Την @emmaforeatingaround την ακολουθούσαμε μέχρι πρότινος για τις πρωτότυπες συνταγές, τη vintage αισθητική και τις ευρηματικές ατάκες της. Την ακολουθούσαμε στα #myeverydaywalk της, περιμέναμε το εβδομαδιαίο #είχαπάειλαϊκή, ενώ, αν βλέπαμε Instagram story της μετά τις 21:00 το βράδυ, κάναμε skip, γιατί σίγουρα είχε ανεβάσει κάτι ασύλληπτα λαχταριστό! Ώσπου μια μέρα σταμάτησε να ανεβάζει τα floral looks και τα συνολάκια της #γιαγιάςΣούλας. Ο λόγος που "χάθηκε" άξιζε και με το παραπάνω!
"Ένιωθα μια κρυφή ενοχή για πολλές γυναίκες που μπορεί μόλις δουν (την ανακοίνωση της εγκυμοσύνης μου) να νιώσουν αυτό το τσίμπημα μέσα τους (το έχω νιώσει κι εγώ), επειδή ακόμη το προσπαθούν και δεν τα καταφέρνουν", "θέλαμε να το βγάλουμε από μέσα μας για να γίνει όσο γίνεται πιο αληθινό", μας εξομολογείται η Εμμανουέλα Κόκκαλη και η καρδιά μας σφίγγεται, γίνεται κόμπος. Μετά από λίγο, ανοίγει ξανά, "ανθίζει" σαν λουλούδι, όταν μας περιγράφει το δικό της μοναδικό ταξίδι για να φτάσει σήμερα να έχει το IVF baby να κολυμπάει στην κοιλιά της.
Είμαστε δίπλα σου μερικά δευτερόλεπτα πριν πατήσεις "δημοσίευση" στο πρώτο IG story για να μοιραστείς τα νέα της εγκυμοσύνης με τους followers σου. Τι σκέφτεσαι;
Ανάμικτα συναισθήματα. Είχα το excitement μιας τόσο σημαντικής για εμένα ανακοίνωσης και τη λαχτάρα να το κάνω, αλλά και μια κρυφή ενοχή για πολλές γυναίκες που μπορεί μόλις το είδαν να ένιωσαν αυτό το τσίμπημα μέσα τους (το έχω νιώσει κι εγώ), επειδή ακόμα το προσπαθούν και δεν τα καταφέρνουν. Όλα τα συναισθήματα είναι αποδεκτά, έχω περάσει κι εγώ από πολλά στάδια. Γνωρίζω τι σκέψεις μπορεί να φέρει η υπογονιμότητα και απλά προσπάθησα όλο αυτό το διάστημα να τα παίρνω όλα όσο γίνεται πιο ελαφριά για να με προστατεύσω. Δεν είναι πάντα εύκολο, όμως. Είχα τη λαχτάρα να πω τη φράση: Είμαι μαζί σου, ξέρω πώς νιώθεις, εύχομαι να τα καταφέρεις κι εσύ!
Πολλές εγκυμονούσες (όχι μόνο με εξωσωματική) φοβούνται να μοιραστούν την χαρούμενη είδηση από φόβο μην συμβεί κάτι. Εσύ είχες τέτοιους ενδοιασμούς;
Εγώ ήθελα να το μοιραστώ από την πρώτη μέρα που είδα θετικό αποτέλεσμα στη χοριακή. Γενικά, δεν φοβάμαι να μοιραστώ προσωπικές στιγμές. Ο Όθωνας ήταν αυτός, που μου "έβαλε φρένο" και μου ζήτησε να μην το ανακοινώσουμε σε πολύ κόσμο πριν την αυχενική, στο τέλος του πρώτου τριμήνου. Το είπαμε μόνο σε λίγα άτομα του στενού μας κύκλου. Αλλά και οι δύο δεν μπορούσαμε να κρατηθούμε από τη χαρά μας, γιατί, ενώ ήταν κάτι που επιδιώξαμε και ξέραμε ότι από μέρα σε μέρα μπορεί να συμβεί, όταν τελικά συνέβη, δε μπορούσαμε να το πιστέψουμε και θέλαμε να το βγάλουμε από μέσα μας για να γίνει όσο γίνεται πιο αληθινό. Κατανοώ τους φόβους πολλών γυναικών και συμβουλεύω την καθεμιά να κάνει αυτό που λέει η καρδιά της, να μην πιέζεται για τίποτα. Απλά εγώ ίσως είμαι λίγο πιο "ελεύθερη’" μέσα μου, γιατί δεν είμαι προληπτική, δεν πιστεύω στις κακές γλώσσες και δεν με αγγίζει τίποτα γύρω μου, όταν μέσα μου είμαι ήρεμη.
