myrto kazi

Ο κόσμος των παιδιών είναι μαγικός. Και όσο κλισέ, βαρετό ή γνωστό κι αν ακούγεται αυτό, δεν παύει να είναι η μεγαλύτερη αλήθεια. Τα παιδιά, όλα τα παιδιά, έχουν στην καρδιά και το μυαλό τους μαγεία.  

«Ρε Μυρτώ, τον ξέρεις τον Κ., δεν είναι σαν τον Μπίθα, το παιδί το μεγαλώνω μόνη μου» μου έγραψε στο μήνυμά της η φίλη μου η Γ., και για πρώτη φορά χρησιμοποίησε τον όρο «Married Single Mom» (MSM).

Πείτε με γραφική ή ακραία φεμινίστρια, αλλά, όσο μεγαλώνω, τόσο ενισχύεται η πεποίθησή μου πως ακόμα και ο καλύτερος μπαμπάς του κόσμου μπορεί να προσφέρει μέχρι ένα 10% στο μεγάλωμα του παιδιού - μ

Θα ακουστεί υπερφίαλο ή ίσως αχάριστο από μέρους μου, αλλά η γέννηση της κόρης μου πριν από μερικούς μήνες ήταν για εμένα το σημείο που έκλεισε την πόρτα μιας νέας εγκυμοσύνης. Αυτήν τη φορά ήξερα καλά πως θα ήταν η τελευταία φορά της μαγείας.

Ήταν αρχές του 1968 όταν μια ομάδα γυναικών βγήκε στους δρόμους του Νιου Τζέρσεϊ για να διαδηλώσει κατά του διαγωνισμού ομορφιάς Miss America.

Μαμά… Μαμά, πεινάω. Μαμά, αγκαλιά.  Μαμά, έλα. Μαμά, κοίτα. Μαμά, άκου. Μαμά, πιάσε. Μαμά, δες!

Δώρο είναι που ξυπνάω το πρωί και είσαι εκεί, στο κρεβατάκι σου. Δώρο είναι που είμαι η μαμά σου.

Ήταν διακοπές Χριστουγέννων, οι μέρες είχαν περάσει, είχαμε κάνει ένα σωρό πράγματα (από εκείνα που σε κουράζουν ακόμα κι αν είσαι διακοπές), και ήταν ένα από αυτά τα #doingnothing απογεύματα που ήμασταν όλοι στον καναπέ και κοιτούσαμε άλλοι την τηλεόραση, άλλοι το ταβάνι, άλλοι το μωρό.