Η Μυρτώ και ο Ετεοκλής γνωρίστηκαν τον Σεπτέμβριο όταν ξεκίνησαν μαζί την εκπομπή Familiar στο OPEN. Η επαγγελματική τους σχέση εξελίχθηκε πολύ γρήγορα σε μια τρυφερή φιλία, γεμάτη δόσεις παιδικότητας και ανεμελιάς. Σκεφτήκαμε πως είναι υπέροχο οι μεγάλοι να μπορούν να αισθάνονται «παιδιά» και να ζουν τη ζωή τους μέσα από ένα πιο fun πρίσμα, και κάπως έτσι οδηγηθήκαμε στο εξώφυλλο του εορταστικού τεύχους του ΒΟΟΜ!
Chapter I Friendship: A small talk
Γιατί χρειάζονται οι φίλοι στη ζωή;
Μυρτώ: Γιατί η ζωή είναι ένα λούνα παρκ. Τη μια στιγμή βρίσκεσαι στο τρενάκι που κατεβαίνει την κατηφόρα με φόρα και σκας στα γέλια, και την ακριβώς επόμενη σε περιμένει μια τεράστια, δύσκολη, τρομακτική ανηφόρα. Χωρίς φίλους, και οι δύο στιγμές είναι οδυνηρά μοναχικές.
Λένε πως όσο μεγαλώνει κανείς τόσο πιο δύσκολα κάνει καινούριους φίλους... Γιατί, άραγε;
Ετεοκλής: Ίσως γιατί για ό,τι μας συμβαίνει από μικρή ηλικία συνήθως καταλήγουμε στο ότι φταίνε οι άλλοι… Γιατί δεν αναλάβαμε όταν έπρεπε τις ευθύνες και τα λάθη μας για να εξελιχθούμε σαν άνθρωποι… Γιατί φτιάξαμε μια πραγματικότητα στην οποία έχουμε πάντα δίκιο εμείς και έτοιμη μια δικαιολογία για τον εαυτό μας, εξαντλώντας όλη μας την αυστηρότητα στους άλλους… Γιατί, με μία φράση, μας λείπει η αυτοκριτική.
Στην περίπτωση των παιδιών τα πράγματα είναι πολύ απλά: Τυχαίνει να μοιραστούν το ίδιο παιχνίδι κι έτσι απλά γίνονται φίλοι. Για εσάς πώς ξεκίνησε;
Μυρτώ: Μοιραστήκαμε κι εμείς το ίδιο «παιχνίδι»! Μια εκπομπή από γονείς για γονείς, που ξεκίνησε να υπάρχει σε καθαρά επαγγελματική βάση, αλλά απρόσμενα γρήγορα μεταμορφώθηκε σε μία από εκείνες τις φιλίες που είμαι σίγουρη πως θα με συντροφεύουν για πάντα.
Ετεοκλή, τι είναι αυτό που γνωρίζουν μόνο οι φίλοι της για τη Μυρτώ;
Η Μυρτώ είναι σαν ένα καλό και σπάνιο βιβλίο, επομένως, η απάντηση έχει να κάνει με το πόσο προσεκτικά γυρίζει κανείς τις σελίδες και πόσο θέλει πραγματικά να το διαβάσει. Εγώ γνωρίζω την αξία και τη σπανιότητα του «βιβλίου» αυτού. Εάν τις γνωρίζουν και οι υπόλοιποι φίλοι της, τότε είναι τυχερή που τους έχει, όπως κι εκείνοι που έχουν τη Μυρτώ.
Μυρτώ, τι είναι αυτό που γνωρίζουν μόνο οι φίλοι του για τον Ετεοκλή;
Ότι είναι ίσως ένας από τους πιο δοτικούς ανθρώπους του κόσμου. Είναι αληθινά τυχεροί όσοι τον έχουν κοντά τους, γιατί έχει ένα μοναδικό απόθεμα προσφοράς. Συναισθηματικό αλλά και ουσιαστικά πρακτικό. Αγαπά να φροντίζει εκείνους τους οποίους νοιάζεται με έναν δικό του «Ετεοκλίστικο» τρόπο. Για το ευφυές –στα όρια της τρέλας– χιούμορ του δεν θα πω, γιατί αυτό το γνωρίζουν όλοι.