Ένας άλλος λόγος που ήθελα να το μοιραστώ νωρίς, είναι γιατί αν κάτι δεν πάει καλά στην πορεία, θα ήθελα να βρω την ίδια δύναμη να το μοιραστώ κι αυτό. Όταν βγάζεις κάτι από μέσα σου πιστεύω ότι το αποδέχεσαι με μεγαλύτερη ευκολία. Όλα είναι μέσα στη ζωή και οφείλουμε να τα αποδεχόμαστε, με τον χρόνο του ο καθένας, για να προχωράμε παρακάτω. Επίσης, ήθελα πολύ να μοιραστώ τη διαδικασία των εξωσωματικών μου, από την ημέρα που ξεκίνησα, αλλά δεν το έκανα, γιατί το είχαμε κρύψει από την οικογένειά μας και δεν ήθελα να μαθευτεί και στη δουλειά μου, οπότε απλά έκανα υπομονή.
“Έμαθα ότι έχω ελάχιστες πιθανότητες να συλλάβω φυσιολογικά” γράφεις σε ένα IG story σου. Δεν θα σε ρωτήσουμε πώς ένιωσες, αλλά πώς προσπέρασες αυτά τα πρώτα συναισθήματα...
Όπως έγραψα, έκλαψα πολύ, δεν μπορούσα να το συνειδητοποιήσω. Δεν το περίμενα. Βέβαια, το είχα υποψιαστεί, γιατί προσπαθούσαμε 2 χρόνια και δεν τα είχαμε καταφέρει, αλλά είναι τελείως διαφορετικό όταν έχεις στα χέρια σου αποτελέσματα εξετάσεων. Φυσικά, δεν γνώριζα λεπτομέρειες, δεν ήξερα το όνομα και τη σημασία της κάθε ορμόνης, δεν είχα καταλάβει πώς καταλήγει κάποιος στο συμπέρασμα ότι είναι υπογόνιμος. Διαβάσαμε πολλά στο ίντερνετ, συζητήσαμε με τον βιολόγο που μας έκανε τις εξετάσεις και με τον ενδοκρινολόγο, που επισκέφτηκα για πρώτη φορά με αφορμή αυτές τις εξετάσεις. Κανένας γυναικολόγος μου στο παρελθόν δεν μου είχε μιλήσει για όλα αυτά και δεν με είχαν συμβουλεύσει να κάνω κάποιες εξετάσεις για να ξέρω τι μου γίνεται. Όταν έμαθα ότι είχα χαμηλό απόθεμα ωαρίων για την ηλικία μου και μία φραγμένη σάλπιγγα που δυσκολεύει πολύ τη φυσική σύλληψη, ήμουν 35 μισό, οπότε σε μια ηλικία που, εφόσον ήθελα να κάνω παιδί, θα έπρεπε να ξεκινήσω να το ψάχνω αλλιώς. Στην αρχή, όμως, είχα άρνηση σε ό,τι αφορά την εξωσωματική. Επειδή ήμασταν ευτυχισμένοι και πλήρεις με τον σύζυγό μου, λέγαμε ότι αν έρθει ένα παιδί φυσικά, θα ήταν τέλειο. Αν δεν έρθει, δεν πειράζει. Δεν είχαμε σκεφτεί την εξωσωματική και τη φοβόμασταν, έτσι χωρίς λόγο, χωρίς να έχω ακούσει κάτι κακό. Πολλές φορές φοβόμαστε το άγνωστο. Πήραμε τον χρόνο μας, το συζητήσαμε με στενούς φίλους που είχαν κάνει εξωσωματική, ψάξαμε να βρούμε έναν ειδικό αναπαραγωγής και σιγά-σιγά, σταδιακά, όλα πήραν τον δρόμο τους. Στην αρχή, χρειάζεσαι λίγο χρόνο να συνειδητοποιήσεις τι γίνεται και τι πρέπει να κάνεις.
