Γίνεται να έχεις εγγόνια χωρίς να έχεις παιδιά; Φυσικά και γίνεται. Γιατί το βίωμα που μοιράστηκε με το BOOM μία γιαγιά της καρδιάς αποδεικνύει για ακόμα μία φορά πως οι δεσμοί της καρδιάς μπορεί να είναι εξίσου ισχυροί με τους δεσμούς εξ αίματος.
Παίζουμε με τα αυτοκινητάκια του και διαβάζουμε παραμύθια καθισμένοι στο χαλί μπροστά από το κρεβάτι του. Σταματάει, μου δείχνει ένα άλλο παιχνίδι και μετά μου λέει τη συνέχεια και το τέλος του παραμυθιού που του διάβαζα. Είναι ο εγγονός του επί 18 χρόνια συντρόφου μου. Ένας μικρός, μελαχρινός κούκλος, χαδιάρης, με απίστευτη ροή στον λόγο του, κριτική σκέψη και χιούμορ.
Δεν έχω παιδιά, άρα ούτε και εγγόνια. Μόνο ανίψια, που όμως έχασα την παιδική τους ηλικία. Δούλευα ακατάπαυστα, ή ήταν την ίδια περίοδο που πάλευα να κάνω δικά μου παιδιά.
Αυτός εδώ όμως ο γλύκας ήρθε την καλύτερη στιγμή στη ζωή μου, όταν βγήκα στη σύνταξη. Έτσι λοιπόν, από βρέφος ακόμη, τον είχα όλο αγκαλιές και φιλιά και εκείνος γενναιόδωρα μου τα ανταπέδιδε. Ήταν και το περιβάλλον υποστηρικτικό, κι έτσι το παιχνίδι μας δεν είχε τελειωμό.
Το ξεκαθάρισμα
Σήμερα όμως με ξάφνιασε. Έτσι όπως έχουμε ανέβει στο κρεβάτι του, που πίσω στον τοίχο παρελαύνουν όλα τα ζώα της ζούγκλας, με πλησιάζει παιχνιδιάρικα και, χαμηλώνοντας τη φωνή του, αλλά κοιτάζοντάς με έντονα με αυτά τα υπέροχα μαύρα-μελιά μάτια του, με ρωτάει: «Είσαι γιαγιά μου;».
Απίστευτο σοκ. Ήμουν εντελώς απροετοίμαστη για αυτήν την ερώτηση… Μένω άναυδη και με ακούω να του λέω –σαν να βγαίνει μια φωνή βαθιάς αγάπης και δικαιοσύνης από μέσα μου‒ «Αγάπη μου, είμαι γιαγιά της καρδιάς». Φοβάμαι εκείνη τη στιγμή τις περαιτέρω ερωτήσεις.
Πώς του το εξηγείς όμως αν ρωτήσει «τι σημαίνει γιαγιά της καρδιάς»; Πώς διαφοροποιείσαι από τις δύο γιαγιάδες του; Πώς να του πεις ότι κάθε φορά που τον παίρνεις αγκαλιά σε πλημμυρίζει μια αίσθηση πληρότητας και η καρδιά σου χτυπάει δυνατά; Πώς να του εξηγήσεις ότι τον έχεις συνέχεια στον νου σου, μην αρρωστήσει, μην πέσει, αλλά και πώς τα πάει στον παιδικό με τα άλλα παιδάκια; Ότι τον νοιάζεσαι βαθιά, με ένα αληθινό και γνήσιο ενδιαφέρον;
Εκείνος ωστόσο δεν έκανε καμία ερώτηση. Χαμογέλασε με ικανοποίηση, σαν να τακτοποίησε κάτι στην ψυχούλα του, μου έσκασε κι ένα γρήγορο φιλί στο μάγουλο και προχώρησε στο επόμενο παιχνίδι.
