Ήταν 28 Φεβρουαρίου 2023 και ώρα 23.22 τη νύχτα όταν συνέβη το τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, που στοίχισε τη ζωή σε 57 ανθρώπους, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν φοιτητές. Σήμερα, έναν χρόνο μετά από την ασύλληπτη αυτή τραγωδία τελέστηκε- σε βαρύ κλίμα- ετήσιο μνημόσυνο στο σημείο, ενώ σε όλες τις εκκλησίες της χώρας, στις 10 το πρωί, ήχησαν 57 φορές οι καμπάνες.
Η συγκλονιστική μαρτυρία της Ντίνας Μαγδαλιανίδη
Μιλώντας στο Mega, η Ντίνα Μαγδαλιανίδη περιέγραψε τα όσα έζησε και σκέφτηκε τη στιγμή της φονικής σύγκρουσης. «Έγινε η σύγκρουση, σκίστηκε το φρύδι μου, αυτό θυμάμαι πρώτα και έσπασε το πόδι μου. Η μία πλευρά του ποδιού μου ήρθε πάνω. Οι γύρω μου είχαν πέσει πάνω μου», είπε αρχικά η νεαρή κοπέλα.
Και συνέχισε: «Το τρένο είχε αρχίσει να εκτροχιάζεται και να πέφτουν πράγματα πάνω μου. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα με το ατύχημα είναι πώς θα αντιδράσει η μαμά μου σε αυτό, πώς θα ζήσουν με αυτό η αδερφή μου, η γιαγιά μου. Με τρόμαξε και είπα, "δεν πρέπει να πεθάνω". Εκεί βαράνε κόκκινο τα ένστικτα επιβίωσης. Κάποια στιγμή δεν πονούσα, είχα μουδιάσει και έλεγα πως πρέπει να βγω αν και είχα διαλυθεί, το σώμα μου είχε διαλυθεί. Είναι τα ένστικτα, πιστεύω, δεν είναι ότι κάποιος είναι καλύτερος από τον άλλον. Σε κάποιους από εμάς δόθηκε η ευκαιρία να είμαστε σε καλύτερη κατάσταση ή να μην καούμε από χημικά ή να σκοτωθούμε ακαριαία όπως τα παιδιά στο πρώτο βαγόνι. Αυτό που σκέφτηκα ήταν: "την ευκαιρία αυτή, Ντίνα, δεν πρέπει να τη χάσεις, πρέπει να ζήσεις’’».
Συνεχίζοντας την αφήγησή της για τις πρώτες στιγμές μετά τη σύγκρουση των τρένων η κοπέλα είπε ότι «σερνόμουν με την πίσω πλευρά και βρήκα μία χαραμάδα, βγήκα και έπεσα πάνω στις ραγές με το σχεδόν κομμένο πόδι μου. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να σπάσουν πολλά σημεία του σώματός μου χειρότερα, είχα κατάγμα στον αυχένα. Σερνόμουν μέχρι που βρήκα ένα φως και ήταν εκεί που είχε ξεκινήσει η φωτιά στο ρέμα».
Η Μαρία Καρυστιανού είπε μόνο αλήθειες
Η Μαρία Καρυστιανού, πρόεδρος του Συλλόγου Συγγενών των Θυμάτων του δυστυχήματος και μητέρα της Μάρθης Ψαθοπούλου, που έχασε τη ζωή της στη μοιραία σύγκρουση, μίλησε επίσης στο MEGA και ανέφερε: «Ήταν 3 κολλητές που ήταν συνέχεια μαζί. Το ένα κοριτσάκι, ευτυχώς, είχε φύγει την προηγούμενη ημέρα. Οι δυο τους αποφάσισαν να κάτσουν ακόμη μία ημέρα στην Αθήνα… Και, μάλιστα, ήταν να πάρουν το πρώτο τρένο, αλλά επειδή δεν πρόλαβαν να ξυπνήσουν πήραν το επόμενο».
Ενώ πρόσθεσε: «Αυτό που συνέβη σε εκείνο το δρομολόγιο δεν ήταν ένα τυχαίο γεγονός, γιατί όλα δούλευαν καλά και έγινε κάτι τυχαίο… Ήταν γιατί τα τρένα κυκλοφορούσαν χωρίς ασφάλεια χρόνια σε όλα τα δρομολόγια, δηλαδή είναι ένα έγκλημα κατά των πολιτών, κατά της κοινωνίας, δεν είναι μόνο τα δικά μας παιδιά. Θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε και βλέπετε με πόση αλαζονεία και πόση αδιαφορία αντιμετωπίστηκε το θέμα μετέπειτα, καθώς έναν μήνα μετά ξαναμπήκε ο συρμός σε λειτουργία… Ο συρμός αυτός που δεν έχει καμία ασφάλεια, δεν μετέφερε προϊόντα, μετέφερε ανθρώπους».
Η κ. Καρυστιανού, ερωτώμενη για τη Σύμβαση 717, που δεν ολοκληρώθηκε με αποτέλεσμα να μην υπάρχει τηλεδιοίκηση, δήλωσε πως έχει άμεση συνάφεια με το δυστύχημα. «Θεωρώ ύβρη να ακούω αυτά τα πράγματα, δεν θα πω προσβολή για το νοητικό μου επίπεδο, γιατί αυτό είναι αστείο να το λες. Ένα παιδί του δημοτικού μπορεί να καταλάβει τη συνάφεια που έχουν αυτά τα δύο, αλλά είναι πραγματικά ντροπή, γιατί εάν δεν υπήρχε αυτό και είχαν ολοκληρωθεί όλα τα συστήματα ασφάλειας, δεν με ενδιαφέρει εμένα η επάρκεια ενός υπαλλήλου… Σαφώς, κακώς ήταν μόνος του αλλά τι σημαίνει αυτό; Δεν μπορείς πλέον εν έτει 2023, ζώντας στην Ευρώπη που όλα είναι αυτοματοποιημένα και δεν αφήνουν περιθώριο για ανθρώπινο λάθος, εγώ να λέω ότι φταίει ο σταθμάρχης, γιατί αυτό τ’ ακούσαμε από πολιτικό να λέει ότι φταίει ο σταθμάρχης επειδή ‘’δεν πάτησε το κουμπί’’».