Chapter II Λούνα παρκ για γονείς!
«Συγκρουόμενα»: Κάτι για το οποίο διαφωνείτε συνεχώς με τους συντρόφους σας σε σχέση με το μεγάλωμα των παιδιών σας.
- Μυρτώ: Με τον Τάσο διαφωνούμε σε πολλά, αν και θα έλεγε κανείς ότι έχουμε μια κοινή «πολιτική» στο πώς θα μεγαλώσουμε τα «Μπιθάκια», γιατί έχουμε μεγαλώσει με παρόμοιο τρόπο από τους δικούς μας γονείς. Εγώ γενικά είμαι πιο ανεκτική σε πολλά πράγματα, ενώ εκείνος αγαπά τους κανόνες, τα όρια, τις ρουτίνες.
- Ετεοκλής: Υπάρχουν μερικά πράγματα για τα οποία μπορεί να διαφωνήσουμε, όπως, για παράδειγμα, τι κάνουμε όταν το παιδί κλαίει για να διεκδικήσει κάτι. Ωστόσο, τη στιγμή που συμβαίνει κάτι, κάνουμε υπομονή, αφήνοντας ο καθένας πίσω το «εγώ» του, κρατώντας μια κοινή γραμμή.
«Roller coaster»: Παιδικά tantrums: Από την εμπειρία σας, ποιες συμβουλές θα δίνατε σε όλους τους γονείς που διαβάζουν αυτή τη συνέντευξη;
- Μυρτώ: Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες. Όταν το παιδί σου πάθει tantrum, θα πρέπει να βγάλεις από το μυαλό σου το πού είσαι και ποιοι ίσως σε βλέπουν. Κάθισε κάτω, στο ύψος του παιδιού, δώσε την πιο ζεστή και σφιχτή αγκαλιά και μέτρα από μέσα σου ως το 100.
- Ετεοκλής: Η συμβουλή είναι απλή: Να κάνουν αυτό που και οι ίδιοι θα ήθελαν αν ήταν στη θέση του παιδιού. Δηλαδή, προτού μια κατάσταση κορυφωθεί, να ακούσουν και να κατανοήσουν, κι όχι να φωνάξουν και να κρίνουν. Να καθίσουν ήρεμα μαζί του και να σκεφτούν μια λύση γι’ αυτό που έχει προκύψει.
«Τραμπολίνο»: Για ποιο πράγμα αμφιβάλλετε συνέχεια σε σχέση με την ανατροφή των παιδιών σας;
- Μυρτώ: Αμφιταλαντεύομαι πολύ συχνά ανάμεσα στο τι νιώθω εγώ ως μαμά πως πρέπει να κάνω και στο τι έχω διαβάσει στα διάφορα βιβλία και sites, BOOM included. Έχω καταλήξει πως η θεωρία απέχει αιώνες από την πράξη και συνήθως οι γονείς κάνουμε απρόσμενα σωστές επιλογές.
- Ετεοκλής: Αμφιβάλλω πολλές φορές για το αν ανατρέφω σωστά την κόρη μου. Και αναφέρομαι σε μένα μόνο γιατί οι μπαμπάδες είμαστε αρκετά ενοχικοί στο συγκεκριμένο θέμα. Όμως, δεν επιτρέπω στο συναίσθημα αυτό να κυριαρχήσει μέσα μου γιατί είναι σημαντικό ο μπαμπάς να πατάει γερά συναισθηματικά στα πόδια του.
«Στόχος»: Ποια είναι τα τρία parenting goals που έχετε θέσει με τους συντρόφους σας;
- Μυρτώ: Θα ήθελα να μεγαλώσουμε δύο ευτυχισμένα παιδιά, να έχουν καλούς φίλους και κυρίως να πιστεύουν στον εαυτό τους και τις επιλογές τους.
- Ετεοκλής: Ο μεγαλύτερος στόχος μας είναι να αφή - σουμε το παιδί να ζήσει τη ζωή που το ίδιο θέλει και να αποδεχτούμε το γεγονός πως ίσως ανατρέψει πλήρως το τι εμείς νομίζουμε πως είναι σωστό και λάθος.
