Η δασκάλα είναι ο άνθρωπος τον οποίο τα παιδιά συναναστρέφονται τις περισσότερες ώρες της ημέρας. Είναι εκείνη στην οποία εκμυστηρεύονται τα άγχη, τους φόβους, τις ανησυχίες, αλλά και τις χαρές τους. Εκείνη με την οποία είναι σημαντικό ως γονείς να χτίσετε μια σχέση σεβασμού κι εμπιστοσύνης μιλώντας της με ειλικρίνεια και τρυφερότητα...
#1 Κάνεις την πιο δύσκολη δουλειά του κόσμου. Η ευθύνη που έχεις είναι τεράστια, ειλικρινά, σε θαυμάζω για την υπομονή σου και υποκλίνομαι στις γνώσεις και τις ικανότητές σου. Δεν θέλω να παρέμβω στο έργο σου ούτε στο ελάχιστο και είμαι εδώ για να λειτουργώ υποστηρικτικά.
#2 Δεν θέλω το παιδί μου να είναι ο καλύτερος μαθητής, αλλά ένα πολύ καλό παιδί. Γι’ αυτό δεν με πειράζει αν δεν είναι καλός στη Γλώσσα ή τα Μαθηματικά, αν μένει πίσω στην ύλη, αν δεν φτάνει τους στόχους όταν τους φτάνουν τα άλλα παιδιά. Θα με πειράξει όμως αν λέει ψέματα, αν κοροϊδεύει τους συμμαθητές του, αν γίνεται επιθετικός και άδικος, και θα ήθελα να με κρατάς ενήμερη.
#3 Μπορεί καμιά φορά να επιμένει. Δεν το κάνει από έλλειψη σεβασμού, αλλά επειδή του έχουμε μάθει να έχει το θάρρος της γνώμης του. Τώρα, με τη βοήθειά σου, θα μάθει το πότε και το πώς μπορεί να την εκφράζει.
#4 Δεν θα σε «ακυρώσω» ποτέ. Να ξέρεις πως πάντα θα μιλάω για εσένα με τα καλύτερα λόγια, ακόμα κι αν δεν συμφωνώ με κάτι που ίσως έχεις αναφέρει. Είμαστε μια ομάδα και αποτελούμε τις τρεις πλευρές ενός ισόπλευρου τριγώνου. Δασκάλα - γονιός - μαθητής.
#5 Σε εμπιστεύομαι. Ξέρω πως είσαι αφοσιωμένη και δίνεις το 100% του εαυτού σου προκειμένου να μάθουν τα παιδιά μας από εσένα, όχι μόνο από τα λόγια αλλά και μέσα από τις πράξεις σου.
#6 Σε ευχαριστώ. Σε ευχαριστώ που φροντίζεις το παιδί μου σαν δικό σου παιδί. Σε ευχαριστώ που κάνεις τόση υπομονή. Σε ευχαριστώ που δεν κουράζεσαι να επαναλαμβάνεις το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά. Σε ευχαριστώ που είσαι πάντα γλυκιά. Σε ευχαριστώ που δεν χάνεις την ψυχραιμία σου. Σε ευχαριστώ που σκύβεις με τρυφερότητα πάνω από το κεφαλάκι του και ενισχύεις την κάθε του προσπάθεια. Σε ευχαριστώ που το ενθαρρύνεις και το επιβραβεύεις για καθετί που καταφέρνει. Σε ευχαριστώ που συμμερίζεσαι τους φόβους και τις αγωνίες του.
Plus 1: Ξέρω πως υπάρχουν μέρες που είσαι κουρασμένη, στενοχωρημένη, αγχωμένη. Όμως, ακόμα και τότε, παραμένεις βράχος δίπλα στα παιδιά μας, που σε κοιτούν στα μάτια και περιμένουν από εσένα τη σταθερότητα και την ασφάλεια που έχουν ανάγκη. Ξέρω πως ειδικά εκείνες τις στιγμές ξεπερνάς τον εαυτό σου.
Και σε ευχαριστώ και γι’ αυτό...
Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στο 9ο τεύχος του BOOM που μπορείτε να διαβάσετε online
πατώντας επάνω στο εξώφυλλο!
