Το παιδί μου είναι «γκρινιάρικο», «ανυπόμονο», «νευρικό»...

Πόσες φορές έχετε πει «το παιδί μου γκρινιάζει» ή ότι «είναι ανυπόμονο»; Η αλήθεια είναι ότι τα παιδιά λειτουργούν παρορμητικά. Η υπομονή και η ψυχική ανθεκτικότητα, δηλαδή η ικανότητα να αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες χωρίς αυτές να τα καταβάλουν, κατακτώνται στη διάρκεια της ζωής τους. Πώς μπορείτε να τα βοηθήσετε να την αναπτύξουν; Η νηπιαγωγός Ελίνα Μαυροπούλου μας δίνει πολύτιμα tips... 

Οι παράγοντες που καθορίζουν την ανθεκτικότητα στις δυσκολίες είναι:

• Η ηλικία. Τα παιδιά νηπιακής ηλικίας δεν έχουν κατακτήσει ακόμη τον έλεγχο των παρορμήσεων. Επιπλέον, βλέπουν τον κόσμο εγωκεντρικά, χωρίς ενσυναίσθηση, γι' αυτό θέλουν να καλύψουν την όποια ανάγκη τους αμέσως.
• Η προσωπικότητα και η ιδιοσυγκρασία. Μην αποδίδετε στα παιδιά σας χαρακτηρισμούς, όπως γκρινιάρης ή γκρινιάρα γιατί είστε η εσωτερική τους φωνή και εκείνα με την σειρά τους θα προσπαθούν να σας επαληθεύσουν.
• Μερικές πεποιθήσεις που μπορεί να έχουν τα παιδιά, όπως για παράδειγμα ότι «όλοι είναι εκεί για να με ικανοποιήσουν».

Ένα παιδί με χαμηλή ψυχική ανθεκτικότητα συνήθως:

• εγκαταλείπει με την πρώτη δυσκολία
• αναβάλλει υποχρεώσεις που το δυσκολεύουν
• δεν έχει υπομονή
• θέλει τα πράγματα να γίνονται αμέσως
• χρειάζεται πάντα βοήθεια και ενίοτε γίνεται ιδιαίτερα απαιτητικό
   

  

Πώς μπορείτε να τα βοηθήσετε;

• Αφήστε τα να λύσουν τα προβλήματά τους αρχικά μόνα τους. Μην τρέχετε να ικανοποιήσετε αμέσως κάθε επιθυμία τους ή να τους δίνετε τη λύση σε κάθε πρόβλημα.
• Αυξήστε το χρόνο αναμονής για κάτι. Άλλωστε, αυτό τα βοηθά να αναπτύξουν τον λόγο τους στην προσπάθειά τους να επικοινωνήσουν αυτό που θέλουν με περισσότερα λόγια.
• Σε μια εποχή που η ασφάλεια είναι το Α και το Ω είναι σημαντικό τα παιδιά να βγαίνουν από τη ζώνη άνεσης τους, αλλά με μικρό αντίτιμο. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι να ανέβουν ανάποδα τη τσουλήθρα, να σκαρφαλώσουν σε ένα μικρό δέντρο (αφού έχετε ελέγξει το περιβάλλον νωρίτερα). Έτσι το παιδί θα μάθει να τολμά και να παίρνει ρίσκα.
• Μοιραστείτε τις εμπειρίες σας, όπως μια δύσκολη κατάσταση που καταφέρατε να ξεπεράσετε με επιτυχία.
• Δείξτε κατανόηση στο συναίσθημα του παιδιού, π.χ. «καταλαβαίνω ότι είσαι στεναχωρημένος/η, είναι εντάξει». Δείξτε του τον τρόπο να αποφορτίζεται με τεχνικές χαλάρωσης, όπως με βαθιές ανάσες, με μέτρημα μέχρι το δέκα κτλ)
• Φυσικά είναι βασικό να δείχνετε ενσυναίσθηση στο παιδί όταν του θέτετε ένα όριο, αλλά είναι εξίσου σημαντικό να τηρείτε την απόφαση σας. Αν αναιρέσετε το όριο, τότε χάνετε την αξιοπιστία σας. Τα όρια είναι σύνδεση και ασφάλεια, όχι αναγκαίο κακό. Μάθετε στο παιδί ότι τα δυσάρεστα συναισθήματα είναι κομμάτι της ζωής. Πείτε τους ότι πάντα υπάρχει εναλλακτική όταν κάτι που μας αρέσει δεν είναι διαθέσιμο. Για αυτό όταν βάζετε όρια δίνετε μέχρι δύο εναλλακτικές: «Πρέπει να πάμε για μπάνιο, θες το κόκκινο ή το πράσινο μπουρνούζι;»
• Τέλος, δώστε το παράδειγμα, δημιουργώντας ένα κλίμα εμπιστοσύνης και σταθερότητας. Μην τα απαλλάσσετε από πράγματα που πρέπει να κάνουν, δείξτε τους τον τρόπο να είναι υπεύθυνα.

Ευχαριστούμε την Ελίνα Μαυροπούλου, νηπιαγωγό και διαχειρίστρια του profile The Kids Society στα social media.