Θυμάμαι πριν γίνω μάνα που πίστευα ότι δεν έχω χρόνο.
Θυμάμαι πριν γίνω μάνα που πίστευα ότι τρέχω και δεν φτάνω.
Θυμάμαι πριν γίνω μάνα που πίστευα ότι το 24ωρο δεν με έφτανε.
Και τότε έγινα μαμά.
Και κατάλαβα.
Το 24ωρο της μάνας είναι η απόλυτη τρέλα. Αρχικά στις μαμάδες όταν μιλάμε για 24ωρο μιλάμε για ΑΛΗΘΙΝΟ 24ΩΡΟ. Καθώς κάθε ώρα είναι πιθανό μια μάνα να είναι ξύπνια και να τρέχει και να αγχώνεται και να μην προλαβαίνει.
Χρόνος για εκείνη, απλά δεν υπάρχει. Όσο κι αν το προγραμματίσει, όσο κι αν το οργανώσει, όσο έντονα κι αν το επιθυμήσει, δυστυχώς ο χρόνος για τον εαυτό της είναι είδος υπό εξαφάνιση και όσο πιο γρήγορα το πάρει απόφαση, τόσο πιο γρήγορα η ζωή της θα ρολάρει.
Τα μωρά και τα παιδιά δεν έχουν ωράρια και σίγουρα δεν έχουν τον βιορυθμό των ενηλίκων. Ξυπνάνε ακατάστατα, η ενέργειά τους κορυφώνεται όταν η ενέργεια της μαμάς είναι στα πατώματα και ως δια μαγείας, όταν όλοι γύρω τους λιποθυμούν, εκείνα συνεχίζουν!
Η βαθιά επιθυμία κάθε μάνας είναι να βρει λίγο χρόνο. Δεν έχει τις απαιτήσεις που είχε όταν ήταν ελεύθερη. Δεν θέλει να ξυπνήσει στις 12 το μεσημέρι της Κυριακής, δεν θέλει να ξαπλώσει στον καναπέ βλέποντας μεσημεριανά Friends και να αποκοιμηθεί ως τις 7.30 το απόγευμα, θέλει μόνο λίγα λεπτά ηρεμίας. Θέλει να μπορέσει να κάνει ένα 5λεπτο μπάνιο χωρίς να βιάζεται, χωρίς να έχει τα ραντάρ της ανοιχτά μήπως ακούσει κάποιο κλάμα, θέλει να κοιμηθεί ένα συνεχόμενο 6ωρο έστω ένα βράδυ το μήνα, θέλει να μπορέσει να κάτσει στον καναπέ χωρίς να σηκώνεται ανά 3λεπτό για να φέρει κάτι, θέλει να δει μια ταινία. Ολόκληρη.
Η μαμά βέβαια δεν παραπονιέται. Μόνο που κάποια στιγμή καταρρέει και όταν καταρρεύσει η μαμά, καταρρέει μαζί της το σύμπαν.
Γι' αυτό φροντίστε τις μαμάδες. Μπαμπάδες βοηθήστε, γιαγιάδες, παππούδες, δώστε ουσιαστική βοήθεια και προσφέρετε στις ηρωίδες μαμάδες αυτόν τον ελάχιστο χρόνο που χρειάζονται. Άλλωστε δεν θέλουν να ξεκουραστούν. Το μόνο που θέλουν είναι να φορτίσουν τις μπαταρίες τους για να συνεχίσουν να μπορούν να είναι πάντα "εκεί"...
