Η Κέλλυ Σώκου είναι μαμά ενός πρόωρου κοριτσιού, μιας μικρής-μεγάλης «μαχήτριας» που γεννήθηκε στις 31 εβδομάδες κι έγινε ολόκληρη κοπέλα! Ξέρει όμως από πρώτο χέρι, πως είναι και η ίδια μαχήτρια, όπως κι όλες οι μαμάδες που γεννούν πρόωρα, γι' αυτό και έχει κάτι να τους πει...
Αν αυτές οι γραμμές σε βρίσκουν με άδεια αγκαλιά να περιμένεις έξω από τις βαριές πόρτες κάποιας ΜΕΝΝ, θέλω να θυμάσαι καλά ένα πράγμα: είσαι πολύ δυνατή, πολύ περισσότερο από ό,τι νομίζεις.
- Είσαι δυνατή, επειδή αντέχεις να περιμένεις εκεί, όρθια, με τα ράμματα από μια τραυματική γέννα να σε τραβούν, για να δεις για λίγα μόνο λεπτά το πλάσμα που γέννησες και να ακούσεις τα λόγια των γιατρών, όποια κι αν είναι – και ξέρω καλά ότι δεν είναι αυτά που θέλεις να ακούσεις.
- Επειδή άντεξες να μείνεις σε ένα δωμάτιο μαζί με μητέρες που είχαν τα μωρά τους στην αγκαλιά κι εσύ γύριζες πλευρό, κλαίγοντας βουβά. Αλλά κι επειδή μπόρεσες να αφήσεις εκείνο το δωμάτιο νοσηλείας και να επιστρέψεις μόνη σε ένα άψυχο σπίτι.
- Είσαι δυνατή, επειδή αντιστέκεσαι στο μητρικό σου ένστικτο, που σε παροτρύνει να αρπάξεις το παιδί και να φύγεις τρέχοντας μακριά.
- Επειδή εξακολουθείς να αντλείς το γάλα σου ακόμα και τα μεσάνυχτα, κοιτάζοντας το στήθος σου αδειανό, για να προσφέρεις το ελάχιστο μα τόσο πολύτιμο δώρο που μπορείς.
- Είσαι μαχήτρια, επειδή γέννησες έναν μικρό μαχητή που πολεμάει με όλες τις δυνάμεις του να κρατηθεί στη ζωή και να μείνει κοντά σου. Και ξέρεις καλά σε ποιον μοιάζουν τα παιδιά…
- Επειδή αντλείς δύναμη από ένα μικροσκοπικό κορμάκι γεμάτο καλώδια και βελόνες, όσο κι αν σου σπαράζει την καρδιά.
- Είσαι γενναία, επειδή έφαγες τα μούτρα σου, τρέχοντας να συναντήσεις την απόλυτη ευτυχία μιας γέννησης, αλλά σηκώθηκες ξανά, τινάζοντας την πράσινη ποδιά που σου έδωσαν να φοράς για να μη μολύνεις το ίδιο σου το αίμα.
- Επειδή έμαθες να τηρείς σαν στρατιώτης όλους τους αυστηρούς κανόνες υγιεινής από την πρώτη κιόλας μέρα και είσαι έτοιμη να «κατασπαράξεις» όποιον πλησιάσει το μωρό σου, αγνοώντας τους.
- Επειδή αναρωτιέσαι βουβά αν είσαι μητέρα ή αν θα καταφέρεις να γίνεις, και παρ’ όλα αυτά συνεχίζεις τη μοναχική σου πορεία σπίτι-νοσοκομείο, αδιαμαρτύρητα.
- Είσαι μαχήτρια, επειδή η δική σου αγάπη, το δικό σου άγγιγμα, η δική σου αγκαλιά, το δικό σου γάλα, οι δικές σου προσευχές είναι αυτά που δίνουν δύναμη στον μικρό σου μαχητή να παλέψει με δυνάμεις δυσανάλογες του μεγέθους του και να τις νικήσει.
- Επειδή βαθιά μέσα σου πιστεύεις ότι θα τις νικήσει, ότι όλα αυτά μια μέρα θα αποτελούν παρελθόν και το παιδί σου θα μεγαλώσει όμορφα μαζί με την οικογένειά του, εκεί όπου θα έπρεπε να είναι από την αρχή.
Γιατί εκεί θα έπρεπε να είναι, μην έχεις καμία αμφιβολία γι’ αυτό. Όλο αυτό που συμβαίνει τώρα είναι πολύ άδικο, είναι η δυσκολότερη εμπειρία της ζωής σου, και όποιος δεν το καταλαβαίνει δεν δικαιούται να βρίσκεται δίπλα σου. Είναι όμως και κάτι για το οποίο αργότερα θα νιώθεις ευγνώμων. Ευγνώμων επειδή πλέον οι γιατροί έχουν τα μέσα να βοηθήσουν τον μικρό σου αγωνιστή να τα καταφέρει και να μεγαλώσει ως ένα υγιές, δυνατό παιδί. Κλείσε τα μάτια και σκέψου πως κάποια μέρα εσύ κι εκείνο θα είστε μακριά από τους ήχους των μηχανημάτων της εντατικής, που τώρα σου τρυπούν τα αυτιά. Θα παίζετε, θα πηγαίνετε βόλτες, θα διαβάζετε μαζί, όπως είχες πάντα επιθυμήσει, όπως κάνουν όλοι οι γονείς. Μόνο που εσύ θα ξέρεις κάτι που εκείνοι αγνοούν: ότι η ζωή είναι πολύτιμη και ο μικρός σου ήρωας την κέρδισε με το σπαθί του. Κι εσύ στάθηκες απέναντι στα εμπόδια μιας δύσκολης εκκίνησης σαν βράχος και του έδωσες όλα τα απαραίτητα εφόδια. Καταφέρατε μαζί ένα θαύμα! Πίστεψέ με, όσο κι αν τώρα σου φαίνεται αδιανόητο, αυτό θα γίνει. Αξίζει η μάχη που δίνετε! Μην εγκαταλείπεις!