Αυτή η υπέροχα αθώα ανταπόκριση σηματοδοτούσε για εμένα τη μεγάλη αποδοχή των συναισθημάτων μου. Έριξε με άνεση ένα σκοινί σωτηρίας στη σχέση μας και μια στήριξη, λες και ήξερε κι είχε ακούσει για τις γιαγιάδες της καρδιάς. Λες και πρόκειται για μια γνωστή και μεγάλη κατηγορία που απλώς κι εκείνος είχε την τύχη να έχει μία από «αυτές» στο κρεβάτι του, μαζί του. Και έτσι απέκτησα κι εγώ τον τίτλο μου και τον ρόλο μου στη σχέση μας.
Γιατί έχει και τις άλλες δύο, τις εξ αίματος γιαγιάδες του. Με τη μία μένουν κοντά, αγαπιούνται, έχουν τον δικό τους κώδικα επικοινωνίας και τα μυστικά τους ‒ το λες ότι είναι και αυτοκόλλητοι. Αλλά και με την άλλη, όλα πολύ καλά. «Άρα είσαι κι εσύ γιαγιά;» με ρώτησε, γιατί η αγάπη που του έχω είναι αυτή της γιαγιάς. Και δεν πάει να λέει ο κόσμος και τα παραμύθια για δύο γιαγιάδες…
«Είσαι γιαγιά μου;»
«Ναι, είμαι, είμαι γιαγιά της καρδιάς»
Γιατί, για να με ρωτάς, θέλεις να είμαι κι εγώ στην παρέα με τις γιαγιάδες σου. Σε έναν διπλανό χώρο, αλλά με τα ίδια συναισθήματα. Με το ίδιο νοιάξιμο και την ίδια χαρά όταν τραγουδάς και χορεύεις στο σχολείο, ή όταν οργανώνεις παραστάσεις και μας μοιράζεις ρόλους, 4,5 χρονών πια.
Όλοι γνωρίζουμε ότι οι σύγχρονες οικογένειες έχουν αλλάξει. Οι παραδοσιακοί ρόλοι έχουν κλονιστεί και ο μόνος τρόπος να στηρίξουμε τα παιδιά στις σημερινές συνθήκες είναι να ενώσουμε το παραδοσιακό με το σύγχρονο και να δώσουμε χώρο σε ό,τι νέο υπάρχει στην οικογένεια αλλά και γύρω από αυτή. Εξάλλου, αυτό είναι που ζητούν τα παιδιά.
Τα παιδιά μοιράζουν τους ρόλους
Δεν ξέρω πώς το καταλαβαίνουν οι γύρω και πόσα κουτάκια και στερεότυπα υπάρχουν στους οικογενειακούς ρόλους, αλλά γνωρίζω πόσο ταλαιπωρούν μερικές φορές τις οικογένειες οι ρόλοι αυτοί. Δεν υπάρχει λοιπόν τίποτα καλύτερο από το να σου δώσει το ίδιο το παιδί τον τίτλο που αναδεικνύει την ουσία της σχέσης του μαζί σου, και εσύ να τον σεβαστείς και να κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς για να τον υποστηρίξεις.
Αν είσαι κι εσύ γιαγιά της καρδιάς, γιατί υπάρχουμε και είμαστε εδώ κοντά και δίπλα στα παιδιά, αφέσου στο κύμα αγάπης που σου δίνει ο μικρός πρίγκιπας ή η μικρή πριγκίπισσα της καρδιάς σου. Και αν κάποιοι σου αρνούνται τον ρόλο, άσε τα κουτάκια να μαραζώνουν μέσα στη στενομυαλιά και τη μιζέρια τους. Τίποτα καλύτερο από τις γενναιόδωρες καρδούλες.
Σε ευχαριστώ πολύ, MJ!
Λίνα Βασιλοπούλου
Διαβάστε αυτό και πολλά ακόμα άρθρα στο νέο, ανοιξιάτικο τεύχος του BOOM που μπορείτε να διαβάσετε online πατώντας στο εξώφυλλο!
