Δεν ξέρω αν είναι πικρή συνειδητοποίηση ή δυναμική απόφαση για να το αποτινάξω από πάνω μου, αλλά πλέον μπορώ να το πω με σιγουριά. Δεν έχω χρόνο.
Δεν έχω χρόνο για εμένα.
Δεν έχω χρόνο να χαλαρώσω.
Δεν έχω χρόνο να κοιμηθώ σωστά.
Δεν έχω χρόνο να φάω το φαγητό μου χωρίς βιασύνη.
Δεν έχω χρόνο να παρατηρήσω τα παιδιά μου να μεγαλώνουν.
Δεν έχω χρόνο να σκρολάρω στις φωτογραφίες τους και να τα χαζέψω μωρά.
Δεν έχω χρόνο να… δω τη ζωή μου από απόσταση.
Και να νιώσω ευγνωμοσύνη για όσα έχω.
Είναι πλέον ξεκάθαρο. Χρειάζομαι λίγη απόσταση από τα πράγματα. Θέλω να έχω αυτά τα 5 λεπτά όπου οι σφυγμοί της καρδιάς μου θα πέσουν στο φυσιολογικό και οι μύες του προσώπου μου θα χαλαρώσουν. Ως διά μαγείας, λέει, το μυαλό μου θα αδειάσει. Οι χιλιάδες λίστες με τα to-dos θα έχουν, λέει, check σε όλα τα κουτάκια. Καμία εκκρεμότητα, κανένα άγχος. Μόνο χρόνος. Ατέλειωτος, άδειος, υπέροχος χρόνος.
Μόνο που το σκέφτομαι, χαμογελάω.
Ξέρω πως είναι ουτοπικό, όμως ακόμα θέλω να το παλέψω.
Ή και όχι.
Αναρωτιέμαι αν η μητρότητα είναι συνυφασμένη με την έλλειψη χρόνου και ίσως, τελικά, αυτή είναι μια απόφαση που καλούμαστε να πάρουμε. Ένας συμβιβασμός που ίσως πρέπει να κάνουμε για να προχωρήσουμε παρακάτω.
Ή και όχι.
Είμαι η μάνα που δεν έχει χρόνο και είμαι OK με αυτό.
Τρεις τελείες.
Θαυμαστικό.
Τελικά, μάλλον ερωτηματικό. Απλά θα το κλείσω σε παρένθεση.
Είμαι η μάνα που δεν έχει χρόνο και είμαι OK με αυτό (;)
Προφανώς και δεν είμαι OK, όμως δεν μπορώ άλλο να ταλαιπωρώ το μυαλό και την καρδιά μου. Είμαι τόσο πιεσμένη, που βλέπω το πρόσωπό μου στον καθρέφτη και δεν με αναγνωρίζω. Η επιδερμίδα μου ζητάει βοήθεια. Είναι το πρώτο σημάδι πως κάτι κάνω λάθος.
Μήπως μου έχω αναθέσει πολλά παραπάνω πράγματα από όσα αντέχω; Ίσως και από όσα μου αναλογούν;
Έρχεται καλοκαίρι. Πρέπει να κάνω αλλαγές, πρέπει να με φροντίσω. Μπορεί και ο άντρας μου να διαβάσει τα παιδιά, να παίξει μαζί τους, να τα κοιμίσει, να τα φροντίσει. Μπορούν και μόνα τους πλέον να φροντίσουν τους εαυτούς τους σε πολλά πράγματα. Όχι, δεν χρειάζεται να κάνω τόσο πολλά για όλους. Δεν θα είναι ένδειξη λιγότερης αγάπης ή φροντίδας. Αντιθέτως, μέσα από το παράδειγμα της δικής μου αυτοφροντίδας, θα τα μάθω να αγαπούν κι εκείνα τους εαυτούς τους.
Ο χρόνος είναι μια πολύ ρευστή έννοια. Κι επίσης, ενώ μοιάζει ανεξέλεγκτος και αυτόνομος, ταυτόχρονα τον κρατάμε και στα χέρια μας.
Το καλοκαίρι είναι εδώ. Και είναι τέλειο.
Είναι OK λοιπόν να απολαύσουμε τον ήλιο σε μια ξαπλώστρα.
Είναι OK να κοιμηθούμε κάποια πρωινά λίγο παραπάνω.
Είναι OK να θέλουμε να κολυμπήσουμε στις καταγάλανες θάλασσες λίγο πιο μακριά από τα παιδιά μας, που θα παίζουν στην παραλία με τον μπαμπά τους.
Είναι OK να βγούμε κάποια βράδια με τον σύζυγό μας και τα παιδιά να μείνουν με τη γιαγιά.
Είναι OK να έχουμε χρόνο για ένα βιβλίο. Ή και δύο.
Είναι OK να ξεχάσουμε να βάλουμε στις βαλίτσες μας πράγματα.
Είναι OK να κάνουμε λάθη.
Είναι OK να είμαστε άνθρωποι και όχι super mommies.
Το καλοκαίρι είναι εδώ και μας περιμένει.
Ας δημιουργήσουμε τον χρόνο που χάσαμε.
Σας εύχομαι να περάσετε ένα υπέροχο καλοκαίρι, απαλλαγμένο από άγχη και υποχρεώσεις αλλά γεμάτο συναισθήματα, παγωτά και βουτιές. Και μην ξεχνάτε, τον χρόνο τον ορίζετε εσείς. Κανένας άλλος.
Με αγάπη,
Μυρτώ
Διαβάστε αυτό και πολλά ακόμα άρθρα στο νέο, καλοκαιρινό τεύχος του BOOM που μπορείτε να διαβάσετε online πατώντας στο εξώφυλλο!
