Psychology

Έπειτα από ακόμα μία γεμάτη σχολική χρονιά, φορτωμένη με υπολογιστές και tablet, το καλοκαίρι το «unplug» των παιδιών μας από τις οθόνες είναι παραπάνω από αναγκαίο.

Ο τελικός αυτός είχε μόνο να διδάξει.  Στον απόηχο του μεγαλείου του πατέρα Λουίς Ενρίκε, συνέβη και κάτι ακόμα. Την ώρα που οι παίκτες της ομάδας του σήκωναν το σπουδαιότερο τρόπαιο της Ευρώπης, ο φακός συνέλαβε τον Λουίς Ενρίκε να χειροκροτά τους παίκτες της Ίντερ.

Ο τελικός του UCL μάς έχει αφήσει όλους παγωμένους.

Όταν ο γιος μου πήγε για πρώτη φορά σχολείο και άρχισε να κολλάει τη μία ίωση μετά την άλλη, τα λόγια παρηγοριάς που άκουγα σταθερά από άλλους γονείς μα και ειδικούς ήταν: «Χτίζει ανοσοποιητικό».

Θα ξεκινήσω αυτό το άρθρο λέγοντας τη δική μου ιστορία.

Όταν έτυχε πρόσφατα να περάσω μπροστά από το σχολείο του οκτάχρονου γιου μου την ώρα του διαλείμματος, στάθηκα πίσω από τα κάγκελα αναζητώντας τον ανάμεσα στα παιδιά που έτρεχαν και έπαιζαν.

Ποια είναι η πρώτη εικόνα που μας έρχεται στο μυαλό όταν σκεφτόμαστε τον σχολικό εκφοβισμό; Ένα παιδί, συνήθως μικρόσωμο, περικυκλωμένο από μια παρέα νταήδων που του φωνάζει, το βρίζει, του εκτοξεύει αντικείμενα.

«Είμαι ο χειρότερος στην τάξη μου» μού είπε πρόσφατα ο γιος μου για ένα μάθημα του σχολείου και ενώ προσπαθούσα να του εξηγήσω, με τρόπο κατανοητό, ότι η σύγκριση με τους άλλους είναι μεγάλη παγίδα από την οποία δεν βγαίνουμε ποτέ κερδισμένοι, θυμήθηκα τον τίτλο του νέου βιβλίου της Jennifer Breh