Ποιος ήταν ο ρόλος του συζύγου σου, του Όθωνα;
Χωρίς τον Όθωνα δεν θα ήθελα καν να κάνω παιδί και ελπίζω να μην παρεξηγηθεί αυτό. Είμαι από εκείνες που έπρεπε να τους το "βγάλει’" ο σύντροφός τους και δεν θα το έκανα μόνη μου, απλά και μόνο επειδή μεγαλώνω. Τον γνώρισα στα 31 μου, δεν ήταν αυτοσκοπός ο γάμος και η οικογένεια. Πήραμε απόφαση να προσπαθήσουμε για ένα παιδί, αλλά και πάλι χωρίς άγχος, όλα τα κάνουμε χαλαρά και όμορφα μεταξύ μας. Και όταν ήρθε αυτή η άβολη στιγμή για εμάς και έπρεπε να πάρουμε αποφάσεις, που μας δυσκόλευαν και λόγω του οικονομικού, δεθήκαμε ακόμα περισσότερο. Τα κάνουμε όλα μαζί, είμαστε ομάδα. Κάποια στιγμή θα ήθελα να ρωτήσω τους γιατρούς μου, από περιέργεια, αν υπάρχουν κι άλλοι σύζυγοι που κάνουν τόσες ερωτήσεις! Θέλει να τα παρακολουθεί όλα και αυτό με χαλαρώνει γιατί ξέρω ότι δεν είμαι ποτέ μόνη μου, δεν κουβαλώ κανένα βάρος μόνη. Η πιο άσχημη περίοδος στις εξωσωματικές μου ήταν, όταν έλειπε ο Όθωνας στο εξωτερικό 2 εβδομάδες για δουλειά και έπρεπε να κάνω μόνη μου τις ενέσεις (δηλαδή, ερχόταν νοσοκόμα κάθε μέρα, δε μπορώ μόνη μου) και να πηγαίνω μόνη μου για τους υπέρηχους. Μου έλειπε πολύ. Οι 10 μέρες από την εμβρυομεταφορά μέχρι τη χοριακή είναι το πιο δύσκολο στάδιο. Πολύ ψυχοφθόρα κατάσταση, δεν περνάνε με τίποτα. Και ο Όθωνας δεν φημίζεται για την υπομονή του, οπότε και στην πρώτη και στη δεύτερη εμβρυομεταφορά περάσαμε 10 πολύ δύσκολες μέρες.
Μάθατε μαζί τα χαρούμενα νέα ή του το ανακοίνωσες η ίδια;
Εννοείται πως την ημέρα της χοριακής πήγαμε μαζί στο Κέντρο, μου πήραν αίμα, και όλη μέρα μετρούσαμε μαζί τα λεπτά μέχρι να έρθει απόγευμα και να μας πάρουν για το αποτέλεσμα. Στη 2η εμβρυομεταφορά, η χοριακή στις 18/07/22 ήταν στα ύψη, μας είπαν στο τηλέφωνο ότι είμαι έγκυος και βάλαμε τα κλάματα μαζί.
Είδαμε τις #elevatorselfie σου στο ασανσέρ του Κέντρου Εξωσωματικής Gennima IVF. Θυμάσαι τα κυρίαρχα συναισθήματά σε αυτές τις φωτογραφίες; Πες μας το story πίσω από αυτές!
Κάθε φορά που είχα υπέρηχο πήγαινα με μεγάλη χαρά γιατί ένιωθα ότι πάμε ένα βήμα παρακάτω. Έκανα 3 διεγέρσεις με ενέσεις και 3 ωοληψίες. Δεν ήταν και οι 3 καλές, δεν έβγαζα πολλά ωάρια και υπήρχαν απογοητεύσεις, αλλά πάντα είχα καλό προαίσθημα ότι έστω και από 2 ωάρια θα πάρουμε ένα υπέροχο έμβρυο που θα γίνει μωρό. Οπότε, έβγαζα αυτές τις φωτογραφίες για να θυμάμαι αυτές τις χαρούμενες μέρες, που παρόλο το άγχος και την αβεβαιότητα, ένιωθα ότι θα βγάλουμε το τέλειο ωάριο!
