Το Δημοτικό σχολείο των Αρκιών απέσπασε πρόσφατα μια διεθνή διάκριση, αλλά αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που τράβηξε τα βλέμματα. Ο μοναδικός μαθητής του σχολείου, ο μικρός Χρήστος Καμπόσος και η δασκάλα του, Μαρία-Φαίδρα Τσιαλέρα, η οποία έχει βραβευτεί από την Ακαδημία Αθηνών για την αφοσίωση και τη συνέπεια με την οποία εκτελεί τα καθήκοντά της αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση για το πείσμα και τον αγώνα τους να κρατήσουν ζωντανό το πιο μικρό σχολείο της Ευρώπης. Η Μαρία-Φαίδρα Τσιαλέρα που κατάγεται από τη Θεσσαλονίκη και βρέθηκε να διδάσκει στους Αρκιούς αφού το ζήτησε η ίδια, έχει κάνει μεγάλη προσπάθεια για τη βελτίωση των συνθηκών και των υποδομών του σχολείου.
Ήδη, στο σχολείο λειτουργεί δανειστική βιβλιοθήκη, ο Χρήστος έχει κάνει εκδρομές στα γύρω νησιά για να βιώσει την εμπειρία του μαθήματος σε μια τάξη μαζί με άλλα παιδιά, μαθαίνει Αγγλικά μέσω skype με τη βοήθεια κέντρου ξένων γλωσσών της Λέρου, ενώ στις σχολικές εκδηλώσεις που διοργανώνουν με τη δασκάλα του για να διατηρήσουν ζωντανά τα ήθη και τα έθιμα του τόπου, συμμετέχουν και οι 35 κάτοικοι του νησιού. Αξίζει να σημειωθεί η σημαντική βοήθεια που έχουν από τον Στρατό, που καλύπτει συχνά ανάγκες του σχολικού κτιρίου.
Σε ό,τι αφορά τη διεθνή διάκριση, πρόκειται για τιμητικό βραβείο που πήρε το σχολείο τον περασμένο Μάιο, στην κατηγορία βίντεο 6-12 ετών στον διεθνή διαγωνισμό με τίτλο «Το νερό που θέλουμε» που πραγματοποιήθηκε μέσω του Water Museums Global Network. Όπως δήλωσε σχετικά η δασκάλα του Χρήστου στην ΕΡΤ:
«Είχαμε πει από πέρυσι να κάνουμε ένα πρότζεκτ για το νερό, με τις δυσκολίες που έχουμε εδώ – λειψυδρία, έξι μήνες δεν βρέχει ούτε σταγόνα, έχουμε ξηρασία… Όταν μάθαμε για τον διαγωνισμό με τον Χρήστο, παρά το φορτωμένο πρόγραμμά μας αποφασίσαμε να συμμετάσχουμε. Για αρκετό καιρό σκεφτόμασταν τι θα μπορούσαμε να εκπονήσουμε. Οπότε αποφασίσαμε, επειδή μας αρέσουν πολύ τα ήθη και τα έθιμα, που πολλά είναι ξεχασμένα, αντί να δείξουμε κάτι για τη θάλασσα ή για πηγάδια και τρόπους προμήθειας νερού σ’ ένα ακριτικό νησί της Δωδεκανήσου, να αναπαραστήσουμε ένα έθιμο, την Περπερούνα, που υλοποιούνταν στα χωριά σε περιόδους ξηρασίας, σε περιοχές της Μακεδονίας. Έντυναν ένα αγόρι ή ένα κορίτσι με φυλλωσιές, γύριζε σ’ όλο το χωριό και ο κόσμος του έριχνε νερό. Έντυσα κι εγώ τον Χρήστο με φυλλωσιές απ’ το κεφάλι μέχρι τα πόδια. Είχαμε και οκτώ κατοίκους που μας ακολουθούσαν, μια και είμαστε πολλοί λίγοι εδώ, 35 κάτοικοι όλοι κι όλοι. Μας βιντεοσκόπησε ένας κύριος από την Πάτμο που έτυχε να είναι εδώ εκείνη την ημέρα. Ήταν μάλιστα Δευτέρα 9 Μαρτίου, μία ημέρα πριν μας κλείσουν μέσα για τον κορωνοϊό. Το στείλαμε και πήραμε το τρίτο τιμητικό βραβείο στην κατηγορία βίντεο στα δημοτικά σχολεία! Χαρήκαμε πολύ γιατί ήταν 400 συμμετοχές από όλον τον κόσμο».
Μπορείτε να παρακολουθήσετε το βίντεο εδώ.
Πηγή: ΑΠΕ και ert.gr
