Ήταν αρχές του 1968 όταν μια ομάδα γυναικών βγήκε στους δρόμους του Νιου Τζέρσεϊ για να διαδηλώσει κατά του διαγωνισμού ομορφιάς Miss America. Εκείνο το απόγευμα συνέβησαν πολλά, μεταξύ των οποίων, το πέταγμα στερεοτυπικών γυναικείων αντικειμένων, όπως σφουγγαρίστρες, κραγιόν και τακούνια, σε έναν κάδο που ονομάστηκε «Freedom Trash Can» και το –ιστορικό πλέον– κάψιμο του σουτιέν μιας διαδηλώτριας που το έβγαλε εκείνη τη στιγμή και το έκαψε live, μπροστά στα έκπληκτα μάτια των φωτογράφων της εποχής. Και αν αυτό σήμερα, το 2025, μοιάζει οριακά χλιαρό, να σας πω ότι τότε, σχεδόν 55 χρόνια πίσω, ήταν επανάσταση. Γιατί έβαλε ένα τέλος.
Ένα τέλος στα πρέπει, στα μη, στα πράγματα που έπρεπε να γίνονται «έτσι» και όχι «αλλιώς». Σε έναν συντηρητικό πλανήτη που τοποθετούσε τις γυναίκες σε μια θέση που ήταν αυτή και καμία άλλη.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ: Επίσκεψη στη Γαϊδουροχώρα | Όπως τη διηγήθηκε η Ιριάνα Μπίθα
Και ενώ τα χρόνια πέρασαν, και η γυναίκα –στοιχειωδώς– χειραφετήθηκε, έπεσε ξαφνικά σε μια νέα λούμπα. Ανεξάρτητη όταν είναι single και πλήρως εξαρτημένη όταν γίνει μάνα. Λες και μια τεράστια δίνη, μια μαύρη ρουφήχτρα, παραμονεύει υπομονετικά και χαιρέκακα όσο η ανέμελη γυναίκα κολυμπάει στα νερά της ελευθερίας της, και, μόλις γίνει μάνα, τη ρουφάει μέσα και τη ρίχνει στα σκοτεινά βάθη της.
Μόλις η γυναίκα πιάσει στα χέρια της το θετικό τεστ εγκυμοσύνης, αμέσως –σχεδόν υπερφυσικά–, περνάει στην άλλη πλευρά. Πηδάει ένα αόρατο σκοινάκι και, τσουπ, είναι απέναντι. Απέναντι. Εκεί όπου υπάρχουν αόρατοι κανόνες, απαράβατα πρέπει. Η γυναίκα της προηγούμενης ημέρας, που δεν είχε δει τη δεύτερη κόκκινη γραμμή του τεστ, έχει πεθάνει μια για πάντα και έχει γεννηθεί μια νέα, multi-task γυναίκα, που στο εξής θα είναι:
ακούραστη
άφθαρτη
αγέρωχη
υπέροχη
ακλόνητη
άτρωτη
Ένα βαρύ πέπλο κανόνων, άρθρων, συμβουλών, υποχρεώσεων και προσδοκιών τη σκεπάζει και την καλύπτει ολοκληρωτικά. Πλέον θα ζει κάτω από αυτό.
Αν δεν θηλάσεις, θα του κάνεις κακό.
Αν το κοιμίζεις στο κρεβάτι σας, θα κακομάθει.
Αν γυρίσεις νωρίς στη δουλειά, θα νιώσει εγκατάλειψη.
Αν μείνεις παραπάνω στο σπίτι, θα το κακομάθεις.
Αν δεν γυρίσεις στη δουλειά στην ώρα σου, η θέση σου δεν θα σε περιμένει.
Αν γυρίσεις όμως νωρίς, θα χάσεις τις πολύτιμες στιγμές μαζί του.
Αν το κάνεις έτσι, θα συμβεί αυτό το κακό, αν το κάνεις αλλιώς, και πάλι κάτι κακό σε περιμένει.
