Ήταν διακοπές Χριστουγέννων, οι μέρες είχαν περάσει, είχαμε κάνει ένα σωρό πράγματα (από εκείνα που σε κουράζουν ακόμα κι αν είσαι διακοπές), και ήταν ένα από αυτά τα #doingnothing απογεύματα που ήμασταν όλοι στον καναπέ και κοιτούσαμε άλλοι την τηλεόραση, άλλοι το ταβάνι, άλλοι το μωρό. Μια συνολική οικογενειακή αποχαύνωση θα έλεγα, από εκείνες που είναι άκρως απαραίτητες για να κάνεις reboot και να επανέλθεις στην τρέλα.
Είχαμε σκεπαστεί με κουβέρτες, είχαμε βρει τις θέσεις μας (υπήρξε βέβαια ένας μικρός τσακωμός για το ποιος κάθεται πού) και είχαμε χάσει κάθε ίχνος δύναμης ακόμα και για να αυξήσουμε την ένταση του ήχου της τηλεόρασης. Και τότε, ξαφνικά, ο Οδυσσέας ανασηκώθηκε από τον καναπέ. Με αναζήτησε με το βλέμμα του, έπιασε το τηλεκοντρόλ, πάτησε το pause και, σαν να ήταν το πιο φυσικό και απλό πράγμα του κόσμου, μου είπε: «Ρε μαμά, ξέρεις κάτι; Είσαι και πολύ σούπερ μαμά». Δεν πρόλαβα να συνειδητοποιήσω ακριβώς τι έγινε εκείνη τη στιγμή και κυρίως δεν κατάφερα να τη συγκρατήσω απόλυτα στη μνήμη μου, γιατί όλο κι όλο αυτό που συνέβη διήρκεσε 4 δευτερόλεπτα. Ένα «ρε μαμά - είσαι σούπερ μαμά». Και, σαν να είχε πει το πιο απλό πράγμα του κόσμου –ίσως για εκείνον να ήταν–, ξανακάθισε πίσω, πήρε πάλι το τηλεκοντρόλ, δυνάμωσε την τηλεόραση και έπιασε τη σειρά που έβλεπε από το σημείο ακριβώς που την είχε αφήσει.
Τους κοίταξα όλους έναν έναν. Στο σπίτι μας είχε ακουστεί η ομορφότερη φράση του κόσμου και κανείς δεν την είχε αντιληφθεί. Ο Τάσος χάζευε στο κινητό, η Ιριάνα συνέχισε να παρακολουθεί τη σειρά, η μπέμπα έπαιζε με την πιπίλα της και η Μοάνα κοιμόταν στη θέση της. Τους ξανακοίταξα. Δεν μπορεί κανείς να μην το άκουσε. Το παιδί το είπε ξεκάθαρα. «Ρε μαμά, ξέρεις κάτι; Είσαι και πολύ σούπερ μαμά». Το επανέλαβα από μέσα μου μερικές φορές. Αρχικά σκέφτηκα μήπως με είχε πάρει ο ύπνος για λίγο και η σκηνή αυτή δεν έγινε ποτέ. Συνειδητοποίησα όμως ότι δεν είχα κοιμηθεί, και κάπως έτσι ξεκίνησε ένας πολύ ιδιαίτερος, προσωπικός πανηγυρισμός. Το χαμόγελό μου ξεκίνησε δειλά από αριστερά για να απλωθεί σε όλο μου το πρόσωπο, ενώ το σώμα μου άρχισε να διαστέλλεται. Η πλάτη μου άνοιξε, ο θώρακάς μου μεγάλωσε και κάποιος θα έλεγε ότι... ψήλωσα. Αν είχα καθρέφτη μπροστά μου, είναι βέβαιο πως θα έκανα την κίνηση που κάνουν οι πυγμάχοι για να δείξουν τα μπράτσα τους. Και πολύ καλά θα έκανα! Το αγοράκι μου, που μόλις είχε γίνει 10 ετών, μου είχε πει τη φράση που θέλει να ακούσει κάθε μαμά. Τη φράση που θα κρατήσω φυλαχτό για πολλά πολλά χρόνια. Μια φράση που μπορεί για κάποιους να μη σημαίνει τίποτα, αλλά για εμένα ήταν ακριβώς αυτό το καύσιμο που ήθελα για να συνεχίσω. Μα –θα μου πείτε– ποιο παιδί δεν λέει στη μαμά του πως είναι η καλύτερη του κόσμου; Και θα έχετε δίκιο. Όμως, τη στιγμή που το ακούμε, είναι σαν να σταματάει για λίγα nanoseconds η Γη να γυρίζει. Είναι λες και η καρδιά μας ζητάει αυτά τα λογάκια να βγουν από τις καρδούλες των παιδιών μας. Για επιβεβαίωση; Μπορεί. Μπορεί όμως και να είναι ένα άγγιγμα στην πλάτη, ένα «το πας καλά, μαμά», ένα «μπορεί η καθημερινότητα να είναι δύσκολη, όμως είσαι σπουδαία».
Το βράδυ που ξάπλωσα άκουγα αυτήν τη φωνούλα στα αυτιά μου. Κοιμήθηκα με ένα χαμόγελο ευτυχίας, λες και είχα μείνει χωρίς μπαταρία και με είχες βάλει σε ταχυφορτιστή. Και τότε σκέφτηκα... αν μια μάνα, μια ενήλικη γυναίκα, έχει τόση ανάγκη να ακούσει αυτά τα λόγια, πόση ανάγκη έχουν να τα ακούσουν τα παιδιά μας από εμάς; Με πήρε γλυκά ο ύπνος και το πρωί, όταν άνοιξα τα μάτια μου, πήγα αμέσως στα δωμάτιά τους. Τα ξύπνησα με αγκαλίτσες και τα ρώτησα: «Άραγε, ξέρεις πόσο σπουδαίο παιδί είσαι;». Και τα δύο είχαν την ίδια αντίδραση. Σάστισαν και με ρώτησαν γιατί τα ρωτάω κάτι τέτοιο. «Θέλω απλά να το ξέρεις» απάντησα. «Πως, ρε παιδί μου, είσαι και πολύ σούπερ παιδί». Γελάσαμε πολύ, εκείνα γιατί δεν ήξεραν τι στο καλό είχα πάθει πρωί πρωί, κι εγώ από απόλυτη ευτυχία. Το τελευταίο 24ωρο είχα ακούσει και είχα πει τα πιο σημαντικά λόγια που μπορεί να ακούσει και να πει μια μητέρα. Και αυτή είναι σίγουρα μια όμορφη μέρα, δεν συμφωνείτε;
Με αγάπη,
Μυρτώ
Διαβάστε αυτό και πολλά ακόμα άρθρα στο νέο τεύχος του BOOM που μπορείτε να διαβάσετε online πατώντας στο εξώφυλλο!
