Parenthood

Όταν ο γιος μου έκλεισε τον πρώτο χρόνο της ζωής του, ήταν αληθινή απόλαυση. Μόλις που είχε αρχίσει να μεταμορφώνεται σε μικρό ανθρωπάκι, που προσπαθούσε να παίξει και να επικοινωνήσει, ενώ παράλληλα διατηρούσε τα χαριτωμένα χαρακτηριστικά της βρεφικής ηλικίας.

Στην εποχή των γονιών μας, και ακόμα παλαιότερα, οι ρόλοι στην οικογένεια ήταν πολύ ξεκάθαροι. Σε κάποιες περιπτώσεις, υπερβολικά ξεκάθαροι.

Η καλλιέργεια της αυτοεκτίμησης των μικρών μας είναι ανάμεσα

Μερικές φορές αισθάνομαι ότι πρέπει να επιλέξω ανάμεσα σε δύο σενάρια: να πάει ο γιος μου την επόμενη μέρα στο σχολείο χωρίς να έχει κάνει καμία από τις εργασίες του ή να του τάξω (για ακόμα μία φορά) γλύκισμα και, μετά από τόση ζάχαρη που θα έχει καταναλώσει για να βγάλει την τρίτη δημοτικού, να

Όταν ρώτησα τον Φίλιππο τι θα ήθελε να ντυθεί φέτος στις Απόκριες και μου απάντησε ένα συγκεκριμένο φρούτο, σχολίασα αυθόρμητα μπροστά του ότι «αυτή η στολή είναι για μωρά» προτού το μετανιώσω, αμέσως μετά, καθώς συνειδητοποίησα ότι δε

Ο χρόνος, η τριβή της καθημερινότητας και ο ερχομός ενός παιδιού φέρνουν μεγάλες αλλαγές στη δυναμική του ζευγαριού.

Το να προσπαθούμε να θέσουμε όρια σε ένα παιδί είναι σαν να ισορροπούμε πάνω σε ένα λεπτό σχοινί. Από τη μία ελλοχεύει ο κίνδυνος να γίνουμε υπερβολικά αυστηροί, από την άλλη υπερβολικά ελαστικοί.

Όταν η οικογένειά μας μεγαλώνει για να υποδεχτεί ένα τρίτο παιδί, συνειδητοποιούμε ότι η καρδιά μας χωράει άπειρη αγάπη...