Τελικά, η υποβοηθούμενη αναπαραγωγή είναι “πλεονέκτημα των λίγων”; Τι συμπέρανες από την εμπειρία σου;
Καταρχάς, από την εμπειρία μου θα ήθελα να πω δυοπράγματα ως προς την επιλογή Κέντρου Υποβοηθούμενης Παραγωγής:
Πρώτον, το ζευγάρι πρέπει να δει τουλάχιστον 2-3 κέντρα, πριν καταλήξει. Να δουν τον χώρο, να μιλήσουν με γιατρούς και μαίες, να προσπαθήσουν να καταλάβουν αν είναι άνθρωποι που θα τους σταθούν πραγματικά και θα τους φερθούν με ευγένεια, κατανόηση και ειλικρίνεια. Εμείς απορρίψαμε δύο γιατρούς, πριν ξεκινήσουμε με το Γέννημα IVF, που μας κέρδισε από κάθε άποψη.
Δεύτερον, να μιλήσουν τα ζευγάρια με ανθρώπους που έχουν περάσει το ίδιο και να πάρουν συστάσεις, αν γίνεται, για το κέντρο που θα επιλέξουν. Αυτός είναι και ο λόγος που λέω ανοιχτά σε ποιο κέντρο πήγα εγώ, γιατί το βρήκα από μια πολύ καλή μου φίλη, που εμπιστεύομαι. Και μακάρι να μιλάνε όλοι τόσο ανοιχτά για τις εμπειρίες τους, είτε καλές είτε κακές, ώστε να έχουμε όλοι μας μια εικόνα για το τι να περιμένουμε στην πορεία. Θα ήθελα να έχουν όλοι έναν άνθρωπο να τους συστήσει τον κατάλληλο γιατρό. Δεν το κάνω για διαφήμιση και δύσκολα θα προτείνω γιατρούς, γιατί ο καθένας μπορεί να έχει διαφορετικές ανάγκες και ο γιατρός που καλύπτει εμένα να μην καλύπτει εσένα, όμως υπάρχουν κάποια αντικειμενικά κριτήρια, που δε μπορείς να προσπεράσεις.
Ως προς το αν είναι "προνόμιο των λίγων", θα πω ότι όντως πρόκειται για ακριβές θεραπείες και ίσως κάποια κέντρα να είναι πιο ακριβά από άλλα, για αυτό πρέπει η επιλογή να γίνεται πολύ προσεκτικά για τον καθένα και όχι μόνο με κριτήριο το κόστος. Δεν ξέρω αν η επιλογή ενός δημόσιου νοσοκομείου θα ήταν καλή, δεν έχω άποψη. Μακάρι να γίνεται και εκεί καλή δουλειά και να μένουν πολλά ζευγάρια ευχαριστημένα με το χαμηλότερο δυνατό κόστος. Ήμασταν ένα από τα πολλά ζευγάρια που κάναμε υπομονή δύο μήνες για να περάσουμε από την επιτροπή του ΕΟΠΥΥ, ώστε να πάρουμε τα ακριβά ενέσιμα φάρμακα δωρεάν, κάτι πολύ σημαντικό, οπότε αν χρειαστεί να κάνετε υπομονή για να γλιτώσετε κάποια χρήματα, σίγουρα αξίζει. Έπειτα, στο τέλος κάθε ολοκληρωμένου κύκλου μπορείς να πάρεις ένα επίδομα 352€ από το κράτος, οπότε κυνηγήστε το και αυτό.
Τι θα έλεγες σε μια γυναίκα, που ξεκινάει τώρα τη διαδικασία της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής; Τι να περιμένει;
Σίγουρα πρέπει να πάρει βαθιές ανάσες, να οπλιστεί με υπομονή και να προσπαθεί σε όλη τη διάρκεια του κάθε κύκλου να είναι ήρεμη και αισιόδοξη. Να σκέφτεστε μόνο θετικά, να κάνετε πράγματα που σας ευχαριστούν και σας χαλαρώνουν. Να μην ντρέπεστε να δείχνετε αδύναμες, να ζητάτε τη συμπαράσταση του συζύγου σας και των γύρω σας, αν την έχετε ανάγκη. Να συμβουλευτείτε έναν ψυχολόγο αν το έχετε ανάγκη. Να προσπαθείτε να βρίσκετε παντού τη δική σας ισορροπία για να περνάνε οι μέρες όσο πιο ανώδυνα γίνεται. Κάθε κύκλος δεν διαρκεί πολύ, αλλά ο χρόνος στην εξωσωματική μετράει διαφορετικά για όποιον υποβάλλεται σε αυτήν. Για αυτό να λέτε πάντα κάθε βράδυ: τα καταφέραμε και σήμερα, περάσαμε καλά, αύριο είναι μια νέα μέρα!
