Child

Το θέμα των ημερών είναι αναμφίβολα τα Τέμπη.

Πριν από λίγο καιρό μαζί με το γιο μου συναντηθήκαμε με ένα παιδί και τη μαμά του που έχουν διαφορετικό χρώμα επιδερμίδας από το δικό μας. Δεν συνέβη απολύτως τίποτα αξιοσημείωτο, ούτε στη διάρκεια της βόλτας ούτε μετά την επιστροφή μας στο σπίτι.

Τη στιγμή που ακούω τον γιο μου να μου κάνει μια παράξενη ερώτηση, νιώθω σίγουρη ότι θα τη θυμάμαι για πάντα. Αλλά καθώς περνάει ο καιρός και η μία τρελή ατάκα διαδέχεται την άλλη, πολλές από αυτές θάβονται στα βάθη του μυαλού μου.

Πριν από μια ενημέρωση γονέων και κηδεμόνων νομίζω το περίεργο θα ήταν να μην ανησυχείς μήπως ο δάσκαλος/η δασκάλα σού μεταφέρει κάποιον προβληματισμό, είτε για τις σχολικές επιδόσεις είτε για τη συνολική συμπεριφορά του παιδιού.

Αχ, αυτά τα ψαράκια! Γεννιούνται για να μας αλλάξουν τη ζωή και για να μας θυμίζουν πόσο ιδιαίτερα πλάσματα είναι.

Τσουλάει σαν βολίδα προς το μέρος μου πάνω στο αυτοκινητάκι του. Σχεδόν νομίζω ότι θα περάσει πάνω από τα πόδια μου, μέσα στον ενθουσιασμό του παιχνιδιού.

Τι να πρωτοπεί κανείς γι’ αυτό το παιδί που από τη μια με ένα μαγικό τρόπο χάνεται στον κόσμο του και από την άλλη μπορείς να το εμπιστευτείς με κλειστά μάτια; Η κόρη σου λοιπόν, ή το ψαράκι σου, είναι ένα φιλικό παιδί που κάνει φίλους όπου στα

Το σενάριο είναι γνώριμο σε πολλές οικογένειες: Τα παιδιά έχουν τελειώσει τη σχολική μελέτη, έχουν επιστρέψει από τις εξωσχολικές δραστηριότητές τους και, κάπου λίγο πριν από την ώρα του ύπνου, όλοι, μικροί μεγάλοι, νιώθουμε υπερβολικά εξαντλημένοι για να κάνουμε οτιδήποτε άλλο πέρα από το να χαλ