Family

Μοιάζει να απολαμβάνει τη μητρότητα όσο τίποτα, θέλει η κόρη της να μεγαλώσει όπως και η ίδια, σε ένα σπίτι που ξεχειλίζει από αγάπη, έχει ανεξάντλητη υπομονή και ακόμα περισσότερη ψυχραιμία.

Είναι ο πιο σημαντικός άνθρωπος στη ζωή μας, η αγκαλιά στην οποία τρέχουμε όταν πετάμε από χαρά ή όταν λυγίζουμε από τις δυσκολίες, το πρόσωπο που είναι πάντα εκεί για εμάς και που μας αγαπά χωρίς προϋποθέσεις.

Ήταν διακοπές Χριστουγέννων, οι μέρες είχαν περάσει, είχαμε κάνει ένα σωρό πράγματα (από εκείνα που σε κουράζουν ακόμα κι αν είσαι διακοπές), και ήταν ένα από αυτά τα #doingnothing απογεύματα που ήμασταν όλοι στον καναπέ και κοιτούσαμε άλλοι την τηλεόραση, άλλοι το ταβάνι, άλλοι το μωρό.

Πάντα οι διακοπές είναι μια πρόκληση για τις οικογένειες που έχουν αποφασίσει να ζουν πλέον χωριστά, και ειδικά τον πρώτο καιρό μετά το διαζύγιο. Η προσαρμογή είναι πάντα δύσκολη, για μικρούς και μεγάλους και χρειάζονται συχνά λεπτοί χειρισμοί.

Καιρό τώρα, όλες μου οι φίλες μου μιλάνε για τη Μαρία. Για τη δύναμή της, την αγάπη της, το έργο της και κυρίως γι' αυτό που κατάφερε: να μετατρέψει το χάος, τη θλίψη και το σοκ σε δημιουργία.

Ανοίγω τα μάτια μου. Το δωμάτιο είναι σκοτεινό και έχω πιαστεί. Προσπαθώ να κουνηθώ, αλλά δεν μπορώ. Προσπαθώ να γυρίσω στο πλάι, αλλά δεν μπορώ. Προσπαθώ να δω, αλλά δεν μπορώ. Μόνο ένα μικρό φωτάκι φέγγει στο σκοτεινό δωμάτιο και ίσα που διακρίνω κάτι μεγάλες σκιές.

Στα Εκπαιδευτήρια Γείτονα, τα παιδιά βρίσκονται ανάμεσα σε δέντρα, κατάφυτους κήπους και αυλές, όπου παίζουν, χαίρονται, εκτονώνονται και μαθαίνουν αποτελεσματικά.

Το ραντεβού μας δόθηκε ένα μεσημέρι στο Μετς, εκεί όπου απολαμβάνουν οικογενειακώς τις βόλτες τους με τη Δανάη Μιχαλάκη και τη μικρή Έ