Η ζωή είναι υπέροχη, γιατί τόσο καιρό δεν είχαμε παίξει μαζί τόσο πολύ; Γιατί δε ζωγραφίζαμε παρέα τα απογεύματα;
Μωρό μου, πόσες ευαισθησίες έχεις... Τώρα είχα τον χρόνο να σε γνωρίσω καλύτερα.
Τα όρια είναι για να καταστρατηγούνται, ο ύπνος μπορεί να πάει πιο «πέρα», μπορείς να φας λίγο παγωτό και σήμερα και αύριο, και δεν πειράζει αν δούμε 2 ώρες μαζί τηλεόραση. Γιατί είμαστε αγκαλιά στον καναπέ και δε χορταίνω να σε βλέπω να γελάς με τον «Ρατατούη».
Η γιαγιά και ο παππούς μάς έλειψαν τόσο πολύ. Είμαστε τυχεροί όμως που τους έχουμε και, όταν καταφέρουμε να τους ξαναγκαλιάσουμε, θα τους κάνουμε μια διαφορετική αγκαλιά (και σίγουρα θα σου φέρουν σοκολάτα, αλλά εγώ θα τους κλείσω το μάτι συνωμοτικά αυτή τη φορά).
Τελικά έχεις κλίση στα γράμματα. Τώρα που σε βλέπω στο e-learning μπορώ να καταλάβω τι σου αρέσει και τι όχι.
Οι οικογενειακές αγκαλιές το πρωί στο κρεβάτι μας είναι το απόλυτο δώρο του Θεού για έναν γονέα. Πώς θα επιστρέψουμε άραγε στο πρόγραμμα με το ξυπνητήρι και το πρωινό τρέξιμο; Δεν το σκέφτομαι ακόμα.
Όταν σου λέω «σ' αγαπώ», θέλω να ξέρεις πως η καρδιά μου χτυπάει πιο γρήγορα.
Όταν μου το λες εσύ, η καρδιά μου χορεύει από ευτυχία.
Σταμάτησα να αγχώνομαι που ο φίλος σου κάνει καράτε από τριών χρονών και μιλάει 4 γλώσσες πριν καν ολοκληρώσει το νήπιο. Είσαι το παιδί μου και μαζί θα αποφασίσουμε τι θες να κάνεις και πότε θα γίνει αυτό. Τέρμα οι συγκρίσεις.
Το tablet σου δεν είναι απαραίτητα ο «σατανάς». Κατεβάσαμε μαζί apps που ταιριάζουν στην ηλικία σου και έτσι βρήκα κι εγώ τον χρόνο που χρειαζόμουν για να κάνω δυο πράγματα για εμένα. Μπάνιο, για παράδειγμα.
Έκανα λάθη, σου φώναξα, όμως σου ζήτησα συγγνώμη. Και είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε για τα ανθρώπινα λάθη. Το «κατά λάθος», το «επίτηδες» και το ειλικρινές «συγγνώμη».
Τα βράδια που κοιμόσουν, ενώ ήμουν εξαντλημένη, ερχόμουν να σου ψιθυρίσω λόγια αγάπης. Φοβόμουν μην ξυπνήσεις και μας πάρει άλλη μια ώρα να σε βάλω και πάλι για ύπνο, όμως ήθελα να σ’ τα πω.
Σταμάτησα να σου λέω τόσα «μη». Είχα τον χρόνο να συνειδητοποιήσω την αληθινή σου ηλικία. Είσαι ένα «μωρό» ακόμα.
Ταυτόχρονα είδα τις ικανότητές σου. Είναι φορές που σκέφτεσαι και πράττεις σαν ενήλικας. Πόσο περήφανη είμαι για σένα.
Το σπίτι μας έγινε άνω κάτω, γέμισε μαρκαδόρους, ζωγραφιές, παιχνίδια, lego. Τώρα που το κοιτάω μου αρέσει πιο πολύ έτσι.
Βγάλαμε βίντεο όλοι μαζί. Και με τον μπαμπά. Το βράδυ που τα κοιτάω πριν κοιμηθώ μας «χαζεύω» με ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη. Είμαστε ωραίοι μαζί.
Άσε που μας πάνε πολύ οι πιτζάμες! Μας κάνουν να είμαστε πιο χαλαροί και κεφάτοι!
Η ζωή μας θα αλλάξει αλλά εμένα δε με πειράζει. Γιατί έχω εσένα.
Είχα ανάγκη αυτό το διάστημα με την παύση από το τρέξιμο και την καθημερινότητα. Είχα ανάγκη να σε γνωρίσω καλύτερα και νιώθω ευλογημένη.
Η ζωή μας θα αλλάξει αλλά εμένα δε με πειράζει. Γιατί είμαστε μαζί.
Με αγάπη,
Η μαμά
