Είναι αμέτρητες οι φορές που προβληματίζομαι, σκέφτομαι, αναρωτιέμαι. Ποια απάντηση πρέπει να δώσω σε έκτακτες καταστάσεις, σε τρομακτικές στιγμές, σε αγχωτικές συνθήκες. Αλλά και σε στιγμές ευτυχίας, χαράς. Τι έχουν άραγε περισσότερο ανάγκη ο γιος μου και η κόρη μου όταν πέφτουν, όταν πονούν, όταν ανησυχούν, όταν είναι στενοχωρημένοι, όταν δεν έχουν την απάντηση για κάτι, όταν δεν νυστάζουν, όταν απλά δεν έχουν όρεξη για τίποτα, ή ακόμα κι όταν είναι απείρως ευτυχισμένοι και χοροπηδούν ως το ταβάνι;
Υπάρχει άραγε μια φράση, ΜΙΑ μόνο φράση που ταιριάζει σε όλες τις στιγμές, σε όλες τις περιστάσεις και δημιουργεί ένα μοναδικό δίχτυ προστασίας και ζεστασιάς; Αυτό που κάθε παιδί έχει ανάγκη να αισθανθεί από τη μαμά και τον μπαμπά του. Υπάρχει άραγε εκείνη η φράση που, όταν μπλοκάρεις και δεν ξέρεις τι να πεις και πώς να συμπεριφερθείς, μπορεί να ειπωθεί και να εκτονώσει την ένταση της στιγμής; Υπάρχει εκείνη η πρόταση που κάθε παιδί (σε κάθε ηλικία) θέλει να ακούει και να αισθάνεται από τον γονιό του;
Ένα βράδυ, ο Οδυσσέας μού έλεγε λίγο πριν κοιμηθεί και ενώ του έκανα πλατούλες στο κρεβάτι του πως ένα παιδάκι του φέρεται άσχημα στο σχολείο. Λίγες μέρες αργότερα, η Ιριάνα παραπονιόταν πως πονούσε ο λαιμός της και ήταν πολύ ανήσυχη που δεν περνούσε. Μια άλλη νύχτα, ο Οδυσσέας αδυνατούσε να κοιμηθεί από την υπερένταση και αναρωτιόταν αν θα προλάβει να ξεκουραστεί πριν πάει την επόμενη μέρα στο σχολείο, ενώ η Ιριάνα με ρωτούσε με ματάκια γεμάτα φόβο τι θα συμβεί αν πεθάνει η γιαγιά. Συνειδητοποίησα πως η απάντηση που έδινα σε όλες τις περιπτώσεις πριν ξεκινήσω την κουβέντα μας ήταν η ίδια.
«Είμαι εδώ για εσένα»
Είμαι εδώ για εσένα για να συζητήσουμε.
Είμαι εδώ για εσένα για να βρούμε λύση στο πρόβλημά σου.
Είμαι εδώ για εσένα για να πάρω τον πόνο μακριά.
Είμαι εδώ για εσένα για να κάνουμε αγκαλιά.
Είμαι εδώ για εσένα για να σε ακούσω.
Να σε καταλάβω.
Να σε αποδεχτώ.
Είμαι εδώ για εσένα για να σου δώσω απαντήσεις. Αν τις έχω κι εγώ. Κι αν δεν τις έχω, θα τις βρούμε μαζί.
Είμαι εδώ για εσένα. Δεν πειράζει που δεν νυστάζεις! Θα ξενυχτήσουμε μαζί.
Είμαι εδώ για εσένα. Η ζωή είναι όμορφη και οι ανησυχίες και οι φόβοι είναι φυσιολογικό να υπάρχουν. Έχω κι εγώ.
Είμαι εδώ για εσένα.
Είμαι ΕΔΩ για εσένα.
Και ξαφνικά, τα παιδικά ματάκια διαστέλλονταν από ευτυχία. Οι παιδικές καρδούλες γέμιζαν από σιγουριά, ζεστασιά και ασφάλεια. Κάποιος ήταν εκεί. Ουσιαστικά εκεί. Και αυτός ο κάποιος είστε εσείς. Οι πιο σημαντικοί άνθρωποι στη ζωή του παιδιού σας.
Δεν μου αρέσει να δίνω συμβουλές, το βρίσκω εξαιρετικά παρωχημένο και αρκετά υποκειμενικό, όμως, επειδή η φράση αυτή δούλεψε τόσο πολύ σε εμάς, θέλησα να το μοιραστώ μαζί σας. Και ξέρετε τελικά κι εμείς οι «μεγάλοι» τι θέλουμε να ακούμε από τους γονείς μας; Ότι είναι εδώ για εμάς. Αυτό είναι εξωφρενικά αρκετό και απείρως μοναδικό.
Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στο 13ο τεύχος του BOOM που μπορείτε να διαβάσετε online πατώντας στο εξώφυλλο!
