είμαι η μάνα που

Παραδοσιακά, τη στήλη «Είμαι η μάνα που…» την παραδίδω στην αρχισυντάκτρια του ΒΟΟΜ, την Εύα, πρώτη πρώτη. Έχω μια λίστα θεμάτων έτοιμη στο μυαλό μου, μια λίστα μαμαδίστικων θεμάτων που ξέρω ότι όλες βιώνουμε και όλες αγαπάμε να διαβάζουμε.

Αν καθίσεις να σκεφτείς με ηρεμία όλα όσα συνέβησαν τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, έχεις δύο επιλογές. Ή να χτυπήσεις το κεφάλι σου στον τοίχο ή να δεις τα πράγματα υπό μια άλλη οπτική.

Μεγαλώνοντας δύο παιδιά και αφού έχω περάσει εκατοντάδες στιγμές ασήκωτων τύψεων με κλάματα και αμφιβολίες για το αν είμαι «καλή μάνα», αποφάσισα πως κάποια πράγματα στην πορεία της μητρότητας, όταν συμβαίνουν, είναι απλά «ΟΚ»! Απλά, μονολεκτικά και… υπέροχα. ΟΚ.

Το ένα πρωί ξυπνούσα, ένιωθα ευλογημένη που είχα ξαφνικά τόσες ημέρες μπροστά μου με τα παιδιά μου και ήμουν έτοιμη να κάνω χειροτεχνίες που θα ζήλευε και η πρόεδρος νηπιαγωγών Ελλάδος ‒αν υπάρχει τέτοια θέση‒, και το άλλο πρωί ήθελα να μην ακούω το ξυπνητήρι, να μην ακούω τις φωνές τους, να μείν