Είναι μαμά δύο υπέροχων αγοριών και δημιουργός του workingmoms.gr - αν και θα έπρεπε να λέγεται nonstop working mom, γιατί η Έφη Αργυροπούλου δεν σταματά να εργάζεται ποτέ. Έχει φανατικό κοινό που την ακολουθεί και ταυτίζεται με τις αναρτήσεις της, μία από αυτές όμως έγινε viral, γιατί μέσα από αυτήν μας σύστησε τον ξεχωριστό Δημήτρη...
Μίλησέ μας για τον ξεχωριστό Δημήτρη. Πότε και πώς κατάλαβες πως βρίσκεται στο φάσμα του αυτισμού;
Ο Δημήτρης μας είναι το ξεχωριστό μας αγόρι, είναι ο μικρός μας άγγελος! Όταν ήταν δεκαοκτώ μηνών καταλάβαμε ότι κάτι δεν πάει καλά. Άργησε να περπατήσει, δεν είχε βλεμματική επαφή, έπαιζε μοναχικά, δεν έδειχνε, δεν έδινε αντικείμενα, δεν ακολουθούσε οδηγίες, δεν ανταποκρινόταν στο όνομά του, ούτε καν μας χαμογελούσε. Καταλάβαμε ότι η ανάπτυξή του δεν ήταν φυσιολογική. Από εκεί και πέρα ξεκινήσαμε να αναζητούμε τι ακριβώς του συμβαίνει. Μετά από επίσκεψη σε αναπτυξιολόγο μας είπε χαρακτηριστικά: «Ο Δημήτρης είναι στο φάσμα του αυτισμού, μεσαία λειτουργικός». Ξεκινήσαμε λογοθεραπείες, εργοθεραπείες και πηγαίνει σε ειδικό σχολείο. Τώρα είναι 5 μιση χρονών, ακόμα δεν μιλάει, λέει μόνο δικές του λεξούλες και ήχους αλλά έχει βελτιωθεί εξαιρετικά η αντίληψή του. Καταλαβαίνει σχεδόν τα πάντα από αυτά που του λέμε και μπορεί να μη με έχει πει ακόμα «μαμά» ή να μη μου έχει πει «σ' αγαπώ», αλλά είναι το πιο δοτικό πλάσμα και μου δείχνει ανά πάσα στιγμή την αγάπη του με τις αγκαλιές και τα φιλιά του.
"Autism means I miss what others catch and I catch what others miss". Αφού είναι έτσι, ποια είναι τα ξεχωριστά χαρίσματα του Δημήτρη;
Ο Δημήτρης μου μπορεί να μη μιλάει ακόμα αλλά έχει άλλα ιδιαίτερα χαρίσματα. Είναι πολύ κοινωνικός και «αγκαλίτσας», είναι ικανός να αγκαλιάσει και έναν ξένο που θα δει στο δρόμο, έχει απίστευτη μνήμη, οξυδέρκεια, και παρ’ όλο που υστερεί σε ομιλία αναγνωρίζει εικόνες, αντικείμενα, χρώματα, ζώα, σχέδια, αριθμούς και όλη τη ρουτίνα της καθημερινότητάς μας.
Ποιο είναι το αγαπημένο του φαγητό, το αγαπημένο του χρώμα, τι του αρέσει να κάνετε μαζί;
Ο γλυκούλης μου είναι κρεατοφάγος, μακαρονάς και «πατατάς», όπως τον λέω χιουμοριστικά. Λατρεύει τα μακαρόνια και τις πατάτες, αγαπάει το κρέας και το κοτόπουλο, όμως τρώει όλα τα φαγητά, άλλα με λιγότερη όρεξη, άλλα με περισσότερη. Δεν με ζορίζει σε αυτό το κομμάτι, είναι φαγανό αγόρι! Δεν μας έχει δείξει προτίμηση σε κάποιο χρώμα ακόμα, αγαπάει πολύ τα παζλ, τα τουβλάκια, τα παιχνίδια με ήχους και τρελαινόμαστε να πηγαίνουμε βόλτες σε άλση, πάρκα, στη θάλασσα και στο βουνό, οι τρεις μας, μαζί με τον αδερφό του, τον Κωνσταντίνο.