«Παιχνίδια δεξιοτήτων»: Ποιες είναι οι τρεις τρομερές μαμαδίστικες και μπαμπαδίστικες δεξιότητες τις οποίες έχετε καλλιεργήσει;
- Μυρτώ: Πιστεύω πως η απόλυτα μαμαδίστικη δεξιότητα είναι το multitasking. Είναι πέρα από την αντρική λογική το πόσα πράγματα μπορεί να κάνει μια μάνα το ίδιο λεπτό ή, ακόμα χειρότερα, το ίδιο δευτερόλεπτο. Και αυτό είναι για κάποιον ανεξήγητο λόγο στο DNA της. Εκτός από το multitasking, μια άλλη «δεξιότητα», αν μπορούμε να την πούμε έτσι, είναι το αδιανόητο μητρικό ένστικτο (συχνά αισθάνεσαι πως θα μπορούσες να γίνεις πλούσια αν γινόσουν μέντιουμ) και τέλος ο αυτοέλεγχος συνδυαστικά με την υπομονή. Αλλά αυτό καλύτερα να μην το αναλύσω!
- Ετεοκλής: Είναι περισσότερες, αλλά οι πρώτες που μου έρχονται στο μυαλό είναι η προνοητικότητα, η διαδραστικότητα, όπως επίσης και η στοργικότητα!
«Καρουζέλ»: Η αγαπημένη στιγμή με τα παιδιά σας, κάτι που δεν χορταίνετε να κάνετε μαζί τους.
- Μυρτώ: Τι να πρωτοχορτάσεις από ένα 7χρονο αγοράκι και ένα 5χρονο κοριτσάκι; Η αγαπημένη μου στιγμή όμως είναι όταν είναι έτοιμα να τα πάρει ο ύπνος. Εκεί οι άμυνες πέφτουν, ανοίγουν διάπλατα τα χεράκια τους, ζητούν αγκαλίτσες και λένε λογάκια που θα ήθελα να μπορώ να ηχογραφήσω και να τα ακούω ξανά και ξανά όταν μεγαλώσουν.
- Ετεοκλής: Αγαπημένη στιγμή με την κόρη μου είναι ξεκάθαρα η μοναδική στιγμή που τρέχει κατά πάνω μου φωνάζοντας «μπαμπάκα μου» και μόλις την παίρνω αγκαλιά αφήνεται κυριολεκτικά στα χέρια μου. Και τότε η γαλήνη, η ασφάλεια κι η ευτυχία ζωγραφίζονται στο προσωπάκι της.
«Μαλλί της γριάς»: Ξέρετε πως δεν «κάνει», αλλά καμιά φορά αφήνετε τα παιδιά σας να…
- Μυρτώ: Ουουου, εδώ θέλω πολλές σελίδες για να απαντήσω. Η μαμά μου πάντως με μεγάλωσε λέγοντάς μου πως το ρήμα «αφήνω» είναι ό,τι πιο λάθος μπορεί να πει ή να αισθανθεί ένας γονιός για το παιδί του. Το παιδί δεν είναι κτήμα του γονιού και άρα δεν υπάρχει το δίπτυχο «αφήνω-δεν αφήνω». Έτσι κι εγώ θέλω να είναι αρκετά ώριμα για την ηλικία τους ώστε να επιλέγουν μόνα τι είναι σωστό για εκείνα και τι όχι. Αυτό που σίγουρα δεν αφήνω είναι οτιδήποτε μπορεί να γίνει επικίνδυνο.
- Ετεοκλής: Επειδή εγώ κοιμάμαι αργά το βράδυ, αν ξυπνήσει η μικρή μας, κι ενώ κοιμάται η μαμά, την παίρνω στο σαλόνι, ξαπλώνουμε στο χαλί και τρώμε γλυκά. Ταυτόχρονα πετάμε τα χαρτάκια δεξιά κι αριστερά, αφού τα έχουμε τσαλακώσει πρώτα. Κοιταζόμαστε και κάνουμε νόημα για ησυχία, μη μας ακούσει η μαμά, και ξεκαρδιζόμαστε στα γέλια. Μέχρι στιγμής δεν μας έχει πιάσει, από εδώ και πέρα νομίζω πως είναι θέμα χρόνου!
