Λίγο πριν από τον τοκετό του Φίλιππου είχα πάει σε ένα σεμινάριο για τη φροντίδα της γάτας και, ενώ κάποιοι με κοιτούσαν περίεργα, με τη φουσκωμένη μου κοιλιά που έμοιαζε έτοιμη να εκραγεί, τους εξήγησα ότι θέλω να μάθω όλους τους τρόπους ώστε το μωρό που περιμένω να συνυπάρξει αρμονικά με τις τρεις γάτες που ήδη είχαμε στο σπίτι.
Η ζωή με τα ζώα ήταν, επομένως, για το Φίλιππο μια πραγματικότητα που συνάντησε από την πρώτη του μέρα. Μια καθημερινότητα δεδομένη, αδιαμφισβήτητη. Και παρόλο που ο γιος μου ήρθε σε μια κοινωνία όπου κάποιοι επιμένουν να εστιάζουν στα μειονεκτήματα και τους κινδύνους -που συχνά υπάρχουν μόνο στο μυαλό τους- της συνύπαρξης με ένα ή περισσότερα κατοικίδια (κάποιοι με βομβάρδισαν με ερωτήσεις όπως: «Κι αν οι γάτες κάνουν στο μωρό κακό από τη ζήλια τους;», «Κι αν το μωρό αρρωστήσει από τα μικρόβια που κουβαλούν οι γάτες;»), σήμερα τον θεωρώ τυχερό που από νεογέννητος ακόμα μοιράζεται τον ίδιο χώρο -και την ίδια αυλή- με μια τριχωτή, παιχνιδιάρικη και γουργουριστή συμμορία.
- Γιατί από τη δύσκολη ακόμα νηπιακή ηλικία μαθαίνει καθημερινά τη σημασία του σεβασμού προς δίποδα και τετράποδα πλάσματα.
- Γιατί καλλιεργεί την υπευθυνότητά του, ακόμα και από κάτι απλό που θα του ζητήσουμε, όπως το να μην ανοίξει το παράθυρο, για να μη βγουν οι γάτες στην καταιγίδα που μαίνεται έξω.
- Γιατί αναπτύσσει ενσυναίσθηση και ευαισθησία – χαρακτηριστικά, ζητάει να μαζέψουμε κάθε ζωάκι που συναντάμε στο δρόμο μας και μοιάζει άρρωστο ή πεινασμένο ή, τουλάχιστον, να το ταΐσουμε, ακόμα και με χρήματα από το χαρτζιλίκι του. Μάλιστα όταν βγαίνουμε για φαγητό αδειάζει πάντα το πιάτο του, αφού ό,τι περισσέψει το μοιράζει στις γάτες και τους σκύλους που τον περικυκλώνουν.
- Γιατί πολλές φορές όταν παραπονιέται «μαμά, βαριέμαι» θα βρεθεί μια τουλάχιστον από τις γάτες μας να παίξει μαζί του με μπαλάκια και κορδόνια, σαν να έχει ψυχανεμιστεί την ανία και την αμηχανία του.
- Γιατί όταν έχει τις μαύρες του θα έρθει η μαυρούλα μας, η Αγάπη, στο κρεβάτι του, θα την αγκαλιάσει, να τη χαϊδέψει και αμέσως όλα θα γίνουν καλύτερα.
- Γιατί μερικές από τις πιο δυνατές στιγμές bonding ως οικογένεια τις έχουμε ζήσει όταν μοιραζόμαστε αστεία περιστατικά με τα κατοικίδιά μας, που μας κάνουν να ξεκαρδιζόμαστε στα γέλια.
- Γιατί παρατηρώντας τις γάτες μας, και άλλα ζώα, μαθαίνει με τον πιο φυσικό τρόπο για τον κύκλο της ζωής, του ζευγαρώματος, της αναπαραγωγής και του θανάτου.
- Γιατί νομίζω ότι αυτή η συμβίωση έχει κάνει καλό και στην υγεία του. Η ζωή με κατοικίδια, σύμφωνα με διάφορες έρευνες, λειτουργεί προστατευτικά απέναντι σε διάφορες ψυχικές νόσους αλλά και στις αλλεργίες.
- Γιατί μεγαλώνοντας σε ένα σπίτι όπου έχει πάντα τετράποδη παρέα, ξέρω ότι του αφήνουμε τη δυνατότερη παρακαταθήκη για να μη νιώσει ποτέ μα ποτέ στη ζωή του πραγματικά μόνος.
