(Δεν) θέλω να ξέρεις...
(Δεν) θέλω να ξέρεις πως, όταν σε γέννησα, έκλαψα πολύ.
(Δεν) θέλω να ξέρεις πως και μετά, ιδιαίτερα τα βράδια, όταν ξενυχτούσα με εσένα στην αγκαλιά μου, τα δάκρυα έτρεχαν ποτάμι. Από τη χαρά, την ευλογία, αλλά και την κούραση και το αδυσώπητο μητρικό άγχος.
(Δεν) θέλω να ξέρεις πως συχνά κοιτάζομαι στον καθρέφτη και δεν με αναγνωρίζω.
(Δεν) θέλω να ξέρεις πως ζω με ενοχές και τύψεις. Γιατί προσπαθώ να είμαι τέλεια, μα ξέρω πως δεν είμαι.
(Δεν) θέλω να ξέρεις πως πονάω πολύ όταν μου φέρεσαι απότομα. Μη με παρεξηγείς, αλλά αυτό πάντα με πληγώνει πολύ.
(Δεν) θέλω να ξέρεις πως τα βράδια έρχομαι –ακόμα– στο κρεβάτι σου για να δω αν αναπνέεις. Κάθε βράδυ. Όσα βράδια ζεις κοντά μας.
(Δεν) θέλω να ξέρεις πως τα μάτια μου βουρκώνουν κάθε φορά που κάνεις κάτι καινούριο.
(Δεν) θέλω να ξέρεις πως πλέον η καρδιά μου χτυπάει αποκλειστικά για εσένα.
(Δεν) θέλω να ξέρεις πως, από τη στιγμή που είδα τις δύο κόκκινες γραμμούλες στο τεστ, ο εαυτός μου μπήκε αυτομάτως δεύτερος. Και αυτό δεν με πειράζει καθόλου. Αντιθέτως, το κάνω από επιλογή.
(Δεν) θέλω να ξέρεις πως λαχταρούσα όσο τίποτα τη σοκολάτα που μου πήρες από το χέρι.
(Δεν) θέλω να ξέρεις πως σε κρυφοκοιτάζω συνέχεια. Καθετί που κάνεις, από το πιο απλό μέχρι το πιο σπουδαίο, με μαγεύει.
(Δεν) θέλω να ξέρεις πως, όταν γυρίζω από τη δουλειά, δεν έχω άλλες δυνάμεις. Όμως, τελικά, τις βρίσκω. Χάρη σε εσένα.
(Δεν) θέλω να ξέρεις πως το καλοκαίρι δεν ξεκουράστηκα.
(Δεν) θέλω να ξέρεις πως συχνά κοιτάζω τον ουρανό, τα σύννεφα, άλλοτε τη δύση του ηλίου κι άλλοτε την ανατολή και ευχαριστώ τον Θεό, το σύμπαν, την τύχη που σε έφερε στη ζωή μου.
(Δεν) θέλω να ξέρεις πως, όταν γελάς, η καρδιά μου χοροπηδάει από χαρά και, όταν πονάς, η καρδιά μου σπαράζει. Σπάει. Θρυμματίζεται.
(Δεν) θέλω να ξέρεις πως σηκώθηκα για να παίξουμε μπάλα ενώ ήμουν άρρωστη. Βρήκα όμως το κουράγιο.
(Δεν) θέλω να ξέρεις πως, ενώ τρέμω στην ιδέα μη σου συμβεί κάτι κακό, σε ενθαρρύνω να γνωρίσεις τον κόσμο με τις δικές σου δυνάμεις, να πετύχεις, να αποτύχεις και να προσπαθήσεις ξανά και ξανά.
(Δεν) θέλω να ξέρεις πως μετράω αντίστροφα τα καλοκαίρια μέχρι να μεγαλώσεις και δεν μου αρέσει καθόλου που περνάει τόσο γρήγορα ο καιρός.
(Δεν) θέλω να ξέρεις πως είναι άπειρες οι φορές που, ενώ είμαι μαμά σου, έχω απόλυτη και άμεση ανάγκη τη δική μου μαμά.
(Δεν) θέλω να ξέρεις πως έκανα τον καραγκιόζη εκείνη τη φορά στο νοσοκομείο για να σε κάνω να γελάσεις ενώ μέσα μου είχα καταρρεύσει.
(Δεν) θέλω να ξέρεις πως κάθε φορά που φωνάζεις «μαμά» η καρδιά μου αγαλλιάζει. Μωρό μου, δεν υπάρχει ομορφότερη λέξη.
(Δεν) θέλω να ξέρεις πως εξαιτίας σου αγάπησα τον μπαμπά σου πολύ περισσότερο και, ακόμα κι όταν διαφωνούμε, οι γωνίες στρογγυλεύουν γιατί υπάρχεις εσύ. Και δεν θα σε είχα δίχως εκείνον.
Θέλω να ξέρεις πως είμαι η πιο περήφανη και τυχερή μαμά του κόσμου. Και θα τα έκανα όλα από την αρχή αν χρειαζόταν. Ξανά και ξανά.
Με αγάπη,
Η μαμά
Όλα αυτά που ποτέ δεν είπαμε με λόγια στα παιδιά μας, είναι όμως «εκεί» και εκείνα τα αντιλαμβάνονται. Όλα εκείνα που δεν αφήσαμε να βγουν στην επιφάνεια γιατί είμαστε «μαμάδες» και έχουμε καλούπια. Όλα εκείνα που δεν είπαμε, δεν νιώσαμε, δεν εκφράσαμε, φέτος είναι η εποχή να βγουν μπροστά. Εύχομαι η νέα σχολική χρονιά να βρει τα παιδιά μας υγιή και γεμάτα ονειρεμένες καλοκαιρινές αναμνήσεις. Αλλά, μας προτρέπω να στρέψουμε την προσοχή και το βλέμμα και σε εμάς. Ελεύθερος χρόνος, ένα χόμπι, την αυτοεξέταση μαστού που όλο αναβάλλεις, διασκέδαση όπου χωράει, ελευθερία έκφρασης συναισθημάτων, ένα ταξίδι, ένα «δεν μπορώ, είμαι κουρασμένη», μικρές αποφάσεις για να φτιάξουμε μια πιο ανθρώπινη μαμά που έχει όριο αντοχής, κλαίει φανερά, γελάει δυνατά και τελικά αγαπάει και φροντίζει τον εαυτό της με σεβασμό και τρυφερότητα, ώστε και το παιδί της να μάθει να αγαπάει τον δικό του εαυτό.
Καλή σχολική χρονιά σε όλους,
Με αγάπη, Μυρτώ
Instagram: @myrto_kazi
Διαβάστε αυτό και πολλά ακόμα άρθρα στο νέο, φθινοπωρινό τεύχος του BOOM που μπορείτε να διαβάσετε online πατώντας στο εξώφυλλο!