«Roller skates»: Μοιάζει τόσο εύκολο όταν το βλέπεις απέξω, στην πραγματικότητα όμως ισορροπείς πάνω σε τέσσερις μικρές ρόδες και το απολαμβάνεις! Περιγράψτε μας μια κατάσταση/περίοδο από τη ζωή σας με τα παιδιά που θα την παραλληλίζατε με πίστα roller skating.
- Μυρτώ: Οι πρώτοι μήνες της μητρότητας είναι πράγματι μια πίστα για rollers. Δεν ξέρεις πού πατάς και πού βρίσκεσαι. Είναι αυτοί οι πολύ δύσκολοι μήνες που είναι συνυφασμένοι με αρκετό άγχος, για να καταφέρεις να ισορροπήσεις, ταυτόχρονα όμως είναι γεμάτοι ενθουσιασμό και συγκινήσεις. Σταδιακά, το rolling γίνεται ολοένα και πιο εύκολο και μέρα με τη μέρα είσαι έτοιμη και για τριπλό τόλουπ.
- Ετεοκλής: Όταν την κοιμίζω και πρέπει σιγά σιγά να βγω από το δωμάτιο χωρίς να ξυπνήσει... Ε λοιπόν, δεν ξέρεις τι πάει να πει ησυχία αν δεν το έχεις κάνει…
«Ρόδα»: Κάτι που καταλάβατε μόνο όταν γίνατε γονείς…
- Μυρτώ: Πως η ζωή είναι μια ασταμάτητη πηγή εκπλήξεων. Στις καλές εκπλήξεις αγκαλιάζεις τα παιδιά σου και τις ζείτε μαζί. Στις δυσάρεστες, αγκαλιάζεις τα παιδιά σου και παίρνεις δύναμη για να συνεχίσεις. Η ζωή είναι μια ρόδα και δεν θα εκτιμούσες τη θέα από ψηλά αν κάποιες φορές δεν κατέβαινες χαμηλά για να ξανανέβεις.
- Ετεοκλής: Πως η ανατροφή ενός παιδιού δεν είναι κάτι το οποίο παίρνει αναβολή, το παιδί σου σε χρειάζεται εκείνη ακριβώς τη στιγμή. Αν δεν είσαι εκεί, τότε η απουσία σου είναι αισθητή και δεν καλύπτεται όσο κι αν προσπαθήσεις μετά.
Chapter III Το ερωτηματολόγιο του BOOM
Μυρτώ
#Τα παιδιά μου έχουν ταλέντο στο: Να κάνουν τη μανούλα ό,τι θέλουν!
#Αν η ζωή σου ήταν παιδική ταινία, ποιο soundtrack θα είχε αυτή την εποχή;
Θα επέλεγα το soundtrack της δυναμικής Χαβανέζας Moana! See the line where the sky meets the sea? It calls me! And no one knows, how far it goes.
#Αγαπημένο parenting quote: The best kind of parent you can be is to lead by example (Drew Barrymore).
#Πέντε σκηνές που περιλαμβάνει το «τρέιλερ της ζωής σου» ως τώρα: Η στιγμή που κοιτάζω –έντρομη– το πρώτο θετικό τεστ εγκυμοσύνης, στον Οδυσσέα, η άφιξη του Οδυσσέα στο σπίτι μας εκείνο το βράδυ που χιόνιζε έπειτα από 56 ημέρες στην εντατική, η πρώτη αγκαλιά που πήρα τη Ριρή μου στις 12:20 εκείνο το μεσημέρι του Ιουλίου που γεννήθηκε, για να μου δείξει πως τα πράγματα μπορούν να είναι και εύκολα στη ζωή. Η «αποφοίτηση» του Οδυσσέα από το νηπιαγωγείο και οι χιλιάδες εικόνες των γονιών μου όταν παίζουν σαν teenagers με τα παιδιά μου.