Και τι σε μια γυναίκα, που μόλις έμαθε ότι η εξωσωματική της δεν πέτυχε;
Εδώ εξαρτάται σε ποια εξωσωματική βρίσκεται και αν είναι θετική για μια επόμενη προσπάθεια. Εγώ στην πρώτη μου αποτυχία στενοχωρήθηκα πολύ κυρίως, γιατί θα έπρεπε να δυσκολευτούμε πιο πολύ οικονομικά για να προχωρήσουμε σε επόμενη προσπάθεια. Αν ήμουν τελείως άνετη οικονομικά, θα ήμουν πιο ήρεμη, γιατί το είχα βάλει πείσμα και ήθελα να κάνω οπωσδήποτε 2-3 προσπάθειες, πριν σταματήσω. Οπότε, μεταξύ πρώτης και δεύτερης προσπάθειας, αφήσαμε ένα κενό 5 μηνών, ώστε να μαζέψουμε όλες τις δυνάμεις μας, ψυχολογικά και πρακτικά.
Επίσης, παίζει ρόλο ο λόγος της αποτυχίας. Κάποιες φορές, μια αποτυχία μάς δίνει πολύ καλές ενδείξεις για το τι πρέπει να βελτιώσουμε/αλλάξουμε σε επόμενη προσπάθεια, για να καταφέρουμε εγκυμοσύνη. Συνήθως, η πρώτη εξωσωματική είναι και λίγο ενδεικτική για τη συνέχεια, εκτός αν είσαι πολύ τυχερή ή έχεις πολλά καλά έμβρυα και τέλεια μήτρα, τότε όλο και κάποιο θα πετύχει! Κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή και έτσι θα πρέπει να τη χειρίζεται το κάθε Κέντρο. Κάθε ζευγάρι πρέπει να έχει τη δική του ξεχωριστή μεταχείριση και σε κάθε αποτυχία να γίνεται σοβαρή διάγνωση και να ορίζονται ξεκάθαρα τα βήματα για τη συνέχεια. Οπότε, ακόμα και αν αποτύχεις, να είσαι ψύχραιμη και αν πρόκειται να προσπαθήσεις ξανά, πάρε τον χρόνο σου, άκου το σώμα σου και τον οργανισμό σου και δώσε τους τον χρόνο, που πολλές φορές είναι η λύση για πολλά προβλήματα.
Τι να μην πούμε σε ένα φιλικό ζευγάρι που είναι σε διαδικασία υποβοηθούμενης αναπαραγωγής;
Δεν λέμε: "Μην αγχώνεσαι", γιατί το άγχος δεν σταματάει επειδή θα σ' το πει κάποιος. Αν υπάρξει αποτυχία, δεν λέμε: "Σκέψου τα θετικά, δεν θα έχεις παιδί και θα είσαι ελεύθερη να κάνεις ό,τι θέλεις", γιατί αν θέλαμε να μην έχουμε παιδί και να κάνουμε ό,τι θέλουμε στη ζωή μας, δεν θα μπαίναμε στη διαδικασία εξωσωματικής. Δεν λέμε: "Μην τα παρατάς, θα τα καταφέρεις", γιατί αν μια γυναίκα νιώσει ότι θέλει να σταματήσει τις εξωσωματικές και να πάρει τον χρόνο της να σκεφτεί αν θέλει να συνεχίσει, δεν σημαίνει ότι παραιτείται από κάτι, ούτε μπορεί να πει κανείς με βεβαιότητα ότι αν συνεχίσει θα τα καταφέρει. Υπάρχει πάντα η ελπίδα, αλλά υπάρχουν και όρια για τον καθένα και πρέπει να είναι σεβαστά.
