έχεις κοιμίσει το εξαιρετικά-δύσκολο-να-κοιμηθεί και ταυτόχρονα ξυπνάει-με-το-παραμικρό-κιχ μωρό σου, αφού μόλις –ΜΟΛΙΣ– κοιμήθηκε και αφού καταφέρεις να φτάσεις τόσο κοντά στον διάδρομο, έξω από το δωμάτιο, τελικά να σε προδίδει το πάτωμα που τρίζει, ο συναγερμός του γείτονα, ένα ξαφνικό (δικό σου) φτάρνισμα ή η ίδια σου η φωνή καθώς μόλις πάτησες το Lego που είχε ξεχαστεί ακριβώς εκεί που δεν έπρεπε και που θα έπρεπε να το είχες δει. Επιστρέφεις και το ξανακοιμίζεις με την ίδια στοργή...
Tα συναισθήματά σου έχουν απίστευτο βάθος.
Από τη στιγμή εκείνη που έγινα μπαμπάς, αρκετές φορές έχω “πιάσει” τον εαυτό μου να δακρύζει, είτε διαβάζοντας κάποιο άρθρο για παιδιά, είτε βλέποντας μια ταινία που σε κάθε περίπτωση εάν την έβλεπα παλαιότερα θα γελούσα, είτε παρακολουθώντας απλώς τον γιο μου να ολοκληρώνει μια ζωγραφιά. Ταυτόχρονα, όμως, εσύ είσαι αυτός που θα πρέπει να πραγματοποιήσει την επιθυμία της οικογένειάς του, εσύ είσαι αυτός που θα πρέπει να βγει μπροστά και να λύσει τα προβλήματά της. Στεναχώριες, άγχος, δάκρυα, χαρά, υπερηφάνεια, χαμόγελα. Η καθημερινότητα ενός μπαμπά.
Ο χρόνος με τη σύντροφό σου θα είναι hard to find…
Είναι γεγονός πως η ρουτίνα και το πρόγραμμα βοηθούν σε έναν μεγάλο βαθμό στην ανατροφή ενός παιδιού και κάνουν τη ζωή σας πιο εύκολη. Από την άλλη όμως, η ρουτίνα και η καθημερινότητα αρχίζουν να “τρώνε” τη ζωντάνια από τη σχέση σας με τη σύντροφό σας. Βρείτε χρόνο για τους δυο σας, κάντε πράγματα χωρίς τα παιδιά γιατί πριν το καταλάβετε, θα έχουν περάσει 6 μήνες που συστηματικά θα βρίσκεστε βυθισμένοι στον καναπέ βλέποντας Netflix.
Η πατρότητα είναι το ίδιο δύσκολη με τη μητρότητα.
Μπορώ να ακούσω ήδη κάποιες μητέρες να γελάνε και άλλες να είναι έτοιμες να με ειρωνευτούν. Είναι γεγονός πως το να γίνει κανείς πατέρας δεν είναι και τόσο δύσκολο, αλλά στην ουσία ενώ μπορεί να μην περνάμε τη δοκιμασία της εγκυμοσύνης και τη διαδικασία της γέννας, δοκιμαζόμαστε καθημερινά όσο κι εσείς. Δεν θα πάρουμε άδεια μητρότητας και θα πρέπει να επιστρέψουμε μετά την πρώτη κιόλας μέρα της γέννας στο γραφείο, οφείλουμε να παρέχουμε στην οικογένειά μας το αίσθημα της ασφάλειας, θα ξενυχτήσουμε ακόμα και όταν δεν το καταλαβαίνετε, ενώ όσο δουλεύουμε το μυαλό μας είναι σ’ εσάς. Στην οικογένειά μας. Κάθε χαμόγελο του παιδιού μας μπορεί να μας χαρίσει τον κόσμο ολόκληρο.
Είναι σπουδαίο να έχεις ποιοτικό, δικό σου χρόνο.
Είναι δεδομένο ότι πρέπει να βρίσκεσαι πάντα εκεί για τα παιδιά σου, όμως είναι καλό να βρίσκεις χρόνο και για τον εαυτό σου. Αυτό μπορεί να είναι μια απλή βόλτα των 10 λεπτών, το πρωινό τρέξιμο ή ακόμα και το να ακούσεις τη μουσική σου (πάντα με ακουστικά) την ώρα που όλοι κοιμούνται. Εάν δεν έχεις δικό σου, ποιοτικό χρόνο δεν θα μπορείς να είσαι ήρεμος και ξεκούραστος για να δώσεις στα παιδιά σου την προσοχή που χρειάζονται.
Χρειάζεσαι πάντα βοήθεια.
Αληθινή ιστορία. Νομίζεις πως κάνεις τα πάντα σωστά, πως εσύ και η σύντροφός σου τα κάνετε όλα τέλεια. Στο κάτω κάτω, εάν κάτι σου φαίνεται να μην “κουμπώνει” σύμφωνα με τη λογική σου θα αλλάξεις στάση και θα βρεις τη λύση. Πώς αισθάνεσαι όμως όταν επισκέπτεσαι μια μέρα έναν ειδικό, ο οποίος μπορεί να σου δώσει σημαντικές πληροφορίες σχετικά με την ανατροφή των παιδιών και καταλήγεις στο συμπέρασμα πως ό,τι και αν έκανες μέχρι τώρα οδηγούσε σε ένα αδιέξοδο; Μην ντρέπεστε να μιλήσετε και να ζητήσετε βοήθεια. Οι μεγαλύτερες –θετικές– αλλαγές στο σπίτι έχουν έρθει υπό την καθοδήγηση των ειδικών – και δεν εννοώ των παππουδο-γιαγιάδων.
Το χειρότερο πράγμα που έχω κάνει είναι να φωνάξω στα παιδιά μου.
Είστε κουρασμένοι, είχατε πίεση στη δουλειά, ήταν γενικά μια κακή μέρα και το παιδί (είναι παιδί!) έκανε κάτι που σας εκνεύρισε. Το να φωνάξεις δεν είναι η λύση. Εάν θέλεις να φωνάξεις κάν’ το μόνος σου σε ένα δωμάτιο, στο μπάνιο ή στο γήπεδο. Δεν πρέπει τα παιδιά σου να σε βλέπουν να χάνεις τον έλεγχο. Στο κάτω κάτω, ένας σπουδαίος δάσκαλος έχει πει πως οι πράξεις των παιδιών αντικατοπτρίζουν τον εαυτό μας. Γεννιούνται ως τέλειες μηχανές και εμείς απλώς τις στρώνουμε. Δεν κάνουν εκείνα λάθη, εμείς κάνουμε.
«My father didn’t tell me how to live. He lived and let me watch him do it.»
Clarence B. Kelland
Credits
Photo: Δανάη Ίσαρη
Διαβάστε ολόκληρο το 2ο τεύχος του BOOM εδώ!