#Μια φράση που έλεγε η μαμά σου και δεν πίστευες πως θα την πεις ποτέ… Η μαμά μου με μεγάλωσε με τη φράση «δεν στενοχωριόμαστε ποτέ για πράγματα παρά μόνο για ανθρώπους». Μέχρι να κάνω παιδιά, με θυμάμαι να παθαίνω κρίσεις πανικού και να βιώνω τρελό άγχος για μαθήματα, σπουδές και δουλειά. Και μετά ήρθε ο Οδυσσέας και συνειδητοποίησα πως το Αννετάκι μου είχε δίκιο. Ποτέ ξανά δεν στενοχωρήθηκα για κάτι που δεν περιελάμβανε ανθρώπους.
Ετεοκλής
#Η κόρη μου έχει ταλέντο στο: Δεν ξέρω αν μπορώ να το ονομάσω ταλέντο, αλλά της αρέσει πολύ να χορεύει βαλς και να τακτοποιεί το σπίτι!
#Αν η ζωή σου ήταν παιδική ταινία, ποιο soundtrack θα είχε αυτή την εποχή;
Όχι μόνο αυτή την εποχή αλλά και σε όλη τη διάρκεια της ζωής μου το αγαπημένο μου και φυσικά γεμάτο νόημα soundtrack είναι το «Hakuna Matata» (τις έγνοιες διώξε κι όπου θέλει ας βγει).
#Αγαπημένο parenting quote: Αν θέλεις να δεις ένα θαύμα, γίνε εσύ το θαύμα!
#Πέντε σκηνές που περιλαμβάνει το «τρέιλερ της ζωής σου» ως τώρα:
- Ο θάνατος του πατέρα μου
- Το πρώτο μου χρυσό μετάλλιο στο canoe-kayak
- H στιγμή που ένιωσα την ψύχρα του θανάτου και «φλέρταρα» μαζί του ξαπλωμένος στη μέση του δρόμου, γεμάτος αίματα και χωρίς αισθήσεις, εκείνο το βράδυ στις 13/03/2013 και όλη μου η ζωή πέρασε μπροστά από τα μάτια μου.
- Έχοντας βγει από το νοσοκομείο ύστερα από δύο χρόνια νοσηλείας, έχω πάει χειμώνα, μόνος μου, σε μια παραλία που είναι το ησυχαστήριό μου πλέον και διαπιστώνω τι έχει συμβεί. Είμαι 26, σε ένα αναπηρικό αμαξίδιο, χωρίς να μπορώ να περπατήσω, αδύνατον να μπορέσω να εργαστώ και να ασκήσω το επάγγελμά μου, αφού οι σπουδές μου είναι πάνω στη γυμναστική, χωρίς να μπορώ να κάνω το άθλημα που αγαπούσα τόσα χρόνια και έκανα από την ηλικία των 12 ετών και το ατύχημα έγινε σε στιγμή που ήθελα να ετοιμαστώ για τους επόμενους ολυμπιακούς αγώνες, πράγμα που πλέον ήταν αδύνατον. Με έξοδα υπέρογκα δεδομένων των συνθηκών και γνωρίζοντας πως χρειάζεται να δώσω τον μεγαλύτερο αγώνα μου τα επόμενα χρόνια για να κερδίσω πάλι πίσω όσα όλοι μας ίσως θεωρούμε δεδομένα. Ήταν σαν να με πέταξες από ένα καράβι γυμνό μέσα στη νύχτα, μεσοπέλαγα και με τρικυμία, και να μου είπες «κολύμπα να βρεις τη στεριά».
- Η γνωριμία με τη γυναίκα μου και η στιγμή που γεννήθηκε η κόρη μου. Ήμουν μέσα στον τοκετό και η στιγμή ήταν απλώς μαγική.
#Μια φράση που έλεγε η μαμά σου και δεν πίστευες πως θα την πεις ποτέ… «Κάποια στιγμή θα καταλάβεις, αλλά εύχομαι να μην είναι αργά».
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Photos: Panos Georgiou
Διαβάστε αυτό και πολλά ακόμα άρθρα στο νέο τεύχος του BOOM που μπορείτε να διαβάσετε online πατώντας στο εξώφυλλο!