Μίλησε μας για τον Δρ Ευριπίδη Μαντούδη! Τι ρόλο παίζει στην ψυχολογία του ζευγαριού ο γιατρός που θα αναλάβει τη διαδικασία;
Η επιλογή γιατρού είναι πολύ σημαντική. Αν, δε, ο γιατρός έχει πίσω του μια ολόκληρη ομάδα, όπως ο κ. Μαντούδης, παίζει ρόλο πόσο δεμένη και οργανωμένη είναι αυτή η ομάδα και πόσο έτοιμοι είναι να σε βοηθήσουν σε κάθε στάδιο. Εμάς μάς κέρδισαν από το πρώτο ραντεβού, διακρίναμε αμέσως τον επαγγελματισμό τους, την οργάνωσή τους και τον υπέροχο τρόπο που προσεγγίζουν το τόσο ευαίσθητο θέμα της υπογονιμότητας. Φυσικά, έπαιξε και πολύ σημαντικό ρόλο η σύσταση που πήρα από τη φίλη μου. Και αφού ανακοίνωσα ότι έκανα την εξωσωματική μου στο Γέννημα IVF, έλαβα πολλά μηνύματα από γυναίκες που είχαν άριστη εμπειρία με την ομάδα του κ. Μαντούδη. Όταν ο κόσμος μπαίνει στη διαδικασία να μιλήσει με τόσο καλά λόγια, αυτό κάτι σημαίνει. Αυτή η ομάδα με ηρεμεί, με κάνει να νιώθω ασφάλεια και σιγουριά. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι από το πρώτο μας ραντεβού, τον Μάιο του 2021 και έπειτα, μόλις παίρνω τηλέφωνο και λέω το όνομά μου, όποιος κι αν το σηκώσει, αμέσως ξέρουν ποια είμαι, σε τι στάδιο βρίσκομαι και τι πρέπει να μου απαντήσουν, δεν χρειάζεται να εξηγώ και να περιμένω πολύ για μια απάντηση. Αυτό είναι πολύ ανακουφιστικό. Και είμαι πολύ χαρούμενη που ο κ. Μαντούδης θα φέρει στον κόσμο το μωράκι μου. Αλλά να ευχαριστήσω δημόσια και τη γυναικολόγο που με παρακολουθεί και είναι δίπλα μου σε όλα και την έχω πρήξει λίγο στα τηλέφωνα, την Ελίνα Πιτσούνη!
"Δεν έμεινα έγκυος μια ρομαντική νύχτα χωρίς να το περιμένω, όπως ονειρευόμουν.
Έμεινα έγκυος παρουσία γιατρού και μαίας και εμβρυολόγου. Ο Όθωνας με κοιτούσε στα μάτια και ήταν μια υπέροχη, πολύ συγκινητική στιγμή που θα θυμάμαι για πάντα!"
Your #IVFbaby is coming! Ποιο είναι το φαγητό που το κάνει να στριφογυρίζει στην κοιλιά σου και ποιο φαγητό δεν θέλει με τίποτα;
Υποφέρω πολύ με το θέμα του φαγητού, δυστυχώς, από την 5η εβδομάδα κύησης. Στην αρχή έτρωγα πολλά ψωμιά, μακαρόνια και πατατάκια. Τώρα με αηδιάζουν και αυτά και το έχω ρίξει στα όσπρια και στις σαλάτες, αλλά τίποτα δεν είναι όπως πριν. Η γεύση μου έχει αλλάξει, δεν τρώω πολλά πράγματα που λάτρευα, με αηδιάζει ο καφές και τα κρέατα. Σταδιακά παρατηρώ μια βελτίωση, αλλά δε μπορώ να το πιστέψω ότι μπορεί κάποια μέρα να τρώω και πάλι φυσιολογικά και να μην με πειράζει τίποτα.
Πες μας αλήθεια! Πόσες φορές την ημέρα χαϊδεύεις την κοιλιά σου...
Πολλές! Όμως δεν ήταν από την αρχή έτσι. Μόλις ξεκίνησαν τα έντονα συμπτώματα, η έντονη κόπωση, η υπνηλία, η αδυναμία, οι ναυτίες και όλες οι αλλαγές στο σώμα μου, ένιωθα τελείως άρρωστη και δεν ένιωθα καμία σύνδεση με το έμβρυο μέσα μου. Στον δεύτερο μήνα κόλλησα κορωνοϊό και ήμουν τελείως χάλια, οπότε δεν έβρισκα παρηγοριά σε αυτό το μωρό, ήθελα μόνο να τελειώσουν όλα αυτά τα άσχημα πολύ γρήγορα, για να βρω τον εαυτό μου. Λίγο πριν κλείσω τον τρίτο μήνα, άρχισα να το συνειδητοποιώ και να χαίρομαι περισσότερο, οπότε ειδικά μετά την αυχενική που είδα ότι όλα είναι καλά, άρχισα να αγαπώ την κοιλιά μου, τη χαϊδεύω και της μιλάω! Και ο Όθωνας, φυσικά!
