Μία από τις πιο συνειδητές αποφάσεις που πήρα αφότου έγινα μαμά ήταν να ξεκινήσω ψυχοθεραπεία. Δεν ξέρω αν με έφερε στη συγκεκριμένη καρέκλα, κάθε Δευτέρα στις 9.30 το πρωί, η προωρότητα του Οδυσσέα ή το περιστατικό υγείας της Ιριάνας, όμως μια βαθιά ανάγκη μέσα μου, μου έλεγε πως έπρεπε να το κάνω. Σε μία από τις πολύτιμες αυτές συνεδρίες λοιπόν, έλεγα στην ψυχοθεραπεύτριά μου, με μεγάλη αυτοπεποίθηση, πως “έχω την καλύτερη μαμά του κόσμου”. Και μάλιστα για να επιχειρηματολογήσω ακόμα παραπάνω της εξηγούσα πως όλες –μα όλες– οι φίλες μου στο σχολείο την αγαπούσαν πολύ και συμφωνούσαν μαζί μου πως άλλη μαμά σαν το “Αννετάκι μου” (έτσι τη φωνάζω) πραγματικά “δεν υπάρχει”. Φιλελεύθερη, ανοιχτόμυαλη, τρυφερή, πολυτάλαντη, πάντα χαμογελαστή, φύσει αισιόδοξη, δραστήρια... Ήταν και είναι, αλήθεια σας το λέω, η τέλεια μαμά. Η ψυχοθεραπεύτρια με κοίταξε κάπως αυστηρά και μου απάντησε: “Αν μπορούσες να ρωτήσεις όλα τα παιδιά αυτού του κόσμου, μικρά, μεγάλα ή και πολύ μεγάλα, αν θα άλλαζαν τη μαμά τους, θα διαπίστωνες ότι κανένα δεν θα την άλλαζε για μια άλλη μαμά — όσο καλή ή λιγότερο καλή πιστεύει το κάθε παιδί πως είναι η μαμά του, δεν θα την άλλαζε ΠΟΤΕ για κάποια άλλη μαμά”. Γιατί όλοι μας έχουμε “την καλύτερη μαμά του κόσμου”.
Προχτές, στις 5 και κάτι τα ξημερώματα, με φώναξε ο Οδυσσέας στο δωμάτιό του. Για δέκατη φορά εκείνη τη νύχτα. Σαν φάντασμα που προσπαθεί να ισορροπήσει στα πόδια του, διέσχισα τον διάδρομο που ενώνει τα δωμάτιά μας και έφτασα στο δικό του. Τον πήρα αγκαλίτσα και του εξήγησα πως πρέπει να κοιμηθεί για να επιστρέψω κι εγώ επιτέλους στο κρεβάτι μου και να κοιμηθώ. “Μανούλα, όταν είσαι κοντά μου ζεσταίνεται η καρδούλα μου γιατί είσαι η καλύτερη μαμά του κόσμου, σε παρακαλώ μείνε μαζί μου”, μου είπε σχεδόν κοιμισμένος και με έσφιξε τόσο πολύ στην αγκαλίτσα του που στριμωγμένη όπως ήμουν στο κρεβάτι του αφέθηκα τελικά να απολαύσω τον πιο γλυκό και ουσιαστικό ύπνο της ζωής μου.
Η καλύτερη μαμά του κόσμου. Πώς είναι άραγε και τι συμβαίνει όταν κληθούμε εμείς να υποδυθούμε αυτόν τον ρόλο και να αναλάβουμε αυτό το βαρύ φορτίο για τα παιδιά μας; Μια προσωπικότητα φορτισμένη με χιλιάδες ευθύνες, άγχη, στρες all day long που όμως μπορεί να πάρει την πιο μεγάλη χαρά από ένα χαμόγελο, ένα χεράκι που θα πιάσει το δικό της, μια ζωγραφιά. Μια προσωπικότητα ευλογημένη από τη μοίρα καθώς της δόθηκε το μεγαλύτερο δώρο της ζωής της. Η συνέχειά της.