Το σταυροδρόμι ανελέητο και οι ταμπέλες σαφείς. Σωστό ή λάθος. Δεν έχει ενδιάμεσο. Μαύρο ή άσπρο. Τα άλλα χρώματα δεν υπάρχουν στην παλέτα και δεν θα υπάρξουν για πολλά χρόνια ακόμα. Η ζωή της, η ανεμελιά της, οι αποφάσεις της δεν της ανήκουν πια. Ανήκουν σε πολλούς άλλους, αλλά σίγουρα όχι σε εκείνη. Τα κατεστημένα της μητρότητας συγκρούονται σφοδρά με τα ετήσια mommy trends και το μυαλό της μοιάζει με το μπλέντερ που αλέθει την πρωινή φρουτόκρεμα του μωρού της.
Και έτσι, ξαφνικά και αναίμακτα –για τους γύρω της–, η νέα μαμά μένει μόνη. Αβάσταχτα και ασήκωτα μόνη.
Κορίτσια, αισθάνομαι πως φτάσαμε στο τέλος.
Τέλος εποχής.
Ήρθε η ώρα να κάψουμε κι εμείς τα σουτιέν. Τα σουτιέν του θηλασμού, αν αυτό είναι το δικό μας σύμβολο. Όχι για τον θηλασμό αυτόν καθαυτόν, αλλά για όσα αυτός συμβολίζει. Αυτήν την περίοδο της γυναίκας, που, πιο εξαρτημένη και κουρασμένη από ποτέ, καλείται να σταθεί στο ύψος της, σε ένα ύψος πολύ μακριά από τις ανθρώπινες δυνατότητες.
Τέλος εποχής, κορίτσια. Το αντίδοτο είμαστε εμείς οι ίδιες. Η διαφορετικότητά μας, η προσωπικότητά μας, η άποψή μας. Και φυσικά, τα όριά μας.
Τέλος εποχής. Καίμε τα σουτιέν μας και προχωράμε σε μία νέα περίοδο της μητρότητας, όπου η καθεμία μπορεί και πρέπει να επιλέξει αυτό ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ που ταιριάζει σε εκείνη και το μωρό της. Η απελευθέρωση είναι εδώ και μας τείνει το χέρι. Προτείνω να το πιάσουμε και να ξαναπεράσουμε στην απέναντι πλευρά.
Το καλοκαίρι μάς περιμένει με τη ζεστή του καρδιά για να μας υποστηρίξει. Να μας απελευθερώσει και να μας θυμίσει πόσο όμορφη ήταν η ζωή μας όταν ήμασταν ανέμελες. Και, ξέρετε κάτι; Ποιο παιδάκι δεν θέλει μια ανέμελη μαμά, που μπορεί να παίξει στην άμμο, να βουτήξει στη θάλασσα έχοντάς το αγκαλίτσα και να γελάσει με την καρδιά της;
Σας εύχομαι το φετινό καλοκαίρι να σας βρει στην απέναντι πλευρά. Σε μια πλευρά χωρίς πρέπει. Όχι, φέτος δεν πρέπει να κάνετε τίποτα. Τίποτα από όσα κάνουν οι φίλες σας, έκαναν οι μαμάδες σας, διαβάζετε στα sites ή βλέπετε στα social media. Το μόνο που πρέπει να κάνετε φέτος είναι να ακούσετε τη δική σας καρδιά. Και εκείνη θα σας οδηγήσει στο πιο ξένοιαστo, στο πιο χρωματιστό, το πιο υπέροχο καλοκαίρι της μητρότητας.
Υπόσχομαι να το προσπαθήσω κι εγώ.
Καλό καλοκαίρι, κορίτσια! Κάντε και μια παραπάνω βουτιά για τον εαυτό σας!
Με αγάπη,
Mυρτώ
Διαβάστε αυτό και πολλά ακόμα άρθρα στο νέο, καλοκαιρινό τεύχος του BOOM που μπορείτε να διαβάσετε online πατώντας στο εξώφυλλο!
