Ο "κουραμπιές Γιεςγιές" είναι ο γλυκός πρωταγωνιστής του πιο συναρπαστικού χριστουγεννιάτικου παραμυθιού! Αυτός ο αφράτος κουραμπιές στη ζωή του λέει μόνο "γιες" ανεχόμενος πράγματα που ίσως δεν του αρέσουν και σίγουρα δεν του ταιριάζουν! Με τη βοήθεια όμως των υπόλοιπων γλυκών του ζαχαροπλαστείου θα κάνει ένα ταξίδι στην αποδοχή του εαυτού του για να ανακαλύψει τελικά πως είναι υπέροχο να είσαι μοναδικός! Η Αυγή Βάγια, λατρεμένη μας συγγραφέας παραμυθιών και οι εκδόσεις Διόπτρα, φέρνουν στα σπίτια μας ένα παραμύθι που πρέπει να διαβαστεί από κάθε παιδί!
‘Ο κουραμπιές Γιεσγιες’. Τι κρύβεται πίσω από αυτή την γλυκιά ιστορία με τον πιο διάσημο γλυκό του κόσμου;
Πίσω από αυτήν την ιστορία κρύβεται μια αλήθεια μας. Η αλήθεια του πόσο σημαντικό είναι σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας να είμαστε ο εαυτός μας. Ο Κουραμπιές Γιεσγιές με την ιστορία του δίνει την αφορμή για να επικοινωνήσουμε στα παιδιά μας αλλά –γιατί όχι και σε εμάς τους ίδιους- μαθήματα ζωής. Αυτά της αξίας της διαφορετικότητας και της μοναδικότητας. Συμπεριλαμβάνω και τους ενήλικες γιατί στα αλήθεια θεωρώ ότι όλοι μας υπό συνθήκες είμαστε λίγο …’κουραμπιέδες’! Με τις ταχύτητες που αναπτύσσουμε στην καθημερινότητά μας συχνά χάνουμε τον εαυτό μας και αντιμετωπίζουμε προβλήματα αποδοχής του εαυτού μας. Ο Κουραμπιές με την απλότητα της παιδικής γραφής αγγίζει αυτό το ευαίσθητο αλλά και ταυτόχρονα σπουδαίο θέμα της αυταξίας.
Ας μιλήσουμε για τον "Γιες Γιες" ως νοοτροπία ζωής. Πώς θα μάθουμε στα παιδιά μας να λένε "όχι" όταν πρέπει;
Πρόκειται πράγματι για μια νοοτροπία ζωής. Το κλειδί είναι εμείς οι γονείς να δείχνουμε εμπιστοσύνη στα παιδιά και να τους θυμίζουμε ποσό μοναδικά είναι. Και φυσικά και εμείς να αποτελούμε για αυτά ζωντανό παράδειγμα αυτοσεβασμού. Πιστεύω ότι τα παιδιά μαθαίνουν κυρίως μέσω μίμησης συμπεριφορών για αυτές τις αρετές.
Ένας μπαμπάς πρόσφατα έκανε ένα πείραμα και είπε "Γιες" σε όλα όσα στην καθημερινότητα έλεγε "no" όπως "να μείνω στο πάρκο λίγο ακόμα; Να πάω στο κρεβάτι μου λίγο αργότερα; Να φάω λίγη σοκολάτα;" Μήπως τελικά εμείς οι γονείς λέμε όχι από συνήθεια κάποιες φορές;
Όσο περνάνε τα χρόνια της μητρότητας όλο και καταρρίπτω τις δικές μου προσωπικές εμμονές των ‘ασφυκτικών’ ορίων. Στα όρια και στους κανόνες πιστεύω ακράδαντα. Υπάρχει όμως και κάτι πολύ όμορφο σε αυτό. Το να τα αθετείς καμιά φορά! Αυτό το όχι που μας βγαίνει ενστικτωδώς χωρίς καμιά επεξεργασία, θέλει και λίγο φιλτράρισμα τελικά. Συνήθως προτάσσουμε την δική μας βολή και τις δικές μας επιθυμίες στην καθημερινότητα και δεν ‘ακούμε’ στα αλήθεια τα παιδιά μας.
Τι θέλεις να μάθουν τα παιδιά διαβάζοντας το βιβλίο σου;
Θα ήθελα πάνω από όλα να νιώσουν αυτά τα αγνά και παιδικά συναισθήματα που σου δημιουργεί ένα βιβλίο. Θα ήθελα επίσης να πάρουν μια ιδέα της αξίας της φιλίας και των όσων αυτή προσφέρει με την καταλυτική της συμβολή. Τέλος, θα ήθελα να αντιληφθούν με το υπέροχο μυαλουδάκι τους την μοναδικότητά τους, την απίστευτη δική τους λάμψη σε αυτόν τον κόσμο.
Αν έπρεπε να δώσεις μία και μόνο συμβουλή στις μαμάδες για τα φετινά Χριστούγεννα, ποια θα ήταν αυτή;
Θα τους έλεγα να στολίσουν και να στολιστούν. Να παίξουν, να γελάσουν με την ψυχή τους!. Να απολαύσουν αληθινά όλες αυτές τις όμορφες στιγμές που μας προσφέρουν απλόχερα τα Χριστούγεννα και που τελικά καταλήγουν να είναι οι αναμνήσεις που μας μένουν μια ζωή. Δεν υπάρχει πιο μαγική περίοδος από τα Χριστούγεννα για να διατηρήσουμε την παιδικότητά μας.
