Ενώ προσπαθούσα να οργανώσω κάποιες σχολικές εργασίες του Φίλιππου από την περσινή χρονιά ενόψει της νέας σεζόν, ανακάλυψα μια ζωγραφιά του για το μάθημα των αγγλικών την οποία δεν είχα ξαναδεί. Ο τίτλος της ήταν «my family» και από κάτω είχε ζωγραφίσει, πράγματι, την οικογένειά του, γράφοντας πάνω από κάθε φιγούρα “mum”, “dad”, “me”. Καλά μέχρι εδώ, μόνο που μας είχε ζωγραφίσει σαν ρομπότ-τέρατα, με καλώδια, κεραίες και άλλα παράξενα εξαρτήματα-μέλη...
Αυτή η ανακάλυψη μού υπενθύμισε τη μαγεία της έκπληξης που κρύβουν οι σχολικές εργασίες και ζωγραφιές των παιδιών μας: παράθυρα στις σκέψεις, τα συναισθήματα, το χιούμορ, τη δημιουργικότητα, την ασυγκράτητη φαντασία τους. Δεν θα ξεχάσω ποτέ, για παράδειγμα, τη θρυλική πλέον ατάκα παιδιού μιας φίλης, που στην ερώτηση: «Από ποιο γράμμα ξεκινάει η λέξη πρόβατο;», εκείνο απάντησε: «Από μπε!» (Ν.Γ.)
Ζητήσαμε λοιπόν από φίλους και γνωστούς γονείς να μοιραστούν με το boommag.gr παρόμοιες εμπειρίες και τις αντίστοιχες ζωγραφιές -όσοι τις έχουν κρατήσει-, από τα δικά τους παιδιά αλλά και από μαθητές τους, οι εκπαιδευτικοί. Κάποιες είναι ξεκαρδιστικές, άλλες συγκινητικές και άλλες μοιάζουν βγαλμένες από σενάριο... θρίλερ!
«Όταν ο γιος μου ήταν 6 είχε κάνει μια ζωγραφιά: “Είναι ένα χταπόδι, μαμά, αλλά πρόσεξε, εάν το γυρίσεις ανάποδα γίνεται… ανανάς!” Πραγματικά είχα εντυπωσιαστεί, ήταν τόσο μικρός για να σκεφτεί κάτι τέτοιο!». Μ.Μ.
«Όταν ο γιος μου ήταν μικρός, ήταν η εποχή που στην περιοχή όπου μένουμε έρχονταν πολλοί πρόσφυγες και μετανάστες, κυρίως από Αφρική, Πακιστάν κτλ. Σε έκθεσή του λοιπόν, για τη γειτονιά του ή το σπίτι του, δεν θυμάμαι ακριβώς το θέμα, ο γιος μου έγραψε: Η γειτονιά μας είναι πολύ ωραία. Έχουμε και πολλούς ξένους. Άγγλους, Γάλλους, Γερμανούς...». Β.Σ.
«Όταν πήγα στην αρχή του καλοκαιριού να παραλάβω τα αναμνηστικά του 5χρονου γιου μου από το προνήπιο η δασκάλα του μού έδειξε μια ζωγραφιά του με την εξής ιδιαιτερότητα: ήταν νταμπλ φας. Μου εξήγησε πως την ημέρα που την έφτιαξε όλα τα παιδιά της τάξης έπρεπε να ζωγραφίσουν την οικογένεια τους, όταν όμως η δασκάλα πλησίασε το γιο μου είδε πως έχει ζωγραφίσει και τις δύο πλευρές της κόλλας του. Από τη μία ήταν μια τετραμελής, συνηθισμένη οικογένεια και από την άλλη μια οικογένεια που έμοιαζε πολύ στην πρώτη, μόνο που σε αυτή την εκδοχή η μαμά, ο μπαμπάς και τα παιδιά πετούσαν στον ουρανό. Κανονικότατα, με φτερά. Α, βλέπω ζωγράφισες δύο φορές την οικογένεια σου, του είπε η δασκάλα, για να πάρει την απάντηση: Όχι, μην κοιτάτε από εδώ. Αυτοί είμαστε εμείς. Από την άλλη πλευρά είναι οι άλλοι. Περιμένω με μεγάλη ανυπομονησία να μεγαλώσει το παιδί μου μήπως και μπορέσει να μου εξηγήσει κάποτε ποιοι ήταν τελικά οι άλλοι, στην πίσω πλευρά της ζωγραφιάς». Α.Τ.
«Η κόρη μου ήθελε να ζωγραφίσει δυο παιδάκια να πηγαίνουν βόλτα μια συννεφιασμένη μέρα. Όταν όμως τα χρωμάτισε, το ροζ χρώμα που είχε επιλέξει για την επιδερμίδα τους ανακατεύτηκε με το μαύρο του περιγράμματος και σκούρυναν πολύ. Για να μη φανεί παράξενη η ζωγραφιά πρόσθεσε έναν ήλιο και τα έβαλε να λένε, σε ένα συννεφάκι, ότι ξέχασαν να βάλουν αντιηλιακό...
Επίσης ο γιος μου πέρασε μια σύντομη γαστρεντερίτιδα και, αγανακτισμένος που δεν μπορούσε να φάει τίποτα από τα φαγητά που του άρεσαν πολύ, τα ζωγράφισε όλα στο ίδιο χαρτί κάνοντας πάνω από το καθένα ένα τεράστιο Χ. Τα φαγητά ήταν τα εξής: πορτοκαλάδα χωρίς ανθρακικό, αγγούρι, καραμέλα, γάλα, σοκοφρέτα, γλειφιτζούρι, φυσικός χυμός πορτοκάλι, καλαμπόκι, παγωτό (ξυλάκι και χωνάκι), κοτόπουλο, λουκάνικο, ζαμπόν, hot dog, χάμπουργκερ, μαγιονέζα, τορτελίνια, σουτζουκάκια, πατάτες τηγανιτές, πίτσα, κέτσαπ και μουστάρδα, δημητριακά και μπισκότα oreo...» Ο.Τ.
«Στην αρχή η κόρη μου όταν ζωγράφιζε την οικογένεια της εμένα με έκανε πολύ πιο ψηλή από τον μπαμπά, ενώ στην πραγματικότητα συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Μάλλον γιατί ήμουν πιο σημαντική γι' αυτήν! Θυμάμαι όμως και τη ζωγραφιά μιας μαθήτριάς μου: όταν γεννήθηκε το αδερφάκι της, οι γονείς της κι εκείνη ήταν μέσα στο σπίτι που ζωγράφισε, ενώ το μωρό βρισκόταν έξω, να αιωρείται μακριά!». Β.Α.
«Όταν ο μεγάλος μου γιος ήταν 7, έκανε μια ζωγραφιά με δυο πλευρές. Με την πρώτη ματιά, μοιάζουν ίδιες. Αλλά όπως μου εξήγησε, η μια είναι το “καλό”, η άλλη το “κακό” και διαφέρουν σε λεπτομέρειες. Για παράδειγμα στο “καλό” οι γραμμές είναι πιο καθαρές, στο “κακό” πιο μπερδεμένες. Στο “καλό” η λέξη fun έχει από πάνω μια καρδιά, στο “κακό” έναν σταυρό. Μου φάνηκε εντυπωσιακό!» Κ. Θ.