Πώς αντιδρά ο μεγάλος σου γιος, Κωνσταντίνος και ποια είναι η σχέση τους με τον Δημήτρη;
Ο Κωνσταντίνος είναι 10 χρονών και καταλαβαίνει ότι ο Δημητράκης μας είναι διαφορετικός. Τον αγαπάει πολύ και χαρακτηριστικά μου έχει πει: «Μαμά δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς τον ζουμερό μας»! Τον λατρεύει, τον προσέχει και έχουν πολύ καλή σχέση. Πολλές φορές βέβαια τον πειράζει, όπως κάνουν τα περισσότερα αδέρφια μεταξύ τους, αλλά σε γενικές γραμμές είναι πολύ αγαπημένοι και η ευχή του Κωνσταντίνου είναι μία μέρα να μιλήσει ο Δημητράκης μας. Πολλά βράδια όταν πέφτει για ύπνο μου λέει: «Μαμά πότε θα μιλήσει ο Δημητράκης, θα μιλήσει έτσι; Θέλω να ακούσω τη γλυκιά φωνούλα του».
Πώς πήρες την απόφαση να μιλήσεις για πρώτη φορά δημόσια για την κατάσταση του Δημήτρη; Γιατί τώρα;
Ήθελα από την αρχή που ο Δημήτρης διαγνώστηκε με αυτισμό να μιλήσω ανοιχτά γι’ αυτό, γιατί λόγω του blogging έχω δημόσιο βήμα και ήθελα πολύ να ενημερώσω τους γονείς για τον αυτισμό. Να τους ενθαρρύνω, να «φωνάξω» ότι δεν είναι ταμπού και πως δεν πρέπει να ντρέπονται που έχουν αυτιστικό παιδί, αλλά να μιλάνε χωρίς ενδοιασμό για τον αυτισμό. Οι οικογένειες με ιδιαίτερα παιδιά δε χρήζουν λύπησης αλλά μιας τεράστιας αγκαλιάς και αποδοχής. Ο λόγος που δεν το είχα κάνει μέχρι σήμερα ήταν γιατί δεν μου το επέτρεπε ο πατέρας του. Θεωρούσε ότι θα στιγματίσουμε το παιδί, αλλά ο βασικός λόγος είναι ότι ακόμα βαθιά μέσα του δεν το έχει αποδεχτεί. Ανά περιόδους μου αναφέρει ότι μπορεί απλά να έχει καθυστέρηση λόγου, ότι δεν είναι αυτισμός, και πως είναι της «μόδας» πια τα περισσότερα παιδιά όταν έχουν κάποιες δυσκολίες να τα υπάγουν στο φάσμα του αυτισμού. Αλλά πλέον αποφάσισα ότι δε θέλω να το κρύψω άλλο γιατί είναι σαν να ντρέπομαι που μεγαλώνω ένα χαρισματικό παιδί. Όχι, δεν ντρέπομαι, απεναντίας είμαι πολύ περήφανη, όσο και αν είναι δύσκολο ή ακατόρθωτο ώρες ώρες - πολλές ώρες - όσο και αν φτάνει το βράδυ και λιποθυμώ από την κούραση. Γιατί ο Δημήτρης είναι υπερβολικά υπερκινητικός, δεν στέκεται ούτε δευτερόλεπτο όλη μέρα, κάνει συνέχεια ζημιές σε σημείο που μπορεί να κινδυνέψει η ζωή του, και ειδικά τώρα που δεν πάει σχολείο κι έχει σταματήσει τις εργοθεραπείες, η ενέργειά του έχει εκτοξευτεί στα ύψη!
Η διαφορετικότητα δε συνεπάγεται ανισότητα κι εσύ το γνωρίζεις καλά. Πιστεύεις πως θα φτάσει ποτέ η ελληνική κοινωνία στο ίδιο σημείο με σένα; Ποιο είναι το feedback που εισπράττεις;
Η διαφορετικότητα δε συνεπάγεται σε καμία περίπτωση ανισότητα. Οι αυτιστικοί άνθρωποι είναι μοναδικοί και ιδιαίτεροι και έχουν πολύτιμα χαρίσματα που δεν τα συναντάς σε άλλους ανθρώπους. Είμαι πολύ αισιόδοξη και ευγνώμων γιατί ο κόσμος είναι ενημερωμένος και ευαισθητοποιημένος στη διαφορετικότητα. Ήδη από την πρώτη στιγμή που δημοσιοποίησα τον αυτισμό του Δημήτρη δέχτηκα ένα τεράστιο κύμα αγάπης και σε καμία περίπτωση δεν ένιωσα λύπηση. Δεν ζούμε στο 1900, ο κόσμος είναι γνώστης του αυτισμού και γνωρίζει πως δεν είναι κάποια αξιολύπητη αρρώστια αλλά μια ευλογημένη ιδιαιτερότητα.
