Είναι απίστευτα όσα ζούμε και μάλλον θα είναι ακόμα πιο απίστευτα όσα θα ζήσουμε στο πολύ άμεσο μέλλον.
Η τελευταία διετία μας έχει ισοπεδώσει όλους. Μας έχει αλλάξει ριζικά. Ξαφνικά η ανεμελιά, το κέφι, η αγκαλιά, τα όνειρα είναι εντελώς εκτός προγράμματος.
Όμως γράφω αυτό το άρθρο για να σας ταρακουνήσω αν είστε γονείς (και φυσικά να ταρακουνήσω και τον ίδιο μου τον εαυτό).
Τα media του πλανήτη αυτή τη στιγμή "τρίβουν τα χέρια τους" γιατί το ανθρώπινο ον τρέφεται με την καταστροφή, τον κίνδυνο και ειδικά την κινδυνολογία, τον ανθρώπινο πόνο, τη θλίψη.
Πολλά ελληνικά ειδησεογραφικά portals διαφημίζουν - και καλά κάνουν- πως έχουν κάθε μέρα 1.7 ή 2 εκατομμύρια unique επισκέπτες και τηλεοπτικά κανάλια που πριν τον πόλεμο έκαναν 3% τηλεθέαση σήμερα κάνουν 12% γιατί έχουν παγώσει το ψυχαγωγικό τους πρόγραμμα προκειμένου να προβάλλουν κάθε πτυχή και λεπτομέρεια του πολέμου στην Ουκρανία.
Έχω site και έχω δουλέψει χρόνια στα media και γνωρίζω. Όλοι για τα κλικ δουλεύουμε, για την τηλεθέαση, για τα νούμερα, όμως αλήθεια τώρα, όπως λέει και η φράση των ημερών "κάπου όπα".
Αν έχετε παιδιά ΕΧΕΤΕ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ να τους μάθετε πως η ζωή είναι ωραία!
Πως η παιδικότητα είναι η καλύτερη στιγμή της ζωής τους.
Πως η ζωή είναι εκεί έξω και τους περιμένει.
Πως ο ήλιος που ανατέλλει κάθε πρωί είναι το σημάδι μιας νέας αρχής.
Αν έχετε παιδιά θα πρέπει να κάνετε ό,τι περνάει από το χέρι σας για να τα προστατέψετε και να διατηρήσετε την αθωότητα, την αγνότητα, την παιδικότητα, την ανεμελιά.
Αν έχετε παιδιά έχετε υποχρέωση να τους επιτρέψετε να ζήσουν κάθε χρόνο της ζωής τους όπως πρέπει. Χρόνια γεμάτα γέλια, χαρές, παιχνίδι, αγκαλιές, κλάματα, παράπονα, λιχουδιές, χουχούλιασμα και τρυφερότητα.
ΕΧΟΥΜΕ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ απέναντι στα παιδιά μας να κλείσουμε την τηλεόραση και την παροχή πληροφορίων από όποια πηγή κι αν έρχεται.
Ξέρω ότι θα κατακριθώ με αυτό που γράφω, αλλά πόλεμοι γίνονταν πάντα. Το ίδιο και οι καταστροφές. Οι πανδημίες. Οι φωτιές. Οι φόνοι. Είναι τραγικά γεγονότα ενός παρανοϊκού πλανήτη, αλλά αλήθεια, πιστεύετε ότι παλιά όλα ήταν ρόδινα;
Φυσικά και όχι.
Η διαφορά πλέον είναι τα media και μόνο αυτά. Οι τόνοι πληροφοριών που δεχόμαστε καθημερινά μάς έχουν μπερδέψει, μας έχουν κατακλύσει, μας έχουν καταβάλλει, μας έχουν αποπροσανατολίσει.
Κάπου όπα.
Κλείστε το κινητό, κλείστε τα ενημερωτικά apps και βάλτε Netflix αν θέλετε να δείτε κάτι. Προσωπικά αρνούμαι να διαβάσω το άρθρο "10 πράγματα που πρέπει να έχεις στο υπόγειό σου αν γίνει πυρηνική έκρηξη". Αρνούμαι.
Ναι είναι όλα τραγικά γύρω μας, ναι οι εικόνες των σκοτωμένων παιδιών είναι πέρα από κάθε λογική και είναι μπουνιά στο στομάχι, αλλά από εδώ που είμαστε λίγα μπορούμε να κάνουμε.
Προτείνω λοιπόν να κάνουμε 2 πολύ σημαντικά πράγματα:
1. Ουσιαστική βοήθεια στα εκατομμύρια των προσφύγων που μας έχουν ανάγκη με αποστολή πραγμάτων.
2. Άμεση ψυχολογική απεμπλοκή από όλα όσα φτάνουν στα αυτιά και τα μάτια μας.
Είναι σημαντικό να διατηρήσουμε την ψυχική μας ισορροπία και είναι ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ τα παιδιά μας να μην χάσουν την αθωότητα της ηλικίας τους και την παιδικότητά τους.
Είναι δικαίωμά τους να είναι παιδιά. Μην τους το στερείτε.
Βγείτε για έναν περίπατο, το Σαββατοκύριακο πηγαίντε στο χωριό, κάντε μια βόλτα, πάρτε μια μπάλα να παίξετε, κάντε ποδήλατο, κάντε κάτι.
Η ζωή είναι εκεί έξω και είναι δική τους. Σας παρακαλώ μην τους τη στερείτε.
Με αγάπη,
Μυρτώ
