Αλεξία Βερνίκου

Οι 3 κανόνες που κάθε παιδί πρέπει να γνωρίζει όταν πάει στο σχολείο, πριν από οποιονδήποτε κανόνα γραμματικής και αριθμητικής.   Από την Αλεξία Βερνίκου

Είτε ένα παιδί μένει κοντά σε πυρόπληκτη περιοχή είτε όχι, θα έχει αντιληφθεί πως συνέβη για ακόμα μία φορά κάτι δυσάρεστο και είναι πολύ πιθανό, βλέποντας τηλεόραση, να έχει δει πλάνα όπου η φωτιά καίει εκτάσεις γης.

«Δείξε μου τον φίλο σου, να σου πω ποιος είσαι» έλεγαν οι γονείς μας. «Δείξε μου πώς φέρεσαι στον φίλο σου, να σου πω ποιος είσαι» θα έλεγα εγώ στα παιδιά μας σήμερα.

Όσο κι αν έχουμε προσπαθήσει να προστατεύσουμε τα παιδιά μας από τις σκληρές εικόνες που κάνουν τον γύρω του κόσμου τα τελευταία 24ωρα, η είδηση του πολέμου είναι πολύ πιθανό να έχει φτάσει στα αφτιά τους και όπως είναι λογικό να τους προκαλεί φόβο κι ανησυχία.

Το παιδί σας ουρλιάζει και χτυπιέται στη μέση του δρόμου κι εσείς σε πανικό, προσπαθείτε να διαχειριστείτε την κατάσταση, κι όλα αυτά υπό τα αδιάκριτα βλέμματα των περαστικών. Tantrum it is, και ναι, συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες.

Ας είμαστε ειλικρινείς: Αντικειμενικά, όταν βλέπεις έναν πατέρα να φιλάει στο στόμα την κόρη του, η πρώτη σκέψη είναι συνήθως αμήχανη.

Λένε πως ένα παιδί 4 ετών κάνει κατά μέσο όρο 400 ερωτήσεις τη μέρα, οι περισσότερες από τις οποίες ξεκινούν με τη φράση: «Γιατί, μαμά;». Συχνά οι γονείς αποφεύγουν να απαντήσουν, καθώς αισθάνονται ότι δεν έχουν έτοιμη τη «σωστή» απάντηση.

Από χτες έχει κηρυχθεί τριήμερο εθνικό πένθος, η προσοχή όλων είναι στραμμένη στο πρωτοφανές για τα ελληνικά δεδομένα τραγικό δυστύχημα, οι καρδιές όλων μας είναι με τους συγγενείς των θυμάτων και η θλίψη είναι ανείπωτη.