Ποιο είναι το μήνυμα που έχεις να δώσεις σε όλες τις “φασματομανούλες”;
Το μήνυμα που θα τους δώσω και θα το φωνάζω όσο ζω είναι να μην εγκαταλείπουν ποτέ! Είναι μέρες που κι εγώ λέω δεν αντέχω άλλο, που νιώθω τις δυνάμεις μου να με εγκαταλείπουν, αλλά αντέχω τόσο και άλλο περισσότερο γιατί παίρνω δύναμη από τα παιδιά μου! Και ΟΧΙ δεν είμαι ΗΡΩΙΔΑ, όπως με αποκαλούν τιμητικά, μην σας πω ότι πολλά βράδια νιώθω απαίσια μάνα γιατί θα ήθελα να κάνω αλλά τόσα γι' αυτά, αλλά οι δυνάμεις μου με εγκαταλείπουν. Θα ήθελα να έχω υπερδυνάμεις να τους προσφέρω τα πάντα γιατί το αξίζουν! Και εσείς ακριβώς το ίδιο θα κάνατε αν η τύχη σας σάς έφερνε στο δρόμο σας ένα χαρισματικό παιδί. Θα βρίσκατε τη δύναμη που πηγάζει από μέσα σας και θα δίνατε και τη ζωή σας γι' αυτό το πλάσμα, θα αντλούσατε τη δύναμη από την αγνή και άδολη αγάπη που σας δίνει απλόχερα. Θα τις παρότρυνα να μην ρίχνουν όλο το βάρος της προσοχής τους στο παιδί και να μην εγκαταλείπουν τον εαυτό τους. Σίγουρα αυτά τα παιδιά μας έχουν περισσότερη ανάγκη από τα άλλα, αλλά αν δεν είναι οι ίδιες καλά, δε θα μπορούν να βοηθήσουν ουσιαστικά το παιδί. Αν γυρνάνε στο σπίτι σαν καταθλιπτικές φιγούρες, χωρίς να προσέχουν τον εαυτό τους, τη διατροφή τους, αν δεν είναι καλά εσωτερικά και εξωτερικά θα επηρεάσει αυτό όλη την οικογένεια και τη ζωή τους. Εγώ δεν εγκατέλειψα τον εαυτό μου, απεναντίας έχω γίνει η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου!
Εκτός από outstanding και working mommy είσαι και single mommy. Πώς τα προλαβαίνεις όλα;
Είναι γεγονός ότι το να μεγαλώνω μόνη μου δυο παιδιά, το ένα με «ιδιαίτερα χαρίσματα», να δουλεύω, αλλά παράλληλα να μην εγκαταλείπω και τη γυναικεία μου πλευρά ήταν ένα στοίχημα για εμένα. Όπως προανέφερα, για να μπορούμε να βοηθήσουμε τα παιδιά μας πρέπει να είμαστε πρώτα απ’ όλα εμείς καλά. Έχω κάνει πολλή δουλειά με τον εαυτό μου και παρ’ όλο που η καθημερινότητά μου είναι ιδιαίτερα απαιτητική δεν έχω μετανιώσει ποτέ, ούτε που χώρισα, ούτε που άλλαξα τη ζωή μου και των παιδιών μου προς το καλύτερο. Απεναντίας είμαι περήφανη για τον εαυτό μου και πρότυπο δύναμης και δημιουργικότητας για τα παιδιά μου. Μπορεί να φτάνει το βράδυ και να πέφτω κατάκοπη, γιατί δεν έχω βοήθεια με τα παιδιά παρά μόνο όταν τα παίρνει ο πατέρας τους, παρ’ όλα αυτά νιώθω τεράστια ικανοποίηση που έχω φτιάξει τη ζωή μου όπως ακριβώς την θέλω! Η κινητήριος δύναμη για ό,τι έχω καταφέρει στη ζωή μου είναι τα παιδιά μου! Τα προλαβαίνω όλα με πρόγραμμα, οργάνωση, μεθοδικότητα και πειθαρχία!
Ποια είναι η αγαπημένη σου στιγμή της ημέρας;
Η αγαπημένη στιγμή της ημέρας είναι το βράδυ, που αφού έχω κοιμίσει τα παιδιά, χαλαρώνω βλέποντας τηλεόραση ή σκρολάροντας στο κινητό ή διαβάζοντας το αγαπημένο μου βιβλίο. Απολαμβάνω την απόλυτη ησυχία και αδειάζω το μυαλό μου από τις υποχρεώσεις της ημέρας!
Περίγραψέ μας μια “κανονική” μέρα.
