Μυρτώ Κάζη

Πάντα είχα αυτή την απορία ή καλύτερα το παράπονο... Γιατί τα άλλα παιδάκια δεν ακούγονται;

Είναι αυτά τα θέματα που πάντα τα ψιθυρίζουμε κρυφά, για να μη μας ακούσουν. Περιμένουμε να συμβούν για να τα συζητήσουμε ή, ακόμα κι όταν συμβαίνουν, τα συζητάμε μισά.

«Βρε Μυρτώ» μου έγραψε χθες το βράδυ μια κοπέλα στο Instagram «είμαι μαμά μόλις 15 ημέρες τώρα και για ένα πράγμα απορώ. Γιατί κανείς δεν μιλάει για την αληθινή πλευρά της μητρότητας; Τα έχω παίξει, κλαίω πολύ, είμαι κουρασμένη, πολύ, και νιώθω μόνη μου.

Είναι αμέτρητες οι φορές που προβληματίζομαι, σκέφτομαι, αναρωτιέμαι. Ποια απάντηση πρέπει να δώσω σε έκτακτες καταστάσεις, σε τρομακτικές στιγμές, σε αγχωτικές συνθήκες. Αλλά και σε στιγμές ευτυχίας, χαράς.

Αν έχεις γεννήσει πρόωρο μωρό όπως και εγώ, τότε είναι πολύ πιθανό να μην έχεις πολλές αναμνήσεις από την ημέρα της γέννας...

Ο κόσμος των παιδιών είναι μαγικός. Και όσο κλισέ, βαρετό ή γνωστό κι αν ακούγεται αυτό, δεν παύει να είναι η μεγαλύτερη αλήθεια. Τα παιδιά, όλα τα παιδιά, έχουν στην καρδιά και το μυαλό τους μαγεία.  

Έχουμε μεγαλώσει με το πιο αμετακίνητο στερεότυπο που έχει εγκατασταθεί από πάντα στα κύτταρά μας. Πως οι μάνες είναι άγιες.

Η αποδοχή του bullying σιωπηλά, στο όνομα της υποτιθέμενης «φιλίας» που είναι μια μαχαιριά στο στομάχι. H ιστορία αυτή δεν θέλει εισαγωγικό κείμενο. Πρέπει απλά να τη διαβάσετε. Ευχαριστώ πολύ τη μητέρα του Β.