Παιδοψυχολόγος, σύμβουλος γονέων και συγγραφέας, ο Ιωάννης Γλωσσόπουλος διαπίστωσε πως αυτό το θέμα απασχολεί πολύ τους γονείς. Αποφάσισε λοιπόν να γράψει το βιβλίο Θα σε περιμένω, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα, για να τους βοηθήσει…
Κύριε Γλωσσόπουλε, η περίπτωση κάθε οικογένειας είναι φυσικά μοναδική, αλλά θα μπορούσατε να δώσετε κάποιες γενικές συμβουλές για να προετοιμάσουμε το μεγαλύτερο παιδί για τον ερχομό του μικρότερου;
Αρχικά πρέπει εμείς οι γονείς να προσαρμοστούμε στην αλλαγή και να διαχειριστούμε τα συναισθήματά μας, δηλαδή να σκεφτούμε πώς θα είναι το μέλλον της οικογένειάς μας με δύο ή τρία παιδιά. Γιατί μπορεί να έχουμε όλες τις καλές προθέσεις, αλλά το φαντασιακό που δημιουρούμε απέχει από την καθημερινότητα. Επίσης, το ενήλικο σκεπτικό μας είναι εντελώς διαφορετικό από εκείνο των παιδιών μας. Στη συνέχεια, στο sweet spot της εγκυμοσύνης, όπως αποκαλούμε οι ψυχολόγοι τον πέμπτο και τον έκτο μήνα, αρχίζουμε να προετοιμάζουμε το μεγαλύτερο παιδί, να συζητάμε μαζί του για τον ερχομό του νέου μέλους. Μετά τη γέννα, στο πρώτο τρίμηνο με το μωρό, έχουμε τη μεγαλύτερη ανισορροπία στην οικογένεια. Τότε αρχίζει η διαδικασία μετάβασης, στην οποία θα βοηθήσουν ιστορίες και ρουτίνες σύνδεσης με το μεγαλύτερο παιδί, που συνεχίζεται σε όλη τη διάρκεια του πρώτου χρόνου ζωής του μικρότερου.
Πώς αντιμετωπίζουμε το μεγαλύτερο παιδί σε μια δύσκολη εγκυμοσύνη, όπου η μαμά αναγκάζεται να περάσει εβδομάδες, ίσως και μήνες, στο κρεβάτι;
Τους πρώτους μήνες θα πρότεινα γενικά να μην ανακοινώνουμε την εγκυμοσύνη στο μεγαλύτερο παιδί, και γιατί δεν είμαστε σίγουροι για την εξέλιξή της και επειδή ως ζευγάρι χρειαζόμαστε χρόνο για σκέψη. Συνεπώς, στην αρχή μπορούμε να του μιλήσουμε για «αδιαθεσίες» της μαμάς. Σε ένα δύσκολο περιστατικό στους τελευταίους μήνες της εγκυμοσύνης, του λέμε ότι περιμένουμε το αδερφάκι του και θέλουμε να είναι καλά, «να βγει από την κοιλίτσα της μαμάς όπως κι εσύ» κ.λπ.
Ποιες αλλαγές περιμένουμε να δούμε στη συμπεριφορά των παιδιών – κυρίως της προσχολικής και πρωτοσχολικής ηλικίας που φαντάζομαι ότι αντιμετωπίζουν, συνήθως, αυτήν τη μετάβαση;
Το πρόβλημα δεν περιορίζεται σε ηλικίες μέχρι 6-7 ετών, στις οποίες αναφέρεται το παραμύθι μου, αλλά και σε μεγαλύτερες – όπου έχουμε πάρα πολλά περιστατικά σε οικογένειες με παιδιά από διαφορετικούς γάμους. Αλλά οι συμπεριφορές διαφέρουν σε κάθε ηλικία. Στις πρώιμες η ζήλια είναι πιο έκδηλη: το παιδί κλαίει, προσπαθεί να τραβήξει την προσοχή των γονιών με έναν λάθος τρόπο κ.λπ., γιατί δεν καταλαβαίνει ότι το βρέφος που έρχεται έχει πολλαπλές ανάγκες. Μπορεί μάλιστα να έχουμε κάποιες επιθετικές συμπεριφορές από το παιδί ήδη από τον έβδομο με όγδοο μήνα της εγκυμοσύνης, όταν η μαμά χάνει τη δύναμη και την ενέργειά της. Ακόμα κι αν λέμε ότι δεν θα το παραγκωνίσουμε όταν έρθει το δεύτερο, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, θα ζηλέψει. Οπότε βλέπουμε πώς θα διαχειριστούμε τη ζήλια του και πόσο φυσιολογική κρίνουμε ότι είναι.
Καθώς ασχολείστε με το κουκλοθέατρο από το 2007, μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας κάποιες παιδικές αντιδράσεις που σας έχουν κάνει ιδιαίτερη εντύπωση;
Τα παιδιά συχνά δεν καταλαβαίνουν τη διαφορά του πραγματικού από το φανταστικό, οπότε πολλές φορές τα παρακολουθείς να απευθύνονται στην κούκλα, να μη βλέπουν τον άνθρωπο που την κινεί. Μπορεί να μιλούν δυνατά όταν ο ήρωας αδικείται ή κάποιος πάει να του τη φέρει. Για παράδειγμα, όταν παίρνει τον λάθος δρόμο για το σπίτι της μάγισσας, του λένε να πάει από την άλλη. Έχουν ένα αγνό σκεπτικό και μια γεμάτη καλοσύνη αντίληψη για τη ζωή, που ουσιαστικά είναι η κινητήριος δύναμή μου.
info: Ο Ιωάννης Γλωσσόπουλος είναι επίσης δημιουργός της κοινότητας γονέων kidnest.gr και της ομάδας Ονειροβάτες, που ανεβάζει παραστάσεις κουκλοθέατρου σε σχολεία. Το βιβλίο του Θα σε περιμένω, σε εικονογράφηση Γιάννη Σκουλούδη, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα (www.dioptra.gr).
Διαβάστε αυτό κι πολλά ακόμα άρθρα στο νέο, εορταστικό τεύχος του BOOM που μπορείτε να διαβάσετε online πατώντας στο εξώφυλλο!