Μια κανονική μέρα προ κορωνοϊού, πηγαίνω τα παιδιά μου σχολείο, και επειδή έχω την πολυτέλεια να δουλεύω από το σπίτι, ρυθμίζω το πρόγραμμα του σπιτιού και της δουλειάς. Μπορεί να έχω κάποιο εξωτερικό ραντεβού ή ακόμα και αν δεν έχω πολύ πιεστικό πρόγραμμα μπορεί να βγω για καφέ με μία φίλη, συνεργάτη ή μαμαδοφίλη. Το μεσημέρι παίρνω τα παιδιά μου από το σχολείο και ανάλογα με το πρόγραμμα της ημέρας, διαβάζει ο μεγάλος, πηγαίνω τον μικρό λογοθεραπεία και κάποια απογεύματα την εβδομάδα βάσει νόμου και ιδιωτικού συμφωνητικού, έχουμε ορίσει με τον πρώην σύζυγο να βλέπει τα παιδιά στον χώρο του. Μερικά απογεύματα πάμε βόλτα σε κάποιο πάρκο και φτάνει το βράδυ που, ευτυχώς, κοιμούνται νωρίς και εγώ τρέχω να προλάβω ό,τι υποχρέωση προσωπική και του site (www.workingmoms.gr) μου έχει απομείνει. Για τις μέρες του κορωνοϊού και τον εγκλεισμό μας, ας μη μιλήσω καλύτερα, είναι μια πολύ δύσκολη περίοδος, στην οποία έχω συνέχεια τα παιδιά και παλεύω μόνη με τα κύματα. Κυνηγάω τον Δημητράκη να μη μου σπάσει όλο το σπίτι (χαχα) γιατί είναι αρκετά ζημιάρης και βέβαια να μη κινδυνέψει η ζωή του, γιατί ένα λεπτό να τον αφήσω από τα μάτια μου μπορεί να πηδήξει από το μπαλκόνι, να σπάσει κάτι γυάλινο και να κοπεί, να ρίξει βαριά αντικείμενα που μπορεί να πέσουν επάνω του. Παράλληλα προσπαθώ να δουλέψω, χωρίς πραγματικά καμία απολύτως βοήθεια πέραν των λίγων ωρών που τα έπαιρνε και πριν ο πατέρας τους, που τώρα δεν αρκούν. Είναι μια περίοδος που δε θα ξεχάσω ποτέ, γιατί πραγματικά έχω ζοριστεί πάρα πολύ. Είμαι πολύ ειλικρινής άνθρωπος και δεν κρύβομαι πίσω από το δάχτυλό μου. Νομίζω πως τέτοιο ζόρι δεν έχω ξαναπεράσει ποτέ στη ζωή μου! Ανυπομονώ να επιστρέψει η ζωή μας στη γλυκιά κανονικότητά της.
Έρχεται το βράδυ και ξαπλώνεις κατάκοπη. Ποια είναι η τελευταία σου σκέψη πριν σε πάρει ο ύπνος;
Η τελευταία μου σκέψη πέφτοντας κατάκοπη για ύπνο, τις ημέρες που είναι δύσκολες, λέω στον εαυτό μου «Έφη μια κακή και δύσκολη μέρα ήταν, πάει πέρασε, η αυριανή θα είναι καλύτερη». Και τις μέρες που κύλησαν χωρίς ιδιαίτερες δυσκολίες, νιώθω ανακούφιση που τα κατάφερα εξαιρετικά, σκέφτομαι πόσο τυχερή είμαι για όσα έχω καταφέρει στη ζωή μου και πόσο ευλογημένη που είμαι μαμά δυο ξεχωριστών παιδιών. Μία χωρισμένη μαμά που μεγαλώνει σχεδόν μόνη της τα παιδιά της, γιατί κακά τα ψέματα, ο πρώην σύζυγος όσο πιστός και να είναι στην επικοινωνία με τα παιδιά του, δεν παύει να είναι επισκέπτης στη ζωή τους. Τα βλέπει λίγες ώρες την εβδομάδα και κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο. Όλο το βάρος του μεγαλώματος των παιδιών πέφτει εξ’ ολοκλήρου στη μαμά, άρα πιστεύω πως οι single moms θα πρέπει να είναι διπλά περήφανες για τον εαυτό τους και για το πόσο εξαιρετικά τα φέρνουν όλα εις πέρας! Η πρώτη και η τελευταία μου σκέψη είναι τα παιδιά μου, από εκεί αντλώ δύναμη για οτιδήποτε κάνω στη ζωή μου!