Η μέρα της δεν έχει αρχή, μέση και τέλος, φροντίζει όλους τους γύρω της αφήνοντας συχνά στην άκρη τον εαυτό της, ζει για να βλέπει τα παιδιά της υγιή και ευτυχισμένα, γελάει με την καρδιά της και κλαίει όταν πιέζεται. Φωνάζει για να θέσει όρια, παίρνει τις πιο ζεστές αγκαλιές, δίνει τα πιο τρυφερά φιλιά, δακρύζει από συγκίνηση στις σχολικές γιορτές, κλαίει κρυφά στο μαξιλάρι της όταν το παιδί της είναι άρρωστο, ανησυχεί για το μέλλον, κάνει λάθη. Φυσικά... κάνει λάθη και μάλιστα πολλά, τα διορθώνει, βιώνει ενοχές. Ξανακάνει λάθη. Τα βάζει με τον εαυτό της. Θυμώνει και παίρνει αποφάσεις. Παίρνει τα πράγματα και τη μοίρα στα χέρια της, είναι γυναίκα-πολυμηχάνημα, γυναίκα με πολλά πρόσωπα. Μάνα, σύζυγος, φίλη, γυναίκα. Όμως, κυρίως μάνα. Μάνα όχι μόνο του δικού της παιδιού αλλά, ξαφνικά, όλων των παιδιών αυτού του κόσμου. Πονάει όταν γύρω της συμβαίνουν καταστροφές που αφορούν παιδιά, κλαίει βλέποντας ειδήσεις, δεν δέχεται να ξέρει ότι ένα παιδί υποφέρει. Κι ας μην είναι το δικό της.
Η καλύτερη μαμά του κόσμου δεν είναι κάποια υπερηρωίδα. Η καλύτερη μαμά του κόσμου είναι η αληθινή μαμά. Αυτή που ζει και μοιράζεται με την οικογένειά της όλο το εύρος των συναισθημάτων της. Κλάμα, χαμόγελα, ενθουσιασμός, άγχος, ανυπομονησία, εκνευρισμός. Όλα χωράνε στο πρόγραμμα και στην καρδιά αυτής της γυναίκας που πριν αγκαλιάσει για πρώτη φορά το μωρό της δεν μπορούσε καν να φανταστεί τη δύναμη που έκρυβε μέσα της.
Καλύτερες μαμάδες αυτού του κόσμου, το ΒΟΟΜ είναι το περιοδικό σας. Γράφεται για όλες εσάς που είστε αληθινές και –το ξέρω– είστε οι καλύτερες μαμάδες που θα μπορούσαν να έχουν τα παιδιά σας. Δεν θέλω να το ξεφυλλίσετε. Θέλω να διαβάσετε κάθε σελίδα του γιατί έχουμε προσέξει κάθε λέξη. Κάθε σελίδα, κάθε παράγραφος γράφτηκε με τη σκέψη σε εσάς. Θέλω μέσα από τις σελίδες μας να χαμογελάσετε, να δακρύσετε, να προβληματιστείτε και να εξελιχθείτε.
Το ΒΟΟΜ δεν είναι ένα ακόμα περιοδικό για μαμάδες. Είναι το περιοδικό για τις καλύτερες μαμάδες του κόσμου. Εσάς!
Καλή ανάγνωση,
Με όλη μου την αγάπη, Μυρτώ.
ΥΓ.: Φέτος την Πρωτοχρονιά, στην αλλαγή του χρόνου, πηγαίνετε στα δωμάτια των παιδιών σας και μιλήστε τους ενόσω κοιμούνται. Πείτε τους όλα όσα, ίσως, δεν τους έχετε πει τόσο καιρό. Μπορεί να βλέπετε ματάκια κλειστά, όμως εκείνα σας ακούν. Και ποιο παιδάκι δεν θέλει να ακούει τη μαμά του να του λέει πόσο το αγαπάει και πόσο περήφανη είναι για εκείνο;
Διαβάστε ολόκληρο το 2ο τεύχος του BOOM εδώ!
